Η Πάτρα είναι βέβαιο ότι δεν διεκδικεί το βραβείο της πιο καθαρής πόλης. Δεν μπορείς ωστόσο, να αμφισβητήσεις τις φιλότιμες προσπάθειες των ανθρώπων των δημοτικών συνεργείων καθαριότητας.
Με ελλείψεις προσωπικού, υπό αντίξοες συνθήκες όσοι έχουν επιφορτιστεί με το …δύσοσμο έργο καταβάλουν προσπάθειες και είναι άξιοι πολλών μπράβο για το αποτέλεσμα που επιτυγχάνουν.
Ο θυμόσοφος λαός σημειώνει, με έμφαση, πάντως πως ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και αυτός πρέπει πάντοτε να είναι ο στόχος. Εφόσον επιζητούμε μια πόλη που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες και οι δημοτικοί της άρχοντες αγωνιούν για να επιτύχουν βελτίωση της ποιότητας ζωής των συμπολιτών τους.
Εικόνες όμως που πληγώνουν δεν μπορεί να τις προσπερνούμε. Και τέτοιες, δυστυχώς, αντικρίζουμε καθημερινά στο διάβα μας.
Πανό, αεροπανό, κουρελιασμένα από τον χρόνο και τις καιρικές συνθήκες επικρέμονται πάνω από τα κεφάλια των διαβατών.
Επαγγελματίες που, άγνωστο πως, εξασφάλισαν άδεια(;) έχουν αναρτήσει διαφημιστικά πανό σε κάθε γωνιά του κέντρου και των συνοικιών. Και θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει, έστω, νόμιμη μια τέτοια ενέργεια, στο πλαίσιο προβολής των επιχειρήσεων. Όταν όμως παραμένουν επί μήνες «σκαρφαλωμένα» στις κολώνες προκαλείται εύλογο ερώτημα: Δεν μπορεί η δημοτική αρχή να τα αποκαθηλώσει;
Να δεχθούμε, ως υπόθεση εργασίας, τον υπέρογκο φόρτο δουλειάς των συνεργείων καθαριότητας. Οι επιχειρηματίες που αδαπάνως διαφημίζονται σε κάθε γωνιά της πόλης δεν θα έπρεπε να ενημερωθούν από τους δημοτικούς παράγοντες πως δεν μπορεί εσαεί να προβάλλονται με την ανοχή τους;
Και δεν είναι θέμα οικολογικής ευαισθησίας, αλλά σεβασμού προς τον πολίτη.
Πειστικές απαντήσεις θα πρέπει να δοθούν και μάλιστα άμεσα. Γιατί ούτε οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε ορισμένους. Ούτε είναι η πόλη είναι ξέφραγο αμπέλι…
Εχουμε κάπου άδικο;
Θα αναμένουμε με ενδιαφέρον τον αντίλογο!
