Η τεχνολογία τα τελευταία χρόνια, αναφορικά με τη διαχείριση των απορριμμάτων, εξελίσσεται ραγδαία και αποτελεσματικά, προς όφελος του περιβάλλοντος και βεβαίως και των πολιτών του κόσμου. Η ανακύκλωση υλικών όπως το πλαστικό, το χαρτί και το γυαλί σημαίνει σπουδαία εξοικονόμηση πόρων, πέραν της προστασίας του οικοσυστήματος, ενώ από τα οργανικά σκουπίδια πλέον, με την κατάλληλη επεξεργασία, παράγεται ενέργεια που καλύπτει σε αξιοσημείωτο βαθμό τις ανάγκες ολόκληρων πολιτειών.
Αυτά στον «προηγμένο» κόσμο. Στην Ελλάδα του 2018, το κρυφτούλι της κεντρικής πολιτικής σκηνής συνεχίζεται για χρόνια και η χώρα μας, δηλαδή οι αρμόδιοι για να διαχειριστούν το ζήτημα και να προχωρήσουν σε έναν σοβαρό και ρεαλιστικό, όσο και ωφέλιμο κεντρικό σχεδιασμό, «τραγανίζουν» χρόνο με το να επιτρέπουν (ή μάλλον να προτρέπουν) στις τοπικές κοινωνίες να αξιοποιούν μόνο αναχρονιστικές και καταστροφικές για τη δημόσια υγεία μεθόδους (π.χ. το γνωστό σε όλους μας «χώσιμο»), μεταθέτοντας το πρόβλημα στον εκάστοτε επόμενο και παράλληλα δέχονται πρόστιμα από την Ε.Ε. για μη συμμόρφωση στα νέα δεδομένα, την ίδια ώρα που όλη η υφήλιος γεμίζει μονάδες και εργοστάσια διαχείρισης ανακυκλώσιμων και οργανικών απορριμμάτων.
Έτσι και στην Αιγιάλεια. Υπάρχει ο ΧΥΤΑ της Αιγείρας που σχεδιάστηκε για να εναποτίθενται εκεί τα απορρίμματα των τριών Δήμων της Ανατολικής Αιγιάλειας, μιας και τα απορρίμματα Αιγίου, Συμπολιτείας και Ερινεού σχεδιαζόταν να εναποτίθενται στον ΧΥΤΑ της Παπανικολούς, ο οποίος όμως δεν έχει λειτουργήσει ακόμα μετά από πολλές περιπέτειες και «μπλοκαρίσματα». Μέχρι τότε, τα σκουπίδια των τριών «δυτικών» πρώην Δήμων μεταφέρονται σε ΧΥΤΑ εκτός νομού, με το ανάλογο δυσβάσταχτο κόστος για τα οικονομικά του Δήμου. Λόγω προβλημάτων με την εταιρεία μεταφοράς, αποφασίστηκε η προσωρινή εναπόθεση όλων των απορριμμάτων της Αιγιάλειας στην Αιγείρα, μόνο το προσωρινό έτεινε να μετατραπεί σε μόνιμο, λόγω και των «καρκινικών» βημάτων του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού που όλο σχεδιάζεται κι όλο σε διαβουλεύσεις βρίσκεται, εμποδίζοντας και τον Δήμο Αιγιαλείας, όπως και τους Δήμους της χώρας εν γένει, να προχωρήσουν νόμιμα σε άλλες, πιο σύγχρονες λύσεις. Το κύτταρο του ΧΥΤΑ της Αιγείρας έχει όμως μια συγκεκριμένη χωρητικότητα, είναι απαραίτητες οι ενέργειες αποκατάστασης και παράλληλα είναι επιτακτική η ανάγκη για εξεύρεση άλλης λύσης. Η οποία λύση όμως αργεί, με ποικίλη γκάμα ευθυνών να βαραίνουν διαχρονικά αρκετούς αιρετούς και μη του τόπου αλλά κυρίως των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Με την αφορμή της λήξης της άδειας λειτουργίας (που είχε παραταθεί) του ΧΥΤΑ Αιγείρας, στις 14 Φεβρουαρίου 2018, κάτοικοι της Ανατολικής Αιγιάλειας που ολοένα και αυξάνονται στα καθημερινά μπλόκα, κλείνουν κάθε ξημέρωμα τη διέλευση των απορριμματοφόρων που, έχοντας συλλέξει απορρίμματα, πηγαίνουν για εναπόθεση στον χώρο. Τα σκουπίδια αρχίζουν να συσσωρεύονται σε όλο το Δήμο, με τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία να ελλοχεύει. Κι εδώ αρχίζουν τα πολύ δύσκολα για τη δημοτική αρχή, που προφανώς της