Των Νίκου Γράψα και Ντούκα Παπαγιώτη
Είναι γεγονός ότι τα Ευρωπαϊκά Σοσιαλιστικά Κόμματα έχουν χάσει , πια , μεγάλο μέρος από την επιρροή που είχαν τα προηγούμενα χρόνια. Τα κόμματα που σε υπερεθνικό επίπεδο κατάφεραν να εκπροσωπήσουν την μικρό-μεσαία τάξη , τους μη προνομιούχους και τους κοινωνικά ασθενέστερους, βρίσκονται τώρα στο περιθώριο.
Τα απογοητευτικά αποτελέσματα στις εκλογικές αναμετρήσεις για τα κόμματα του Δημοκρατικού – Σοσιαλιστικού τόξου είναι , πια , συνηθισμένα. Οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στην Γαλλία, την Ολλανδία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες καταδεικνύουν αυτό το γεγονός.
Αυτή η κατάρρευση είναι αφενός απότοκο της κρίσης που παρουσιάστηκε το 2008 στην Ευρώπη και οδήγησε τους πολίτες στο να απογοητευτούν από τις παραδοσιακές κομματικές δυνάμεις , μιας και αυτά δεν κατόρθωσαν να προσφέρουν λύση στα κοινωνικά προβλήματα και να επιφέρουν , με τις πολιτικές τους , μια ελπίδα για το μέλλον. Αφετέρου, αποτελεί και συνέπεια της μετεξέλιξης των Σοσιαλιστικών Κομμάτων της Ευρώπης. Από την δεκαετία του 1990 ,τα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης ακολούθησαν συντηρητικές πολιτικές. Για να πιστοποιήσει κανείς το γεγονός αυτό αρκεί να θυμηθεί το σύνθημα των “Νέων Εργατικών” στην Μεγάλη Βρετανία που υιοθετήθηκε το 1995 από τον Τόνι Μπλέρ, είτε την διάσπαση του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας το 1990 .
Αυτές οι πολιτικές , οδήγησαν τους σοσιαλιστικούς σχηματισμούς στην απώλεια κοινωνικών ομάδων που παραδοσιακά τους στήριζαν χάνοντας έτσι τη διάκριση τους από τα συντηρητικά κόμματα.
Το ξέσπασμα της κρίσης , λοιπόν, στην Ευρωπαϊκή ήπειρο ,εκτός του γεγονότος ότι βρήκε τα κεντροδεξιά κόμματα να κυριαρχούν (Μέρκελ , Σαρκοζί , Μπερλουσκόνι, Καραμανλής) , βρήκε παράλληλα και έναν Προοδευτικό χώρο απροετοίμαστο να υπεραμυνθεί των ρυθμιστικών πολιτικών για την αγορά. Αδύναμο να υπερασπιστεί τους εργαζόμενους , τους κοινωνικά ασθενέστερους και όσους καθημερινά παλεύουν για την επιβίωσή τους στο πλαίσιο του σκληρού καπιταλιστικού ατομικισμού.
Ως συνέπεια, τα Δημοκρατικά και Σοσιαλιστικά σχήματα οδηγήθηκαν στην κατάρρευση. Αυτή ήταν , κυρίως , αποτέλεσμα του ιδεολογικού “εκφυλισμού” τους καθώς και συνέπεια πρακτικής διαχείρισης της εξουσίας.
Αρχές και αξίες όπως η οργάνωση της κοινωνίας στην βάση του συλλογικού συμφέροντος , της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας σχετικά με την πρόσβαση στα απολύτως απαραίτητα και τα κοινωνικά αγαθά, της συνεχούς προσπάθειας για την άρση του καπιταλιστικού προτύπου , χάθηκαν.
Τον τελευταίο καιρό διαφαίνεται μια προσπάθεια να επανακτήσει τις αρχές τις οποίες έχασε αυτά τα χρόνια. Όπου το Σοσιαλιστικό Κίνημα αφουγκράστηκε και ενσάρκωσε τα αιτήματα της κοινωνικής βάσης του , κατάφερε να επιδείξει ξανά αξιόλογα αποτελέσματα. Η βάση αυτή επιζητούσε κοινωνική δικαιοσύνη, πρόοδο , δημιουργία , ισότητα, κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, προστασία των αδύναμων. Χαρακτηριστικά είναι τα αποτελέσματα του Τζέρεμυ Κόρμπυν στην Αγγλία , η εκλογή του Πέντρο Σάντσεζ στην ηγεσία του Ισπανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος αλλά και η αξιόλογη καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α.
Στα πλαίσια της προσπάθειας για την συγκρότηση του ευρύτερου σοσιαλιστικού – δημοκρατικού τόξου στην Ελλάδα, τόσο στα πλαίσια της Δημοκρατικής Συμπαράταξης , όσο και στους άλλους φορείς του δημοκρατικού σοσιαλισμού στην Ελλάδα προβάλλεται ένα αίτημα των καιρών: Προβάλλεται η αδήριτη ανάγκη το Κίνημα να απογαλακτιστεί από την πάσης φύσεως συντήρηση , να στραφεί στους μη προνομιούχους, στα κατώτερα και μεσαία στρώματα , να αποκτήσει ξεκάθαρο αριστερό ιδεολογικό πρόσημο με κινηματικά χαρακτηριστικά , να οδηγηθεί στην συζήτηση με την βάση, για την βάση.
Το Σοσιαλιστικό Κίνημα δεν είναι δυνατόν να οικοδομηθεί με μηχανισμούς, στα πλαίσια του “αγώνα για την καρέκλα”. Το Κίνημα θα διαμορφωθεί ουσιαστικά και θα αποκτήσει πάλι την ουσία της ύπαρξής του όταν επιδοθεί στην προσπάθεια για την αναδιανομή του πλούτου , ενώ παράλληλα αφοσιωθεί στις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος του λαού , στην ριζική αλλαγή της χώρας , στην διασφάλιση της αξιοκρατίας , της ισότητας των ευκαιριών και της πρόσβασης όλων ανεξαιρέτως των πολιτών στα μέσα παραγωγής.
Το ευρύ Σοσιαλιστικό μέτωπο για το οποίο τόσο καιρό υπάρχουν ζυμώσεις και συζητήσεις θα οικοδομηθεί για να δημιουργήσει μια κοινωνία αλληλέγγυα, δημιουργική , προοδευτική . Μια κοινωνία στην οποία τα άτομα θα κατέχουν ίσες ευκαιρίες και στην οποία ο κάθε πολίτης θα είναι ικανός να αναπτύσσει την προσωπικότητά του , να δημιουργεί .
Μια κοινωνία ανεκτική, χωρίς διακρίσεις , μια κοινωνία απαλλαγμένη από το ατομιστικό καπιταλιστικό πνεύμα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Γράψας Νικόλαος (μέλος του Εθνικού συμβουλίου του ΚΙΝΗΜΑτος Δημοκρατών Σοσιαλιστών
Ντούκας Παναγιώτης μέλος του ΚΙΝΗΜΑτος Δημοκρατών Σοσιαλιστών