Σε απίστευτο δικαστικό Γολγοθά έχει εξελιχθεί η υπόθεση του Σπύρου Τσάκαλου, του 56χρονου, σήμερα, υπαλλήλου καθαριότητας του δήμου Πατρέων, όταν τον Οκτώβριο του 2017 έχασε το αριστερό του χέρι, την ώρα που έσκασε χειροβομβίδα του αμερικάνικου Πολεμικού Ναυτικού στον ΧΥΤΑ Ξερόλακας όπου εργαζόταν. Ο πατέρας τεσσάρων παιδιών βρίσκεται σε έναν πολύχρονο δικαστικό αγώνα, προσπαθώντας να δικαιωθεί για το εργατικό ατύχημα, που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή.
Τον περασμένο Νοέμβριο του κοινοποιήθηκε αιφνιδιαστικά και μεσούσης της πανδημίας του κορωνοϊού η Διάταξη της Εισαγγελείας Πλημμελειοδικών Αιγίου, σύμφωνα με την οποία η υπόθεσή του μπαίνει στο αρχείο.
Στη Διάταξη αρχειοθέτησης η εισαγγελέας χαρακτηρίζει την πολεμική χειροβομβίδα «φωτοβολίδα», ενώ από την πλευρά της η νομική υπηρεσία του Δήμου καταλογίζει ευθύνες στον 56χρονο υπάλληλο, με το σκεπτικό ότι εκείνος ενεργοποίησε τη χειροβομβίδα!
Μέσω του δικηγόρου του κ. Σταμάτη Γεωργούλη, ο 56χρονος υπάλληλος κατέθεσε στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου προσφυγή στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Πατρών ζητώντας να απορριφθούν όλοι οι ισχυρισμοί της κρινόμενης Διάταξης ως αόριστοι και μη ενδελεχώς τεκμηριωμένοι. Παράλληλα ζητά με την προσφυγή του στη Δικαιοσύνη, να ληφθεί απόφαση εξαίρεσης του Πρωτοδικείου Αιγίου από της περαιτέρω εκδικάσεως της ποινικής υποθέσεως του ακρωτηριασμού του και να οριστεί ως αρμόδιο Δικαστήριο το Πρωτοδικείο Αθηνών, δεδομένου ότι ενάγεται το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο εδρεύει στην Αθήνα.
«Πρόκειται για ένα εργατικό ατύχημα αλλά με την πιο άγρια μορφή που θα μπορούσε κανείς να περιμένει εις βάρος ενός 52χρονου εργαζόμενου τότε. Αυτό συνέβη στις 17 Οκτωβρίου του 2017. Ο ατυχής εργαζόμενος ως προϊστάμενος της υπηρεσίας καθαριότητας είχε αναλάβει τη διακομιδή των σάκων υλικών καταστροφής που βρίσκονταν φυλαγμένα στο υπόγειο της αποθήκης του Δικαστικού Μεγάρου Πατρών στην οδό Μαιζώνος. Νωρίτερα είχε σταλεί από την αρμόδια δικαστική αρχή ένα έγγραφο προς το δήμο Πατρέων, προς τον Δήμαρχο συγκεκριμένα, να του διαθέσει ένα συνεργείο καθαριότητας μαζί με τα απορριμματοφόρα για να μεταφέρουν αυτά τα υλικά. Και μάλιστα σε αυτό το έγγραφο είχε γραφτεί ότι πρόκειται για ακίνδυνα υλικά. Πήγαν ανύποπτοι οι εργαζόμενοι, γέμισαν τα πρώτα απορριμματοφόρα και το πρώτο απορριμματοφόρο πήγε στη χωματερή της Πάτρας και άδειασε κανονικά χωρίς κάποιο πρόβλημα.
Ωστόσο, όμως στο δεύτερο απορριμματοφόρο στο οποίο ήταν και ο εντολέας μου, έφτασε στο χώρο εκεί και επιχείρησε να αδειάσει το φορτίο στο οποίο υπήρχαν εκατοντάδες σάκοι με υλικό προς καταστροφή μέσα στο οποίο βέβαια υπήρχε και υλικό πολεμικό. Όταν άρχισε το απορριμματοφόρο να αδειάζει το υλικό ενεπλάκη μια σακούλα η οποία περιείχε ένα κατασκεύασμα μέσα στο εσωτερικό της στον ιμάντα του απορριμματοφόρου. Ο εντολέας μου ο οποίος εκτελούσε χρέη προϊσταμένου μαζί με έναν οδηγό κατέβηκε αμέσως να ξεμπλέξει αυτό το σάκο και εκεί συνέβη το ατυχές περιστατικό. Ήταν τόσο σφοδρή η έκρηξη η οποία του έκοψε από τον καρπό και κάτω όλη την αριστερή παλάμη με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μείνει μόνο με ένα χέρι», θα πει στο protothema.gr ο δικηγόρος του 56χρονου κ. Σταμάτης Γεωργούλης.
