H Πατρινή Λίλα Μπακλέση, μαθήτρια του Αρσακείου Πατρών, μεγάλωσε παίζοντας και βλέποντας θέατρο. Είναι η απόδειξη ότι κάποια στιγμή, όσο και αν το αφήσεις στην άκρη, το ταλέντο αυτονομείται και ζητάει τα δίκαιά του. Κάπως έτσι, λίγο πριν πάρει το πτυχίο της από τη σχολή Μηχανικών Υπολογιστών και ενώ η σχολή ήταν υπό κατάληψη, μπήκε στο Εθνικό. Το πτυχίο έμεινε να περιμένει. Και όπως δείχνουν τα πράγματα, θα περιμένει για πολύ.
Ο κόσμος του θεάτρου αλλά και η τηλεόραση, σταμάτησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάνω σε αυτό το έξυπνο.. μούτρο, που ήρθε για να μείνει, καθώς η υποκριτική κυλάει στο... αίμα του για αυτό και την αγαπούν τόσο το σανίδι, όσο και ο φακός.
Και επειδή ο... δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του ...εγκλήματος, η Λίλα πήρε τις βαλίτσες της και επέστρεψε στην Πάτρα και στο θέατρο act, στον καλό της φίλο Τηλέμαχο Τσαρδάκα που της έδωσε και το εισιτήριο, για μια παράσταση, κυριολεκτικά γραμμένη πάνω της.
Η παράσταση του έργου που φέρει την υπογραφή του Τηλέμαχου, είναι «Οι κάτω απ’ τ’αστέρια» και συνοδός της σε αυτό το άκρως ενδιαφέρον ταξίδι που ξεκίνησε στις 12 του Μάρτη και θα συνεχιστεί στις, 19, 20, 26 και 27 του μήνα, ο εξίσου ταχέως ανερχόμενος Κωνσταντίνος Μπιμπής, με τον οποίο και συν σκηνοθετούν το έργο.
Και παράλληλα, η Λίλα δίνει τα ρέστα της στην Αθήνα, με μια «Αμφιβολία, το βραβευμένο με Πούλιτζερ (2005) θεατρικό κείμενο του Τζον Πάτρικ Σάνλει,στο Θέατρο Ροές, σε διασκευή και σκηνοθεσία Απόλλωνα Παπαθεοχάρη.
Ας μείνουμε όμως στην Πάτρα και ας πάμε στο act όπου η Πάτρα δείχνει το... ταλέντο της. Πάμε να; δούμε την περίληψη της παράστασης του ταλαντούχου Τηλέμαχου;
"ΠΑΡΑΘΕΡΙΖΟΥΜΕ στην ίδια παραλία. Αφήνουμε τα πράγματα μας στα βότσαλα και βουτάμε στη θάλασσα. Είμαστε πολλά παιδιά, μεγάλη παρέα, αλλά για μένα υπάρχεις μόνο εσύ. Είμαστε δεκατεσσάρων χρονών. Μπορεί και δεκαπέντε. Καθόμαστε ακριβώς στο σημείο που σκάει το κύμα και μαζεύουμε κοχύλια. Είναι μια ωραία αφορμή για να καθόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο».
ΤΕΛΗ των 80ς, αρχές των 90ς. Ελληνική επαρχία, πόλη νησιού. Η Μένια και ο Νικολής πάνε μαζί σχολείο, γίνονται αχώριστοι, ονειρεύονται, κάνουν έρωτα, ερωτεύονται «για πάντα». Αλλά τα χρόνια περνούν και η πραγματικότητα – όπως συνηθίζει – επιβάλλει τον εαυτό της. Οι δύο ήρωες όμως ποτέ δεν παύουν να σημαδεύουν ο ένας τον άλλο. Παρά τις επιλογές που έχουν κάνει στις ζωές τους, ανάμεσά τους, εξακολουθεί να καίει μια πυρκαγιά άγρια.
Αυτή είναι η τελική αναμέτρηση ενός μεγάλου εγκλωβισμένου έρωτα. Αυτή είναι η συνάντηση που χρωστούσαν ο ένας στον άλλο. Γεμάτη χιούμορ και συγκίνηση, γεμάτη τρυφερότητα και απόρριψη, γεμάτη σύγκρουση και νοσταλγία.
Αυτή είναι η γλυκόπικρη ιστορία των «κάτω απ’ τ’ αστέρια».
Μια ιστορία αγάπης και ενηλικίωσης, για τις πολύ μεγάλες προσδοκίες και την πολύ σκληρή πραγματικότητα, με φόντο τη μικρή κοινωνία της επαρχίας, τις παραλίες του καλοκαιριού και την ξέγνοιαστη εποχή της αθωότητας.
