Ας ασχοληθούμε με την «κόντρα» Ιωάννας Μαλέσκου και Τάσου Χαλκιά. Και ξέρετε γιατί πρέπει να ασχοληθούμε; Διότι πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό γεγονός το οποίο καταδεικνύει την υποκρισία που επικρατεί στην κοινωνία.
Καταδεικνύει επίσης τον βαθύτατα αλλά τόσο καλά συγκεκαλυμμένο σεξισμό που διέπει τους περισσότερους από εμάς.
Και παρά το γεγονός ότι ομνύουμε στα δικαιώματα των γυναικών, παρά το γεγονός ότι εξοργιζόμαστε με σεξιστικές επιθέσεις και δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας στις γυναίκες – θύματα, όταν η συζήτηση πάει σε ένα κορίτσι όπως η Μαλέσκου ή σε μια οποιαδήποτε «ξανθιά» παρουσιάστρια, ξαφνικά θυμόμαστε τον κακό μας εαυτό.
Η κόντρα μεταξύ του γνωστού και καταξιωμένου ηθοποιού με την παρουσιάστρια είναι γνωστή. Κάποιοι «ανάγκασαν» τον Τάσο Χαλκιά να περιμένει πολύ για να βγει στον «αέρα», ήταν εκνευρισμένος γι’ αυτό, την «είπε» στην Μαλέσκου και η συζήτηση τέλειωσε άδοξα.
Ξεκίνησε, όμως, μια διαδικτυακή συζήτηση, στο επίπεδο της ανθρωποφαγίας όπως συνηθίζεται. Και το «θήραμα» στην περίπτωση αυτή είναι η Μαλέσκου.
Γιατί στην προκειμένη περίπτωση δεν συζητάμε αν ο Χαλκιάς είναι τεράστιος ηθοποιός, αν είναι «ψωνισμένος» και δεν μπορεί να περιμένει ή αν κάποιοι δεν του φέρθηκαν καλά κι αυτός αντέδρασε.
Δεν συζητάμε καν αν η Ιωάννα Μαλέσκου είναι καλή παρουσιάστρια, διαβασμένη απέναντι σε ηθοποιούς του… βεληνεκούς ενός Χαλκιά ή οποιουδήποτε άλλου.
Δεν συζητάμε αν η Μαλέσκου μπορούσε να καλμάρει τον εκνευρισμένο ηθοποιό κι αν τελικά η διαχείριση που έκανε ήταν σωστή ή όχι.
Αυτό που συζητάμε είναι ο ακραίος σεξισμός, όπως αυτός εκφράστηκε από τον… «ποιώ ήθος», ηθοποιό Τάσο Χαλκιά και από εκείνους που έσπευσαν να τον υποστηρίξουν.
Διότι ακόμη κι αν είχε χίλια δίκια, ακόμη κι αν δεν του φέρθηκαν όπως πρέπει σε έναν ηθοποιό με μεγάλη καριέρα, ακόμη κι αν η Μαλέσκου δεν ήξερε ότι έχει δουλέψει σκληρά πριν από το χαζοχαρούμενο «Λαβ Σόρρυ», η αντίδρασή του ήταν απαράδεκτη.
Θα μπορούσε να σηκωθεί και να φύγει, θα μπορούσε να τους εκθέσει με άλλο τρόπο, όχι όμως με σεξιστικά σχόλια του τύπου «κούκλα μου».
Και ορθώς του απάντησε η Μαλέσκου ότι είναι η Ιωάννα και ότι η ομορφιά είναι υποκειμενική. Ακόμη κι αν ένα μέρος της καριέρας των παρουσιαστριών βασίζεται στην εξωτερική εμφάνιση, κανείς δεν έχει δικαίωμα να το χρησιμοποιεί για να τις «πικάρει».
Ο Χαλκιάς το έκανε ακόμη χειρότερο. Γράφοντας κάτω από σχόλιο συναδέλφου του χαρακτήρισε τη Μαλέσκου «σπουδαγμένη ομορφοκοπελιά» που κάνει «επίμονη παπαγαλία» και έχει «παρατεταμένη αγένεια, παντελή ασέβεια, διανθισμένη με μπόλικη ειρωνεία».
Το ξαναλέω: Το πρόβλημα δεν είναι αν ο Χαλκιάς είναι σπουδαίος ηθοποιός (που είναι) ή αν η Μαλέσκου είναι εξαιρετική παρουσιάστρια (που δεν είναι).
Το πρόβλημα είναι ότι αν στη θέση της Μαλέσκου ήταν ένας άνδρας, δεν θα συνέβαινε αυτό. Δεν θα έλεγε ο Χαλκιάς «κούκλε μου» και «σπουδαγμένο ομορφάντρα που κάνει επίμονη παπαγαλία».
Οι άλλες… ξανθιές
Το πρόβλημα είναι ότι όταν συλλήβδην καταδικάζουμε την «ξανθιά« παρουσιάστρια ουσιαστικά συμμετέχουμε στον κρυφοσεξισμό που διέπει την κοινωνία μας.
Όταν κάνουμε επίθεση στην παρουσιάστρια επειδή είναι γυναίκα, με σεξιστικούς χαρακτηρισμούς, τότε μην περιμένουμε να γίνει καλύτερη η κοινωνία.
Ακριβώς το ίδιο συνέβη και με την παρουσιάστρια του Σκάι, Μαρία Αναστασοπούλου, στην κόντρα της με τον Αδωνι Γεωργιάδη.
Δεν σχολιάζουμε ποιος είχε δίκιο, αν ο υπουργός επιτέθηκε με λανθασμένο τρόπο ή αν η παρουσιάστρια ειρωνεύτηκε τον πρωθυπουργό.
Σχολιάζουμε τα… σχόλια στο διαδίκτυο όπου κατά εκατοντάδες έπεσαν να «φάνε» την Αναστασοπούλου, με αναφορές του στυλ «ποια είναι αυτή η ξανθιά παρουσιάστρια», «τι θέλει και μιλάει η χαζή» και άλλα τέτοια.
Αυτός είναι σεξισμός. Και δυστυχώς εκφράζεται πολλές φορές και από γυναίκες. Είτε γιατί ζηλεύουν, είτε γιατί θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο από κάθε… ξανθιά παρουσιάστρια, η ουσία είναι ότι ξεχειλίζουν από σεξισμό.
Όταν λοιπόν, θα πάψουμε να βλέπουμε τις γυναίκες της τηλεόρασης, κι όχι μόνο, ως ξανθιές ομορφοκοπελιές, ίσως να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Όταν κρίνουμε τους ανθρώπους, γυναίκες και άνδρες, ξανθές, μελαχρινές ή ό,τι άλλο με βάση το μυαλό τους, την προσωπικότητά τους, την καθημερινή προσπάθεια να γίνουν καλύτεροι και καλύτερες, ίσως τότε να μη μιλάμε για ρατσιστικά και σεξιστικά φαινόμενα.
Ως τότε, είμαστε με τις κάθε Μαλέσκου.