Δείτε τι δήλωνε το 2017 στο tempo24.news ο 56χρονος σήμερα Σπύρος Τσάκαλος
Από τη στιγμή που ο υπάλληλος καθαριότητας, ο οποίος είχε υπηρετήσει στις Δυνάμεις Καταδρομών του Ελληνικού Στρατού και είναι πατέρας 4 παιδιών, έχασε το χέρι του ξεκίνησε και το δράμα του. Εδώ και τέσσερα σχεδόν χρόνια βρίσκεται σε απόγνωση, ενώ όπως αναφέρεται και στην προσφυγή που κατέθεσε εκτός από το γεγονός ότι έχει χάσει το ένα του μέλος δέχεται και bullying.
Συγκεκριμένα στην προσφυγή που κατέθεσε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Πάτρας μεταξύ άλλων σημαντικών αναφέρει πως «και δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι εδώ και ένα χρόνο έχω αρχίσει να βάλλομαι υβριστικά και κατά απαράδεκτο τρόπο και να διασύρομαι ως εκ τούτου ενώπιον της στενής κοινωνίας των Πατρών, όταν συχνάκις αποκαλούμαι επικριτικά και διακριτικά, ακόμη και εντός του χώρου εργασίας μου, ως "κουλοχέρης" που δήθεν προκάλεσε τον ακρωτηριασμό του!».
Όπως αναφέρει στην προσφυγή του ο Σπύρος Τσάκαλος, η κατάστασή του έχει γίνει απελπιστική και αβίωτη, ενώ κοιμάται μόνο με τη χρήση υπνωτικών χαπιών αφού όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
«…κανένα βράδυ από τα 1191 βράδια που παρήλθαν έκτοτε μέχρι και σήμερα 21η Ιανουαρίου 2021 από την αποφράδα εκείνη ημέρα του βάναυσου ακρωτηριασμού μου της 17ης Οκτωβρίου 2017 δεν κοιμήθηκα έστω και ένα δευτερόλεπτο τον ήρεμο ύπνο του δικαίου γεγονός που απεύχομαι τόσο στους συντάκτες των ως άνω υπομνημάτων όσο και στον χειρότερο εχθρό μου, τον οποίο βεβαίως και δεν έχω, αφού δεν έχω πειράξει έστω και ένα μικροσκοπικό κουνούπι στην σύντομη και εφήμερη επίγεια ζωή μου. Η Διάταξη συνεπώς προσβάλει την προσωπικότητά μου και την ανθρώπινη οντότητά μου καταδικάζοντάς με σε «μαρτυρικό αργό θάνατο» πριν την ώρα μου με το στίγμα του «αυτοχειριασθέντος», πρωτοφανούς αλλά και καινοφανούς νομικού επιχειρήματος και ατεκμηρίωτου στα Ελληνικά και ίσως στα παγκόσμια δικαστικά χρονικά. Και φυσικά ουδεμία έστω και απλή υπόμνηση περί ακρωτηριασμού της αριστεράς χειρός, ενώ εγώ είμαι απόκλειστικώς δεξιόχειρ…Παραγνωρίζονται δηλαδή και αποσιωπούνται κατάφορα έστω και τα πλέον απλά πορίσματα της κοινής λογικής καθώς και της ιατρικής επιστήμης και αυτά αποτελούν μέγιστα νομικά ελαττώματα. Τι υπονοείται τελικώς εν κατακλείδι; Ότι εγώ ξεβίδωσα και συγκράτησα με το αριστερό μου χέρι το φονικό εργαλείο, ενώ δεν μπορούσα με το αυτό να κουμπώσω έστω και ένα απλό κουμπί σε μια κουμπότρυπα του υποκαμίσου μου».
Όπως εξήγησε στο protothema.gr o κ. Γεωργούλης «Η Διάταξη αυτή υπονοεί ότι φταίει στην κυριολεξία ο τραυματισθείς εργαζόμενος, ο άτυχος υπάλληλος του δήμου Πάτρας. Αυτό είναι απαράδεκτο για τα δικονομικά χρονικά. Μας λένε δηλαδή ότι ο υπάλληλος ξεβίδωσε τη χειροβομβίδα, η οποία κατά απαράδεκτο τρόπο βρέθηκε εκεί και κανένας δεν μας εξήγησε πως βρέθηκε εκεί. Ποιος από μηχανής Θεός έβαλε τη χειροβομβίδα, η οποία είναι φονικό όπλο. Είναι όργανο του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ και χρησιμοποιείται μόνο για πολεμικούς σκοπούς. Όσον αφορά το αστικό κομμάτι , ζητήσαμε την έγκριση μιας προσωρινής αποζημίωσης δεδομένου ότι εκκρεμούσε η ανάγκη στο να τοποθετηθεί φορητός μηχανισμός στο χέρι του ακρωτηριασθέντος. Ο άνθρωπος υπέφερε πάρα πολύ και χέρι του είχε σχεδόν ατροφήσει, ζητούσαμε να βγάλει μια προσωρινή απόφαση και τελικά μετά από 22 μήνες μετά το συμβάν βγήκε ένα μικρό ποσό με την προϋπόθεση ότι θα πάμε στην οριστική εκδίκαση της αποζημίωσης αλλά μέχρι και σήμερα βρισκόμαστε σε ένα σημείο που ακόμα δεν γνωρίζουμε πότε θα εκδοθεί η απόφαση».