Οι κινητοποιήσεις της Πέμπτης, ήταν σαφώς οι μεγαλύτερες απο εκείνες που έχουμε δει τα τελευταία 20 χρόνια.
Σε αυτές, η Κυβέρνηση που τις προκάλεσε, κατάφερε να βγάλει στους δρόμους κοινωνικές ομάδες που αν οι εκπρόσωποί τους κάθονταν σε ενα τραπέζι και συζητούσαν πολιτικά....δέν θα συμφωνούσαν σε τίποτα.
Ακόμη και η εικόνα της ένωσης των δύο συλλαλητηρίων της Αθήνας, εκείνου του ΠΑΜΕ και εκείνου της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στην Πλατεία Συντάγματος ήταν πρωτοφανής.
Και όλα αυτά τα κατάφερε η σημερινή Κυβέρνηση.
Εύλογο το ερώτημα: Άραγε μνημόνια και περικοπές δεν υπέγραψαν και δεν προκάλεσαν και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις;
Απάντηση: Ναι
Δεύτερο εύλογο ερώτημα : Γιατί λοιπόν την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου, καταγράφτηκε η μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση των τελευταίων ετών;
Η απάντηση είναι πολύ απλή: Διότι το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας "έβγαλε" αυτόματα θυμό για τις πρωτοφανείς αναντιστοιχίες της πολιτικής της Κυβέρνησης σε σχέση με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και δεύτερον γιατί η μέχρι σήμερα απογοήτευση των πολιτών μετατράπηκε σε οργή που ένωσε στους δρόμους και στις ίδιες πορείες τους δικηγόρους τους μηχανικούς και τους γιατρούς, με τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και και άλλων κομμάτων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Αν η Κυβέρνηση θέλει να ξεφύγει από τα πολιτικά της αδιέξοδα, γιατί από τα άλλα της διαπραγμάτευσης πολύ δύσκολα θα καταφέρει να ξεγλιστρήσει, θα πρέπει να μιλήσει με ειλικρίνεια στον Ελληνικό λαό και να πει:
-Συγγνώμη για τους "λαγούς με τα πετραχήλια" που έταξε
-Την αλήθεια για τον μονόδρομο των πολιτικών που ακολουθεί, ακόμη και αν δεν τις πιστεύει.
Και το σπουδαιότερο: Αν αναζητά συμμάχους από το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, να αποσύρει όσους διαχρονικά σκληρούς χαρακτηρισμούς εκτόξευσε εναντίον των εκπροσώπων τους για τις πολιτικές που εφάρμοσαν και οι οποίες ήσαν ακριβώς οι ίδιες με αυτές που και η ίδια εφαρμόζει σήμερα.
Τόσο απλά και τόσο ντόμπρα.
