Του Aθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Ο καλός μου φίλος και συνάδελφος Φρανσουά Πι… αρθρογράφος και ρεπόρτερ στη βελγική εφημερίδα «La Libre» ήλθε για μια έρευνα στην Ελλάδα και όπως μου είπε, «φεύγει εμβρόντητος και προβληματισμένος». «Γιατί έτσι», τον ρώτησα.
«Είναι κρίμα η Ελλάδα να έχει σοβαρό πρόβλημα πολιτικού προσωπικού», μου απάντησε. «Ιδιαίτερα στο επίπεδο της αντιπολίτευσης», συνέχισε, τονίζοντας ότι άκουσε κατηγορίες, απειλές και τσιτάτα για τρέχοντα θέματα, αλλά περί λύσεων και προτάσεων ουδείς λόγος.
Ωστόσο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι κρίσιμα για την πορεία της στον κόσμο που αλλάζει, με την ίδια περί άλλα να…. τυρβάζει. Για παράδειγμα, την ώρα που πολύς λόγος γίνεται για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, καμμιά νύξη δεν ακούσαμε για τη χρησιμοποίηση και απόδοση των 165 δισ. ευρώ επιδοτήσεων και δωρεάν παροχών που η Ελλάδα δέχτηκε στα 44 χρόνια συμμετοχής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ποσό αυτό, διαχρονικά αντιπροσωπεύει περίπου 2% του ΑΕΠ μας και σύμφωνα με αρκετές εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, η χρησιμοποίηση του είναι από πολλές πλευρές προβληματική σε βαθμό που δεν τιμά τη χώρα.
Μια χώρα εξάλλου η οποία για να κάνει «ντά» την ΕΕ, το 2015, στο τότε ακαταλαβίστικο ως προς το στόχο του δημοψήφισμα ψήφιζε και την έξοδο από αυτήν, ζητιανεύοντας προκαταβόλικά 5 δισ. δολάρια. από τον Πούτιν, για να ξαναγυρίσει στην εξευτελισμένη διεθνώς…… δραχμή. Επρόκειτο για μια γελοία πολιτική συμπεριφορά, η οποία δεν τιμά την μακραίωνη ελληνική ιστορία και τη συμμετοχή της στην παγκόσμια πνευματική ζωή. Ευτυχώς δε, ο τότε πρωθυπουργός, κάνοντας στροφή 180ο άλλαζε το «ναι» σε «όχι» και η χώρα απέφυγε την πιο δραματική εκείνη την εποχή πτώχευση, που είχε επιλέξει ο δήθεν «σοφός» λαός της. Ο οποίος σήμερα ασχολείται με τα τότε άνευ σημασίας πρακτικά του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, τα οποία δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν σε τετελεσμένα γεγονότα.
Αντιθέτως, τεράστιο ενδιαφέρον θα είχαν τα πρακτικά της συζήτησης Τσίπρα – Γιούνκερ για το μέλλον της χώρας στις Βρυξέλλες λίγες ημέρες αργότερα, στα οποία καταγράφονται και οι λόγοι της υπογραφής του τρίτου μνημονίου, το οποίο υπό τις συνθήκες της τότε περιόδου, έσωσε την Ελλάδα από βέβαιη καταστροφή
Σε κάθε περίπτωση, από τα πρακτικά αυτά, θα μαθαίναμε το περίφημο σεμινάριο που ο τότε εκ Λουξεμβούργου πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έκανε στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος τελικά συνειδητοποίησε ότι για το καλό της χώρας, έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει.
Σήμερα όμως, το πραγματικό πολύτιμο ερώτημα είναι αν η παρούσα χωρίς αντίπαλο κυβέρνηση, έκανε και αυτή από το 2019 και μετά αυτά που έπρεπε να κάνει.
Ενώ η κυβέρνηση έδειξε ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα στις περιπτώσεις της πανδημίας Covid-19 και της μεταναστευτικής εισβολής από την Τουρκία, προχώρησε επιτυχώς και σε κρίσιμες τεχνολογικές μεταρρυθμίσεις ψηφιακού χαρακτήρα, σταδιακά όμως, χωρίς εμφανή αιτία, άρχισε να «χάνει τη μπάλλα».
Στο πλαίσιο αυτό, αν και κέρδισε πανηγυρικά τις εκλογές του 2023, λίγα πράγματα έχουν γίνει σε κρίσιμους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας και που είναι:
- η Δικαιοσύνη,
- η Παιδεία,
- η Γραφειοκρατία,
- η Υγεία,
- οι Μεταφορές,
- η Πελατοκρατία,
- η Ανταγωνιστικότητα/ Παραγωγικότητα και
- ο Πολιτισμός, που έπρεπε να είναι τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα για την Ελλάδα.
Επίσης στο μέτρο που αναπτυγμένες και όχι μόνον χώρες έχουν ήδη ανοίξει την πόρτα της ψηφιακής εποχής και της Τεχνητής Νοημοσύνης, η Ελλάδα δείχνει να ασθμαίνει, να υποχωρεί δημογραφικά και να χάνει το τρένο της νέας εποχής.
Μια νέα εποχή, στη διάρκεια της οποίας θα πραγματοποιηθούν θεαματικές και όχι λιγότερο επικίνδυνες γεωπολιτικές μεταβολές, με παράλληλη μεταφορά στο προσκήνιο της ισχύος, ως εργαλείου έγκυρης παρουσίας, στις μεταβαλλόμενες συνθήκες.
Ακόμα χειρότερα, στην Ελλάδα, οι κυρίαρχες ιδεολογίες είναι ακόμα αυτές των σκοτεινών χρόνων του 20ου αιώνα, φαινόμενο που παίζει καθοριστικό ρόλο στην αντίληψη της πραγματικότητας. Και αυτό το βλέπει κανείς από τις προτεραιότητες που κυριαρχούν στην επικαιρότητα και τους ανθρώπους που τις εκφράζουν Όσο για τα μέλλοντα να συμβούν, είναι προβλέψιμα και όχι προς το καλύτερο, αν λάβουμε υπόψη μας την φυγή από την χώρα των πιο ταλαντούχων και δημιουργικών ανθρώπων της
Και αυτό είναι ότι το χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί τώρα που ανατέλλει η εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης και ότι άλλο ήθελε ακολουθήσει με αφετηρία το γεγονός αυτό..