αναγνωρίζεται το ενδιαφέρον, από την πρώτη κιόλας μέρα ανάληψης, να λύσει άπαξ και δια παντός το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων με τρόπο σύγχρονο και ωφέλιμο. Τα πράγματα όμως δεν έχουν πάει όπως υπόσχονταν οι εκάστοτε κυβερνώντες και η «βόμβα» πέφτει στα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης. Περνούν οι μέρες, τα σκουπίδια γίνονται βουνό και τα απορριμματοφόρα πηγαίνουν να εναποθέσουν, βρίσκουν την αντίσταση των κατοίκων που προτάσσουν το επιχείρημα της υπερφόρτωσης του κυττάρου του ΧΥΤΑ, παρουσιάζοντας καθημερινά στα social media φωτογραφίες και επιστημονικές αναλύσεις για να στηρίξουν τον αγώνα τους. Καταθέτουν ασφαλιστικά μέτρα κατά του Δήμου ζητώντας να κλείσει ο ΧΥΤΑ. Η προσωρινή απόφαση όμως είναι υπέρ του να παραμείνει ανοιχτός ο ΧΥΤΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη νομιμότητα της εναπόθεσης απορριμμάτων, την ίδια ώρα που οι Δ.Ε. Αιγίου, Συμπολιτείας και Ερινεού έχουν κηρυχθεί με απόφαση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας σε έκτακτη ανάγκη, «επιτρέποντας» την εναπόθεση μέχρι να προχωρήσουν τα υπό υλοποίηση έργα αποκατάστασης ΧΥΤΑ και διαχείρισης απορριμμάτων ύψους 24 εκ. ευρώ για τους τρεις νομούς (Αχαΐα, Ηλεία, Αιτωλοακαρνανία).
Οι κάτοικοι δεν πτοούνται και συνεχίζουν να παραμένουν στο χώρο, εμποδίζοντας τα απορριμματοφόρα να περάσουν. Κι έρχεται η σειρά της Αστυνομίας, η οποία καλείται να εφαρμόσει τις αποφάσεις, ψάχνοντας παράλληλα και κάποια συμβιβαστική λύση γιατί, κακά τα ψέματα, κάθε Δήμος αποτελείται κυρίως από τους δημότες του και το να εξαπολύονται φίλια πυρά μεταξύ αιρετών και δημοτών, μόνο χρήσιμο δεν είναι για τον τόπο. Τόσο την Παρασκευή, όσο και το Σάββατο το απόγευμα, τα απορριμματοφόρα έφτασαν στο δρόμο φορτωμένα με σκουπίδια και συνοδεία περιπολικών προσπάθησαν να προσεγγίσουν τον ΧΥΤΑ χωρίς αποτέλεσμα. Υπήρξε ένταση και έγιναν προσπάθειες να μιλήσουν μεταξύ τους το πρωί του Σαββάτου δήμαρχος και μέλη της επιτροπής αγώνα χωρίς όμως αποτέλεσμα (οι κάτοικοι καταγγέλλουν πως ο δήμαρχος δεν τους αρνήθηκε συνάντηση, πλην όμως ήθελε να επιλέξει τους συνομιλητές του και αυτό δεν το δέχτηκε η επιτροπή). Ουδείς γνωρίζει αυτή την ώρα (βράδυ Σαββάτου, 10.00 μ.μ.) πόσο θα συνεχίσει η κατάσταση αυτή να ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί, με τα σκουπίδια να …"μοσχοβρωμάνε" σε όλη την έκταση του Δήμου, να γεμίζουν πεζοδρόμια και δρόμους και να απειλούν τη δημόσια υγεία (καλά που δεν είναι δηλαδή και καλοκαίρι).
Όλα αυτά που περιγράφονται στο παρόν άρθρο, ίσως για κάποιον που το διαβάζει από κάποια «πολιτισμένη» χώρα να φαίνεται σαν παραμύθι με κακές μάγισσες και δράκους. Είναι όμως η πραγματικότητα του 2018 στην Αιγιάλεια. Και οφείλεται κυρίως σε όσους δεν θέλουν ή δεν τολμούν να πάρουν την πολιτική ευθύνη για να λυθεί το πρόβλημα, συντηρώντας μια κατάσταση που ωφελεί σε βάθος χρόνου ολίγους και συγκεκριμένους και ταλαιπωρεί από την άλλη τους δημότες αλλά και τους αιρετούς που πραγματικά επιθυμούν να μπει τέλος στο «χώσιμο» και να προσφέρουν ποιοτικότερη ζωή στον τόπο τους.
Πηγη: filodimos.gr
