Φεύγει και αφήνει πίσω του συντρίμμια. Ο Ντόναλντ Τραμπ, ποιος άλλος. Συντρίμμια κατ’ αρχάς η δημοτικότητά του, γεγονός που δεν πρόκειται να στενοχωρήσει ούτε καν όλα τα μέλη της φαμίλιας του. Αυτός, ένας αυτοειδωλολάτρης, ένας άνθρωπος με ενσωματωμένο τον καθρέφτη του ναρκισσισμού, ο πεπεισμένος ότι τυγχάνει ο εκλεκτός των ουρανών για να οδηγήσει σε θριάμβους «το μεγαλύτερο έθνος όλων των εποχών», φεύγει από τον Λευκό Οίκο με το Ινστιτούτο Γκάλοπ να τον περιμένει απέξω. Για να του παραδώσει την πλακέτα με την επιγραφή «Ο λιγότερο δημοφιλής πρόεδρος από καταβολής μετρήσεως».
Από το 1938, οπότε το Ινστιτούτο πρωτομέτρησε τη δημοτικότητα των ενοίκων του Λευκού Οίκου, ο Τραμπ είναι ο μοναδικός που κατά τη θητεία του δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε στιγμή το 50% της θετικής γνώμης των συμπατριωτών του. Τώρα που φεύγει, παίρνει μαζί του, βραβείο αναξιότητας, το ιστορικό χαμηλό τού 34% της δημοτικότητάς του.
Συντρίμμια επίσης η ενότητα στο εσωτερικό της χώρας του. Και μόνο οι φωτογραφίες με τους αμέτρητους στρατιώτες να κλέβουν λίγο ύπνο ξαπλωμένοι σε κάθε γωνιά του Καπιτωλίου, δείχνουν πού κατάντησε η πατρίδα του επί των ημερών του. Διχασμένη.
Δηλητηριασμένη από τα λύματα μίσους που διοχέτευε το πληκτρολόγιό του στους αγωγούς του τουίτερ και του φέισμπουκ. Με χιλιάδες ανθρώπους να πεθαίνουν αβοήθητοι επί της ουσίας, επειδή ο ηγέτης τους αρνιόταν για καιρό την ύπαρξη του κορωνοϊού. Και όταν την αποδέχτηκε, βεβαίωνε το ακροατήριό του ότι δεν είναι παρά γριπούλα. Και του σύστησε να καταπίνει απολυμαντικά ή να κάθεται κάτω από λάμπες μαυρίσματος, για να καεί ο ιός. Κάπου ανάμεσα στους 400.000 Αμερικανούς νεκρούς της πανδημίας θα βρίσκεται και το ακτέριστο κουφάρι του Ορθού Λόγου.
Συντρίμμια η εικόνα των ΗΠΑ στο βλέμμα της διεθνούς κοινότητας. Η χώρα του Τραμπ περιφρόνησε κάθε συμφωνία που είχε υπογράψει. Πάλι καλά, ένα από τα πρώτα προεδρικά διατάγματα του Τζο Μπάιντεν προβλέπει την αμερικανική επιστροφή στη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική κρίση.
Συντρίμμια, φυσικά, και η ηθική. Δεν διαδέχτηκε αγίους ο Τραμπ. Ούτε «παραδίδει» (με τον ευγενικό τρόπο του κ. Σαμαρά) σε αγίους. Αλλά η μεσοβασιλεία του αποθέωσε τον απροκάλυπτο αμοραλισμό και νομιμοποίησε τη χυδαιότητα σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου. Για τον Τραμπ η προεδρία ήταν μία επιπλέον επιχείρηση. Μία επιπλέον αποτυχημένη επιχείρηση, κατά τις συνήθειές του άλλωστε. Συνήθειες ενός κατά φαντασίαν αυτοδημιούργητου.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
