Σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας, με το τρίτο κύμα της να είναι προ των πυλών, εάν δεν έχει ήδη ενσκήψει, ο δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης από τη μια επιτίθεται στην κυβέρνηση για τη λήψη των αυστηρότερων περιοριστικών μέτρων στην Πάτρα και από την άλλη ζητά τη λήψη επιπρόσθετων!
Ως γνωστόν, στη σύσκεψη που έγινε στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας υπό τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, ο κ. Πελετίδης ζήτησε να διαμορφωθεί ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης και να αυξηθούν οι ιχνηλατήσεις, ώστε να εντοπιστούν πιθανές εστίες.
Όμως, την προηγούμενη, σε γραπτή δήλωση του, ως γνήσιο τέκνο του ΚΚΕ, επιτέθηκε με δριμύτητα κατά της κυβέρνησης για τα επιπλέον περιοριστικά μέτρα που επέβαλε στην Πάτρα και τα οποία κρίθηκαν απαραίτητα, μετά από τη ραγδαία εξάπλωση του κορωνοϊού.
Καταλογίζοντας «επικίνδυνη πολιτική» στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και ότι παίζει με τις ανθρώπινες ζωές, υπακούοντας για άλλη μια φορά τον Περισσό και προκειμένου να προβεί σε μια προφανή, πλην όμως αδικαιολόγητη πολιτική σπέκουλα, ο κ. Πελετίδης αγνοεί τη δεινή πραγματικότητα. Και ποια είναι αυτή;
Μα το γεγονός ότι η Ελλάδα, που αποτέλεσε πρότυπο για άλλες, πιο προηγμένες από εμάς ευρωπαϊκές χώρες, στην αντιμετώπιση του πρώτου κύματος, δεν αποτελεί την εξαίρεση σε μια απρόβλεπτη και μεταλλασσόμενη διαρκώς πανδημία.
Σχεδόν όλη η Ευρώπη βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και το ένα μετά το άλλο κράτη λαμβάνουν όλο και πιο αυστηρά μέτρα. Ασκούν όλα «επικίνδυνη πολιτική;» Όχι βέβαια, πράττουν το αυτονόητο και καθ’ όλα επιβεβλημένο.
Ο κ. Πελετίδης, ως γιατρός, το γνωρίζει αυτό πολύ καλά και ξέρει σε ποια δυσμενή θέση βρίσκονται άλλες χώρες, όπως η γνώριμη σ’ αυτόν Ιταλία, η προσφιλής στον ίδιο Μεγάλη Βρετανία και η συμπαθής σε εμάς Πορτογαλία.
Λυπάμαι ειλικρινά που ο κ. Πελετίδης θυσιάζει στο βωμό του κομματικού συμφέροντος την πικρή αλήθεια, προβαίνοντας σε μια επιεικώς άστοχη δήλωση που ακυρώνει και τον θεσμικό του ρόλο.
Αντί ως πρώτος πολίτης να προσπαθήσει να ενώσει, σπεύδει να διχάσει. Και αντί να επικαλεστεί τα πραγματικά δεδομένα στέλνοντας μήνυμα σύμπνοιας, σπεύδει με τις κομματικές παρωπίδες του να διαστρεβλώσει τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει σχεδόν όλη η ανθρωπότητα.
Στην Ευρώπη, η Ελλάδα παλεύει με όλες της τις δυνάμεις για να μην γίνει Μεγάλη Βρετανία η πολύ περισσότερο Πορτογαλία, δίνοντας έναν άνισο αγώνα σε μια δυσεπίλυτη εξίσωση, στην οποία πρέπει να συνυπολογίσει, εκτός από την πληττόμενη δημόσια Υγεία και την σκληρά δοκιμαζόμενη οικονομία.
Οι δημοσιονομικοί πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι, τα λεφτά των άλλων κάποτε τελειώνουν. Οφείλουμε όλες και όλοι να δώσουμε συντεταγμένα τη μάχη κατά της πανδημίας και με πνεύμα εθνικής ενότητας να τη νικήσουμε για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας.
Έως τότε, όμως, πρέπει να επιδείξουμε το αίσθημα της ευθύνης έναντι εαυτών και αλλήλων, σύνεση, εννοείται σεβασμό στον διπλανό μας και περίσσια υπομονή…
