Πολλές ταινίες μπορεί να θεωρηθούν ακατανόητες ως προς το τι θέλουν να πουν σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Μία ταινία όμως από τον Καναδά είναι ίσως ακατανόητη κυριολεκτικά καθώς οι ηθοποιοί ερμηνεύουν σε μία γλώσσα την οποία μιλούν σε καλό επίπεδο μόνο είκοσι άνθρωποι.
Η ταινία ονομάζεται SGaawaay K'uuna (Η Αιχμή του Μαχαιριού) και οι ηθοποιοί χρησιμοποιούν τις δύο διαλέκτους της γλώσσας Haida, της αρχαίας γλώσσας που χρησιμοποιούσαν τα μέλη της αυτόχθονης φυλής Haida, στον Καναδά. Η γλώσσα δεν έχει καμία συγγένεια ή ομοιότητες με κάποια άλλη και οι ηθοποιοί έπρεπε να τη διδαχθούν για να μπορούν να παίξουν τους ρόλους τους . Oι Haida είναι μία από τις περίπου 600 φυλές αυτοχθόνων του Καναδά, η παραδοσιακή τους περιοχή είναι ένα ένα αρχιπέλαγος νησιών στη Βρετανική Κολομβία, στις δυτικές ακτές της χώρας. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Gwaai Edenshaw θεωρεί πως το φιλμ θα παίξει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της γλώσσας. «Ξέρω πως η γλώσσα μας στατιστικά θεωρείται νεκρή, όμως δεν είναι κάτι που θα αποδεχθούμε Ο ίδιος ο σκηνοθέτης μιλάει Haida, αλλά όχι άπταιστα, καθώς η γλώσσα της εκπαίδευσης του στο σχολείο ήταν η αγγλική. Η συγκεκριμένη φυλή αριθμούσε κάποτε δεκάδες χιλιάδες μέλη, κατά το 19ο αιώνα ο πληθυσμός τους μειώθηκε απότομα εξαιτίας ασθενειών, σήμερα απομένουν μερικές χιλιάδες. Ελάχιστοι όμως μιλούν τη γλώσσα, περίπου 20 άτομα θεωρείται πως τη γνωρίζουν απταίστως ή πολύ καλά Το φιλμ διαδραματίζεται στον 19ο αιώνα στη συγκεκριμένη περιοχή και το σενάριο του έχει σαν βάση έναν μύθο των Haida. Στα γυρίσματα συμμετείχαν περίπου 70 ντόπιοι είτε ως κομπάρσοι, είτε κατασκευάζοντας σκηνικά και κοστούμια. Η ταινία είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για τη διάσωση της συγκεκριμένης γλώσσας. Εκτός από το φιλμ προβλέπεται η έκδοση ενός καινούργιου λεξικού. Σημειώνεται πως η Unesco έχει κηρύξει το 2019 έτος αυτοχθόνων γλωσσών. Σύμφωνα με τον Mark Turin, επίκουρο καθηγητή της ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, περίπου οι μισές από τις 7.100 γλώσσες του κόσμου αντιμετωπίζουν σφοδρό κίνδυνο και θα σταματήσουν να έχουν καθημερινούς ομιλητές έως το τέλος του αιώνα αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα.
