Ο Κυριακάτικος Αθηναϊκός Τύπος επιχείρησε προ ημερών να «διαβάσει» την Πάτρα του σήμερα μέσα από την ματιά ανθρώπων της καθημερινότητας της Αχαϊκής πρωτεύουσας. Μια επιλεκτική ματιά που αναδείκνυε τις αρετές και τις στρεβλώσεις της αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί πως μια δημοσιογραφική έρευνα θα μπορούσε να είναι εντελώς «αντικειμενική».
Η Πάτρα όντως έχει πολυμορφικά χαρακτηριστικά. Ακραία. Είναι επαίτης και αρχοντική ταυτόχρονα. Διαθέτει αίγλη αλλά και μια έντονη δυστοκία στο να προχωρήσει μπροστά. Να αλλάξει. Να πρωτοπορήσει. Αρκείται στην διανομή σκισμένων ιματίων μη αναζητώντας πως θα υφάνει ξανά το καινούργιο της ένδυμα.
Εξασκείται συνεχώς στην διαίρεση στην οποία και αριστεύει. Είναι μια κακομαθημένη γεροντοκόρη που έχει μάθει ένα ράθυμο τρόπο ζωής. Θέλει να σχολάει νωρίτερα από την δουλειά και να περιφέρεται άσκοπα στους δρόμους. Κοιμάται καλά το μεσημέρι και γκρινιάζει για την οικονομική της κατάσταση. Πολύ σπάνια πηγαίνει στην Αθήνα, ενώ έχει πολλά χρόνια να πάρει το αεροπλάνο για την Ευρώπη.
Η συκοφαντία είναι το αγαπημένο της άθλημα, γιατί ο γείτονάς της είναι πολύ ενοχλητικός. Αλλά δεν την πειράζει. Γιατί είναι πολύ «κατώτερος» της. Η Πάτρα είναι οι ομάδες της. Παλεύουν να μην υποβιβαστούν στην Γ’ τη τάξει κατηγορία. Την Β’ την έχει αποδεχθεί. Κουτσά στραβά την διαχειρίζεται και έχει ο Θεός.
Έτσι την έχει μάθει και το πεπερασμένης δυναμικότητας πολιτικό δυναμικό της. Που με ελάχιστες εξαιρέσεις, χτυπάει φιλικά την πλάτη της, υφαρπάζει την ψήφο της και εκείνη μένει να μετράει πίσω προβλήματα, την ώρα που τα παιδιά της διαπρέπουν στην Αθήνα ή στο εξωτερικό. Άδικο έχουν; Αρνήθηκαν να γίνουν διαχειριστές μιας μίζερης γκρίνιας που γεννάει μίση και πάθη. Που ποτέ δεν λειτουργεί με όρους κοινότητας αλλά με στενομυαλιά και εγωπάθεια.
Την σώζει το γεγονός πως εκείνοι που την αγαπάνε δεν την αλλάζουν με τίποτα. Ακόμα και στα πέρατα της Γης την αναζητάνε. Και είναι για εκείνους πάντα ο προορισμός τους. Ας ελπίσουμε σύντομα, να τολμήσουν κάποιοι να την πάρουν από το χέρι να την βγάλουν στο ξέφωτο. Είναι πολλά τα χρόνια που είναι «κλεισμένη μέσα».
*Ο Διονύσης Γράψας είναι ιστορικός. ΜΑ Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, ΕΑΠ