Τι λέει όμως η Λίλα για όλα αυτά;
Η ΛΙΛΑ, Ο ΚΩΣΝΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ
"Ο Τηλέμαχος έγραψε αυτό το κείμενο και είχε στο μυαλό του τον Κωνσταντίνο και εμένα. Μας το έστειλε πέρυσι το χειμώνα, το διαβάσαμε και αποφασίσαμε ότι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να το κάνουμε. Είναι άλλωστε πάρα πολύ τιμητικό το να γράφουνε κάτι για σένα και δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά. Ο Τηλέμαχος επίσης είναι ένας υπέροχος, πολύ σπουδαίος συγγραφέας της γενιάς μας, οπότε δεν νομίζω ότι είχαμε άλλη επιλογή από το να πούμε ναι. Εγώ με τον Τηλέμαχο γνωρίζομαι έντεκα χρόνια. Γνωριστήκαμε στο "Ρεφενέ" και μετά από εκεί έχουμε κρατήσει πολύ καλές σχέσεις, είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Πέρα όμως από αυτό, τον θεωρώ ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για την Πάτρα. Με τον Κωνσταντίνο αποφασίσαμε ότι θέλουμε να το σκηνοθετήσουμε μόνοι μας και στη μέση περίπου στις πρόβες που κολλήσαμε είχαμε πει ότι αν χρειαστεί θα φωνάξουμε κάποιο φίλο μας. Έτσι εντάχθηκε στην ομάδα μας η Άρτεμις και σκηνοθετήσαμε τελικά οι τρεις μας. Η βοήθειά της βέβαια ήταν καταλυτική. Είμαι πάρα πολύ τυχερή που έχω αυτούς τους συνεργάτες, είμαι πάνω στη σκηνή με έναν άνθρωπο που είναι από τους ωραιότερους ηθοποιούς της γενιάς του και πάρα πολύ καλό παιδί. Μέχρι πέρυσι δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι με έναν άνθρωπο που έχουμε πιεί δυο καφέδες θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια κοινή πορεία μαζί."
Η ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
"Σίγουρα η Πάτρα είναι μια πιο μικρή πόλη και δεν δίνει τόσες ευκαιρίες όσες υπάρχουν στην Αθήνα, αλλά εγώ έχω δει ότι η Πάτρα τα στηρίζει τα παιδιά της και το θεάτρο act και τα υπόλοιπα θέατρα και τις δουλειές που γίνονται στο ΔΗΠΕΘΕ. Νομίζω ότι βλέπουμε σημαντικά πράγματα στο θέατρο στην Πάτρα"
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ
"Είμαι μαζί με τον Νίκο τον Πατεράκη, τη Ρούλα την Κουρή και την Πηνελόπη Μαρκοπούλου. Είναι ένα έργο που εξελίσσεται μέσα σε ένα καθολικό σχολείο και αυτό που διακυβεύεται είναι το αν έχει γίνει σεξουαλική παρενόχληση σε ένα παιδί ή όχι. Το θέμα έχει ενδιαφέρον και σε μερικές περιπτώσεις σοκάρει. Μερικές φορές το κοινό δεν μπορεί καθόλου να το διαχειριστεί αυτό. Έχουμε δει διαφόρων ειδών αντιδράσεις"
Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ
"Μου αρέσει να κάνω όλες τις δουλειές που κάνει ένας ηθοποιός. Αγαπώ πάρα πολύ τον κινηματογράφο, το θεάτρο, αλλά και τηλεόραση αν μου προέκυπτε κάποια καλή δουλειά θα ξαναέκανα. Κάνω σπικάζ, κάνω μεταγλωττίσεις, μου αρέσουν τα πάντα όσα έχουν να κάνουν με έναν ηθοποιό. Μπορεις να κάνεις πολλά πράγματα με τη δουλειά μας. Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι περισσότερο με το θέατρο, αλλά μπορεί σε ένα χρόνο να ασχοληθώ πολύ με τον κινηματογράφο.
ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ;
"Μέχρι πριν δύο χρόνια σκεφτόμουνα συνέχεια, αλλά η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή, αυτή τη στιγμή κάνω πράγματα που αγαπάω, αλλά δεν ξέρεις ποτέ τι θα συμβεί. Με ενδιαφέρει όταν έχω χρόνο να πάω ένα ταξιδι, να διαβάσω ή να κάνω ένα σεμινάριο, να δω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, παρά να νιώθω τυψεις που δεν θυμάμαι να λύνω ολοκληρώματα".
Γ. Κον,
