«Από τη στιγμή που η θαλάσσια οδός μεταξύ Τουρκίας και Γάζας στη Μεσόγειο κηρύσσεται κοινή (οικονομική) ζώνη Τουρκίας και Παλαιστίνης, η Άγκυρα θα μπορεί να προμηθεύει όπλα ή άλλα αγαθά χωρίς να δίνει λογαριασμό σε τρίτες χώρες. Επιπλέον για την Τουρκία αυτή η οικονομική ζώνη θα είχε το πλεονέκτημα ότι δυσχεραίνει την κατασκευή αγωγού για το φυσικό αέριο που σχεδιάζουν το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος.
Ωστόσο, μέχρι στιγμής η συμφωνία δεν είναι παρά σχέδια επί χάρτου, γιατί υπάρχει ένα πρόβλημα: κανείς δεν πρόκειται να αναγνωρίσει μία διεθνή συνθήκη με την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς».
Δείτε επίσης Παλαιστινιακή Αρχή: Απορρίπτει κατηγορηματικά τα σενάρια καθορισμού ΑΟΖ με την Τουρκία
Ο αντισημιτισμός του Ερντογάν
Όσο για τις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ όπως μεταδίδει η ελληνική υπηρεσία της DW – η Tageszeitung (TAZ) υπενθυμίζει ότι «η ρήξη επήλθε το 2010, όταν το Ισραήλ σταμάτησε την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, την οποία είχε οργανώσει τουρκική ΜΚΟ και σκότωσε εννέα Τούρκους.
Το αργότερο με την Αραβική Άνοιξη του 2011 ο Ερντογάν άρχισε να παίζει το χαρτί των Αράβων και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Έκτοτε η κριτική προς το Ισραήλ έχει θρησκευτικό πρόσημο, με τον Ερντογάν να αυτοπροβάλλεται ως ηγέτης όλων των μουσουλμάνων.
Ο αντισημιτισμός του είναι εμφανής, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων. Και αυτό, παρότι η Τουρκία ήταν παραδοσιακά ένα ασφαλές καταφύγιο για τους Εβραίους. Κάτι που ξεκίνησε τον 16ο αιώνα, όταν ο Σουλτάνος είχε προσφέρει προστασία σε Σεφαραδίτες Εβραίους που διώκονταν από την Καθολική Ιερά Εξέταση και παρέμεινε σε ισχύ σε όλη τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με αποτέλεσμα οι Εβραίοι – σε αντίθεση με τους Χριστιανούς – να μην υφίστανται καταπίεση».