Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει επενδυτικό έλλειμμα περίπου 15,0 δισ. ετησίως. Σωρευτικά το έλλειμμα αυτό υπερβαίνει τα 100 δισ. ευρώ. Σε αυτή λοιπόν τη στιγμή που θα έπρεπε η χώρα να κάνει ότι χρειάζεται για να πραγματοποιήσει ένα επενδυτικό άλμα, η αντίληψη που παρουσιάζει στον διεθνή χώρο, είναι αποτρεπτική για ένα μακροπρόθεσμο διεθνή επενδυτή.
Η χώρα χρειάζεται κατεπειγόντως ένα επενδυτικό σοκ. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν δουλειές, νέα εισοδήματα, θα αυξηθεί η κατανάλωση, θα κινηθεί η αγορά και θα δοθεί προοπτική. Διαφορετικά η λέξη "ανάπτυξη" είναι μόνο για ομιλίες χωρίς νόημα. Μία χώρα που δεν δημιουργεί ικανό εισόδημα μέσα από παραγωγική διαδικασία, δεν έχει επίσης πολλά να μοιράσει στους πολίτες της. Σέρνεται οικονομικά και η μιζέρια της δημιουργεί αντιθέσεις, με αποτέλεσμα οι άνθρωποί της να ξενιτεύονται. Κατά συνέπεια, η προσέλκυση σημαντικών επενδύσεων από το εξωτερικό και η εξ αυτής δημιουργία θέσεων εργασίας είναι μονόδρομος, ιδιαίτερα με δεδομένη την αδυναμία των εγχώριων επενδυτών και επίσης των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.
Για να συμβεί όμως αυτό είναι αναγκαία:
Η φιλοεπενδυτική αντίληψη να γίνει κτήμα όλης της κοινωνίας. Η εποχή που ο όρος επιχειρηματικό κέρδος ήταν αρνητικό στοχείο, πρέπει να φύγει ανεπιστρεπτί. Επίσης η ίδια αντίληψη να γίνει κτήμα της όποιας κυβέρνησης. Η συνεχής καθυστέρηση της επένδυσης του Ελληνικού και η ταλαιπωρία της επένδυσης του χρυσού στη Χαλκιδική έχουν δημιουργήσει αρνητικό απόηχο στον διεθνή επενδυτικό χώρο. Το κράτος από την πλευρά του, οφείλει να αναδιαρθρωθεί, ώστε ο κρατικός μηχανισμός να γίνει επιτέλους φιλικός απέναντι στον πολίτη και τον επενδυτή. Να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων, άμεση και έμμεση, με τη μείωση φορολογικών συντελεστών. Παράλληλα είναι χρήσιμο να μειωθεί το υπέρογκο διαχρονικά πλεόνασμα που έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές, το οποίο είναι πιθανά μοναδικό στα διεθνή χρονικά. Μία μείωσή του θα βοηθήσει στη μείωση των φορολογικών συντελεστών και στην αποπληρωμή των οφειλών του κράτους στον ιδιωτικό τομέα, γεγονός που θα συμβάλει στην τόνωση της αγοράς και στην αύξηση των επενδύσεων.
Όλα αυτά κρίνονται απολύτως σημαντικά για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί αυτό το επενδυτικό σοκ που χρειάζεται η χώρα. Η χώρα χωρίς μια δραστική παρέμβαση στα θέματα αυτά που θα αλλάξουν το επενδυτικό κλίμα, θα κινηθεί σε σχετικά μικρούς ρυθμούς ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια. Όταν μάλιστα η διεθνής συγκυρία δεν θα είναι ευνοϊκή, οι ρυθμοί ανάπτυξης θα γίνουν ακόμα πιο αναιμικοί.
Μικροί ρυθμοί ανάπτυξης και κακό επενδυτικό κλίμα θα συντηρούν το ρίσκο της χώρας, το οποίο πολλοί στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ακόμα και τώρα θεωρούν υψηλό. Αυτό έχει αντίκτυπο στην απαιτούμενη απόδοση για δανεισμό της χώρας από τις αγορές. Είναι χαρακτηριστικό ότι το δεκαετές ομόλογο δεν μπορεί να πέσει από την περιοχή του 4,0%, τη στιγμή που η Κύπρος δανείζεται με 2,4% Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα ουσιαστικά την αδυναμία πρόσβασης της χώρας στις αγορές, καθώς αυτές δεν καταλαβαίνουν από γενικόλογη πολιτική βούληση των κυβερνώντων, αλλά μόνο από τα δεδομένα και παραμέτρους των επενδυτικών τους αποφάσεων.
Συμπερασματικά, για ένα απαραίτητο επενδυτικό σοκ απαιτείται βούληση, πολιτικό θάρρος και συνεργασία όλων των κοινωνικών ομάδων.