(Ο μπάρμπα Νιόνιος υπήρξε ένας αξέχαστος ξωησάνος πλανόδιος ψαροπώλης, εκφραστής του πνεύματος της).
-«Ψάρι-ψάρι, ψάρι-ψάρι μαρίδα έχει και σμέρνες…» ακουγόταν η φωνή του Μπρούφα από το σημείο που ήξερε πως διέθετε ακουστική, κάπου εκεί στη στροφή του Νικήτα. Σαρακοστή ήταν και η σμέρνα εθεωρείτο από πολλούς πιο νηστίσιμη από το μαριδάκι. Στον «νταβά στο φούρνο» με μπόλικο σκορδάκι, ντομάτα πελτέ και λάδι εξασφάλιζε στους νηστεύοντες εκείνη τη ενδόμυχη αγαλλίαση του επιτρεπτού-απαγορευμένου θαλασσινού καρπού, του δήθεν φτωχικού καρπού της σμέρνας.
Για τα παππά Αχιλλέα του Κιονιού ήταν, λέγανε για κάποιο λόγο «ο απαγορευμένος θαλάσσιος όφις», αλλά και για τον παππά Αντώνη του Σταυρού και τον ηγούμενο στα Καθαρά έπρεπε για τον ίδιο λόγο «να ριφθεί για λίγο στην πυρά και να εξαφανισθεί σε λάρυγγες και λίμνη οίνου».
Όταν ο γάιδαρος-τετράποδο δικάσελο ψαροπωλείο- σταμάτησε στην παρέα που απολάμβανε τον καφέ της στον πελώριο Μάη του Λάμπρου, οι σμέρνες κρεμόντουσαν προκλητικά απ τις κασέλες με τις ουρές τους βουτηγμένες για ασφάλεια στη μαρίδα. – «Είναι γιε φουνταρισμένες στο μαριδολόι για να μη γλιστρήσουνε», είπε ο μπάρμπα Νιόνιος ο Μπρούφας στον Άγγελο τον Μπαζίνα που περίεργος έψαχνε τις ουρές για να δει το μήκος τους. Και τότε πρόβαλε η θειά η Ελένη η Ζαφειράτησα με τα χέρια σταυρωμένα και κρυμμένα κάτω απ την ποδιά της για να μην δείχνει τα λεφτά που κρατούσε σφιχτά. – «Εχεις Νιόνιο, ναι μεγάλη σμέρνα;» – « Μεγάλη σμέρνα έχω, κυρά Λένη, εσύ, μεγάλο νταβά έχεις;»
Υστερόγραφο: Σύμφωνα με τη εκδοχή του μπάρμπα Πάνου του Ανδριανάτου που έβλεπε τα πάντα απ την αριστοφάνεια σκοπιά, μετά τη απάντηση του Μπρούφα η καημένη η Ελένη ζούληξε το κομπόδεμα της στραβομουτσούνιασε, κοίταξε προς το χώμα κι έστριψε για το Ζαφεραταίικο, συνομολογώντας κι αποδεχόμενη το μικρό μέγεθος του… νταβά της!
Ανασυρμένο απ τις παιδικές μνήμες του Δημήτρη Παίζη-Δανιά
Ο Διονύσιος Δρακόπουλος-Μπρούφας στη Πόλη του Σταυρού Ιθάκης. (Φωτογραφία Σπύρου Μελετζή)
