Είναι κάτι παραπάνω από την τελετή έναρξης και τα όσα συνέβησαν ή δεν συνέβησαν εκεί. Δυστυχώς, αλλά το πρόβλημα είναι πιο διαρκές και περισσότερο επίμονο.
Δεν είναι κακό να είσαι κομμουνιστής. Δεν είναι κακό να είσαι, τουλάχιστον στην Πάτρα, καρναβαλιστής. Το ερώτημα είναι άλλο. Μπορεί να είναι κάποιος ταυτόχρονα κομμουνιστής και καρναβαλιστής;
Το ερώτημα πάντα υπήρχε αλλά χωρίς να πολυενοχλεί. Τέθηκε όμως τάπητος αφότου οι κομμουνιστές κέρδισαν τις δημοτικές εκλογές στην Πάτρα και έκτοτε ασκούν τη δημοτική εξουσία. Μόνο που στις αρμοδιότητες του Δήμου είναι και η οργάνωση του καρναβαλιού κι εδώ αρχίζουν τα παράξενα.
Οι κομμουνιστές διατηρούν μια δική τους τεχνογνωσία στη διοργάνωση λαϊκών κινητοποιήσεων. Ουδείς άλλος δήμαρχος, πλην του Πελετίδη, θα μπορούσε να οργανώσει πορεία Πάτρα-Αθήνα. Αλλά και ουδείς άλλος δήμαρχος θα έδειχνε τέτοια δυσανεξία απέναντι στο καρναβάλι.
Μπορεί να είναι και ζήτημα DNA. Οι κομμουνιστές δεν είναι της διασκέδασης, της χαράς και του ξεφαντώματος. Έχουν τις ιδέες τους, έχουν τις δράσεις τους και τις υπηρετούν πάντα πρόθυμοι για να τις υποστηρίξουν και συνήθως κυκλοφορούν βλοσυροί. Επιπροσθέτως είναι πρωταθλητές του αναγωγισμού. Γι’ αυτούς τα πάντα ανάγονται στην πολιτική τους γραμμή και πουθενά αλλού. Ότι κι αν συμβαίνει γύρω τους, το κατανοούν και το προσλαμβάνουν με όρους τρέχουσας κομματικής γραμμής, ακόμα κι αν είναι το καρναβάλι.
Αλλά εδώ ακριβώς προκύπτει το πρόβλημα. Επειδή το καρναβάλι από τη ίδια του τη φύση δεν σχετίζεται με τον αναγωγισμό, δεν αντέχει το καπέλωμα από την κομματική γραμμή, όποια κι αν είναι αυτή. Οπότε οι απόπειρες να υπαχθεί το καρναβάλι στην τρέχουσα κομματική σκοπιμότητα, η προσπάθεια να προωθηθεί μέσω του καρναβαλιού μια πολιτική αντίληψη, εν τέλει βλάπτουν και το καρναβάλι και το Δήμο.
Μπορεί και να είναι απλό. Οι καρναβαλιστές δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να παρακολουθήσουν την πολιτική του Δήμου. Ταυτόχρονα οι κομμουνιστές του Δήμου δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να κατανοήσουν το φαινόμενο και να αφήσουν το καρναβάλι να προχωρήσει με τους δικούς του όρους.
Κι έτσι δύο κόσμοι ασύμβατοι, οι κομμουνιστές και οι καρναβαλιστές, είναι καταδικασμένοι να συνυπάρχουν δίχως ο ένας κατανοεί τον άλλον. Τι θα βγάλει στο τέλος αυτή η αταίριαστη συνύπαρξη, δεν το γνωρίζω, αλλά οι οιωνοί δεν μοιάζουν πολύ της προκοπής.
