Την επίδραση της πεπτικής διεργασίας των φαινολικών ενώσεων της ρίγανης, εξετάζει μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Journal of Food Science».
Η ρίγανη είναι μια πλούσια πηγή πολυφαινολών που έχει βιοδραστικές ιδιότητες όπως το αντιφλεγμονώδες δυναμικό.
Ωστόσο, λίγες είναι οι πληροφορίες που έχουν γίνει γνωστές για τη γαστρεντερική τύχη των πολυφαινολών που περιέχονται στη ρίγανη, πληροφορίες που πρέπει να γίνουν πλήρως κατανοητές και αφορούν τη βιο-προσβασιμότητά της.
Για την αξιολόγηση της in vitro επίδρασης των φαινολικών ενώσεων καθ’ όλα τα στάδια της πέψης του γαστρεντερικού συστήματος, μελετήθηκαν τρία είδη ρίγανης (Hedeoma patens, Lippia graveolens και Lippia palmeri), στα οποία οι ερευνητές αξιολόγησαν in vitro την συνολική μειωτική ικανότητα, το συνολικό περιεχόμενο φλαβονοειδών και την αντιοξειδωτική ικανότητα πριν και μετά την πέψη. Επιπλέον, ταυτοποίησαν και ποσοτικοποίησαν (με UPLC-PDA) τις φαινολικές ενώσεις των τριών ειδών πριν και μετά την πέψη (in vitro).
Οι φαινολικές ενώσεις που ταυτοποιήθηκαν ήταν η απιγενίνη-7-γλυκοσίδη, η σκουτελαρελίνη, η λουτεολίνη, η λουτεολίνη-7-γλυκοσίδη, η φλοριδίνη και το χλωρογενικό οξύ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η διαδικασία πέψης επηρέασε τα επίπεδα των φαινολικών ενώσεων και της μειωτικής ικανότητας, της περιεκτικότητας σε φλαβονοειδή και της αντιοξειδωτικής ικανότητας και των τριών ειδών ρίγανης.
Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι διακυμάνσεις οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στις μεταβολές του pH.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι δεδομένου ότι η μελέτη δείχνει ότι οι φαινολικές ενώσεις της ρίγανης επηρεάζονται κατά τη διάρκεια κάθε φάσης του γαστρεντερικού συστήματος, είναι επιτακτική ανάγκη, η προώθηση νέων μελετών σχετικά με τις ιδιότητες των αφομοιωμένων φαινολικών ενώσεων, προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα η βιοπροσβασιμότητα και η βιοδιαθεσιμότητα τους.
Πηγή: Λόγω Διατροφής
