8 Μαρτίου: Ημέρα ορόσημο

της Μαρία Κυριακοπούλου, Πρώην Βουλευτής, Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της «Κοινωνικής Συμφωνίας»

Η 8η Μαρτίου του 1857 αποτέλεσε την αφετηρία εξέγερσης των εργατριών ιματισμού της Νέας Υόρκης, οι οποίες διεκδικούσαν κοινωνική ασφάλιση, κατάργηση του δεκαεξαώρου εργασίας , καλύτερη αμοιβή .
Η 8η Μαρτίου σηματοδοτεί την υποχρέωση και ταυτόχρονα την ανάγκη για αέναο αγώνα στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων που βαρβαροποιούν την κοινωνία και μας κινητοποιούν για να δούμε ουσιαστικά το έλλειμμα στο θεσμικό πλαίσιο και την καταστρατήγησή του.
 

Η 8η Μαρτίου είναι το γεγονός του παρελθόντος που μας οδηγεί στις παρούσες συνθήκες των πολυπολιτισμικών κοινωνιών και οι γυναίκες πρέπει να πρωτοστατήσουν για να υπερασπιστούν την ειρήνη, τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα , καθώς και τα δικαιώματα των παιδιών που βιώνουν περισσότερο τη βία και την εκμετάλλευση.
Η εργαζόμενη γυναίκα , η μητέρα , οι πολύτεκνες , οι άνεργες, και συνακόλουθα τα παιδιά είναι τα πρώτα θύματα των οικονομικών και πολεμικών συγκρούσεων .
Κατακτήσεις δεκαετιών κομματιάζονται και καταργούνται στο βωμό του υπερκέρδους του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των παρεμβάσεων για την κατάκτηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων εθνικών κρατών.

Αν και η συνεισφορά των γυναικών σε όλους τους τομείς της κοινωνικοοικονομικής εξέλιξης είναι σημαντική , σήμερα οι γυναίκες πλήττονται περισσότερο από την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Οι γυναίκες βιώνουν περισσότερο από τους άνδρες τη ζούγκλα στην αγορά εργασίας και ως επακόλουθο την συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους μέσα από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τις συνεχείς μειώσεις μισθών , την κυριαρχία των ατομικών συμβάσεων εργασίας, την παράνομη εργασία και την παραοικονομία.

Σήμερα ο εορτασμός της παγκόσμιας ημέρας για τη γυναίκα βρίσκει την ανθρωπότητα στην μεγαλύτερη κρίση . Κρίση οικονομική , κοινωνική και πολεμικές συγκρούσεις που γεννούν προσφυγιά και μετανάστευση, αλλά και ισοπεδώνουν κάθε κοινωνικό οικοδόμημα .
Η χώρα μας βιώνει καθημερινά το δράμα των προσφύγων γυναικών με αιχμή τα μικρά παιδιά, έγκυες γυναίκες που είναι υποχρεωμένες για να σώσουν την ζωή που κουβαλάνε, να διασχίσουν στεριές και θάλασσες για να γλυτώσουν από το βέβαιο θάνατο που προκαλούν οι πόλεμοι.

Οι Ελληνίδες γυναίκες και οι άνδρες αναδεικνύονται σε σύμβολα ανθρωπιάς και το υστέρημά τους γίνεται αντίδοτο στους κατατρεγμένους .
Αν για κάτι πρέπει να είμαστε υπερήφανοι είναι η αλληλεγγύη, συστατικό στοιχείο του πολιτισμού των Ελλήνων, που προηγήθηκε των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης την οποία όμως καταπατούν οι ηγεσίες της .

Η βιώσιμη κοινωνία με ισότητα και δικαιοσύνη πρέπει να είναι η σημαία των αγώνων και των διεκδικήσεων γυναικών και ανδρών .
Ισότητα , κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία είναι παγκόσμιες αξίες για να χτίσουμε μια κοινωνία με αξιοπρέπεια και ελευθερία ενάντια στη βία , τη φτώχεια , την ανεργία και τον πόλεμο.

Διαβάστε επίσης