Το «Ideal» είναι ο ιστορικός κινηματογράφος της Πάτρας και από τους παλιότερους της χώρας. Λειτούργησε τον Νοέμβρη του 1914 , λίγο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Τα τελευταία χρόνια βρισκόταν σε κατάσταση ερήμωσης. Στον κεντρικότερο δρόμο της πόλης, στην είσοδο του λιμανιού της ήταν μια ασχήμια για τους επισκέπτες της αχαϊκής πρωτεύουσας και πληγή βαθιά για τους κατοίκους της. (Η πρώτη φωτογραφία τραβηγμένη τον Μάιο του 2017 δείχνει την εγκατάλειψη και τη φθορά).
Πρόσφατα το κτίριο, το σχεδιασμένο από τον αρμένιο αρχιτέκτονα Νουμπάρ το 1939,έγινε αγνώριστο: ένα διαμάντι. Την εκμετάλλευσή του έχει αναλάβει κάποια πολυεθνική, ανακαινίστηκε, άνοιξε ένα καινούριο κατάστημα στο ισόγειο, κάποιοι ντόπιοι βρήκαν θέσεις εργασίας, φωτίστηκε ο χώρος, όλα καλά.
Όμως το «Ideal» έχει χαρακτηριστεί από το υπουργείο Πολιτισμού ως «ιστορικό διατηρητέο μνημείο» (ΦΕΚ 537/Β/5-7-1996) – το θέμα αυτό είχε ξεκινήσει επί υπουργίας Θάνου Μικρούτσικου. Έκτοτε, με τρεις συμπληρωματικές υπουργικές αποφάσεις, εγκρίθηκε η «χρήση τού ισογείου ως χώρου καταστήματος εμπορικού και υγειονομικού ενδιαφέροντος» ενώ ο επάνω όροφος παραμένει «χώρος κινηματογράφου, πολιτιστικών και συνεδριακών εκδηλώσεων καθώς και συναφών χρήσεων» (ΦΕΚ 140/Β/ 29-1-2004, υπουργική απόφαση 3-6-2013, έγγραφο του ΥΠΠΟΑ 6-4-2017).
Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Η επιχείρηση που κάνει χρήση του ισογείου έχει επεκτείνει την πρόσοψη του καταστήματος αποκλείοντας έτσι τις δύο πλαϊνές εισόδους – σκάλες, δεξιά κι αριστερά, που οδηγούσαν στον επάνω όροφο. Με αποτέλεσμα να μην μπορεί αυτός ο όροφος να χρησιμοποιηθεί ως κινηματογράφος. (Στις φωτογραφίες διακρίνονται αμυδρά πίσω απ’ την πρόσοψη τα νοβοπάν, δεξιά κι αριστερά, που φράζουν τα ανοίγματα προς τις σκάλες).
Κι αυτό έχει γίνει μπροστά στα μάτια των Αρχών, δημοτικών και αστυνομικών. Πού είναι άραγε ο δήμαρχος της πόλης; Πού είναι οι υπηρεσίες του υπουργείου πολιτισμού; Ποσώς με αφορά ποια είναι η πολυεθνική, ποιοι είναι οι ενοικιαστές τού καταστήματος. Μιλώ, πρωτίστως, ως κάτοικος ενεργός αυτής της πόλης και, μετά, ως λάτρης της τέχνης του κινηματογράφου.
Με ενδιαφέρει –κι εμένα και πάμπολλους ακόμα– να διασωθούν τα ζωντανά ίχνη του βιωμένου μας πολιτισμού. Να ανακτηθούν ξανά οι χώροι της κοινής μνήμης και να αποτραπεί η διάσπαση μιας συνέχειας. Κανένας δεν αρνείται την οικονομική ανάπτυξη, την εμπορική δραστηριότητα και την ιδιωτική πρωτοβουλία, τις θέσεις εργασίας, ίσα-ίσα. Αλλά με σεβασμό στην πολιτιστική κληρονομιά της πόλης. Με έγνοια για τους χώρους όπου γενιές και γενιές γαλουχήθηκαν, φαντασιώθηκαν και έχουν αναμνήσεις. Φορτισμένη με αισθήσεις και αισθήματα η σκοτεινή αίθουσα του Ideal, υπήρξε ένα φωτεινό άνοιγμα στη φαντασία, μια διέξοδος απ’ την περίκλειστη καθημερινότητα. Πάνω στο πανί της κινηματογραφικής αυτής οθόνης καλλιεργήθηκαν τα ενδιαφέροντά μας ενώ στους χώρους, τους διαδρόμους του, στο φουαγιέ, αναπτύχθηκε η κοινωνικότητά μας. Ο ιστορικός κινηματογράφος Ideal συνδεδεμένος με την ιστορία της Πάτρας, αποτελεί ένα κομμάτι από την αφήγηση και της δικής μας της ζωής. Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαιτείται να αποκατασταθεί η κανονικότητα και να λειτουργήσει ο επάνω όροφος του διατηρητέου κτηρίου ως χώρος κινηματογράφου και πολιτισμού.
Γιατί άραγε η οικονομική ανάπτυξη πρέπει να γίνεται σε βάρος της πολιτιστικής ταυτότητας της πόλης; Και τα δύο αποτελούν τις όψεις του ίδιου νομίσματος.
