Στη Βαβέλ του πολιτικού μωσαϊκού

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

 

Για τα τζάμια και αυτά που γυρίζουν, μας μίλησε στο debate ο υποψήφιος αρχηγός του τρίτου για την ώρα κόμματος στη Βουλή, εννοώντας κατά τους συνυποψήφιους του που τον μετέφρασαν, τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες.

Η ακράτεια φιλοδοξιών δεν έχει τέλος στον ελληνικό πολιτικό ορίζοντα. Στραβοί κουτσοί που λέγανε και οι παλιότεροι, στον Άγιο Παντελεήμονα. Στο περί ου ο λόγος debate του ΣΥΡΙΖΑ που θέλησε να κοπιάρει το αντίστοιχο ΠΑΣΟΚ, σε κυριλέ στυλ και τι δεν ακούσαμε.

Από την επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ, προκειμένου να επανέλθουν τα ελλείμματα στα δυσθεώρητα ύψη, μέχρι την επάνοδο στις αγκάλες του δημοσίου της Εθνικής Τράπεζας και των Ελληνικών Πετρελαίων.

Δεν μας είπαν κουβέντα όμως, για μια επανακτατικοποίηση των σιδηροδρόμων, που πουλήθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ, έναντι πινακίου φακής μόλις 50 εκατομμυρίων ευρώ, την ώρα που έσκουζαν εναντίον της προηγούμενης κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που είχαν βρει αγοραστή με 300 εκατομμύρια ευρώ. Τότε οι φωστήρες της αριστεράς, τα είχαν χαρακτηρίσει ψιχία.

Όπως έγινε γνωστό αυτές τις μέρες το Ηνωμένο Βασίλειο προχωρά στην επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων, που δόθηκαν σε ιδιώτες την εποχή της πρωθυπουργίας Μέιτζορ. Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι σιδηρόδρομοι και νερό,  είναι πολύ δύσκολο να τεμαχιστουν και μέρος του έργου τους να μεταβιβαστεί σε ιδιώτες.

Τα οδυνηρά αποτελέσματα τα είδαμε ήδη με την τραγωδία των Τεμπών, με την ακατανόητη σύγκρουση τρένων, σε μια κατά τα άλλα διπλή γραμμή ανά κατεύθυνση, όταν στις μονές γραμμές του παρελθόντος, που λειτουργούσαν από την εποχή του Τρικούπη, υπήρχαν ελάχιστα έως μηδενικά ανάλογα περιστατικά.

Στον άνευ αριθμητικού πρόσημου εμφύλιο, στον υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ, στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου παίζουν τα ρέστα τους, από την μια το υπό εκκόλαψη κόμμα Κασσελάκη και από την άλλη, ο πάλαι ποτέ κραταιός Συνασπισμός, που απώλεσε την ιδιότητα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μετά την αποχώρηση δύο ακόμη βουλευτών του.

Πανηγυρίζουν στο ΠΑΣΟΚ που βρέθηκαν στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, μετά την φυλλοροή του ΣΥΡΙΖΑ, που απώλεσε σε διάστημα  18 μηνών, 18 βουλευτές. Ήδη στρογγυλοκαθησαν στα νέα γραφεία τους στη Βουλή. Οι 29 που παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δεδομένοι. Αναμένονται νέες απώλειες προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Ο νικητής των εσωκομματικών εκλογών Ν. Ανδρουλάκης, που από το 23% του πρώτου γύρου, εκτινάχθηκε στο 60% τον δεύτερο γύρο, καταφέρνοντας έτσι να εδραιωθεί στην καρέκλα της Χαριλάου Τρικούπη, δηλώνοντας πια, εν αναμονή πρωθυπουργός.

Θα χρειαστεί μόνο εκτός από τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού, να κάνει κάτι με τα αγγλικά του, που κατά τους ακροατές του στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, είναι χειρότερα από αυτά του Τσίπρα.

Μολονότι η κυριακάτική συνέντευξη Σαμαρά τον έθεσε εκτός κόμματος, εν τούτοις όλα δείχνουν ότι το 1993 δεν πρόκειται να επαναληφθεί, πράγμα που σημαίνει, ότι από δω και πέρα ή θα πρέπει να προσεγγίσει το ακροδεξιό κέρας του πολιτικού φάσματος, ή θα πρέπει να βρεθεί εκ νέου στην προ τριακονταετίας πολιτική απραξία του.

Η Βουλή αυγατίζει με τα κόμματα να πλησιάζουν τα δέκα, πρωτόγνωρο γεγονός στην μεταπολιτευτική πολιτική ζωή της χώρας. Τώρα τι αντιπροσωπεύει αυτό, το εν πολλοίς αλλοπρόσαλλο μωσαϊκό, είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς εχέφρων, μιας και πολλά εξ αυτών είναι αρχηγικού τύπου, ή μιας χρήσης.

Πάντως για να κάνει κανείς τον μάντη, στον προϋπολογισμό δεν προβλέπονται δυσάρεστες εκπλήξεις για την κυβέρνηση. Εκεί που θα υπάρξει ενδεχομένως ταρακούνημα, είναι από τον προσεχή Ιανουάριο και, μετά όταν ο Κ. Μητσοτάκης θα εισηγηθεί το πρόσωπο, που θα στηρίξει για την εγκατάσταση στην Ηρώδου του Αττικού.

Αν προκρίνει τη νυν Πρόεδρο, θα έχει αναταράξεις από το εσωτερικό του μέτωπο, με προηγούμενο την αρνητική ψήφο που είχε δώσει ο ίδιος στην ψηφοφορία το 2015 για την εκλογή του Π. Παυλόπουλου. Βεβαίως θα μπορούσε να υπάρξει συμμαχία σαν κι αυτή του γάμου των ομοφυλοφίλων και να υπερψηφιστεί για ΠτΔ η Κ. Σακελλαροπούλου από την πολύχρωμη αριστερή πτέρυγα του Κοινοβουλίου.

Αν προκρίνει ο Κ. Μητσοτάκης ένα πρόσωπο από τον χώρο της ΝΔ, με πιθανότερο τον Πρόεδρο της Βουλής, που χαίρει ευρύτερης εκτίμησης, τότε κινδυνεύει να τον εκλέξει με 155 βουλευτές.  Αυτό σημαίνει ότι δεν θα εκλεγεί πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής  ανατρέποντας, όπως υποστηρίζει, η αντιπολίτευση το εθιμικό κεκτημένο.

Αν κάποιοι προσδοκούν να προκαλέσουν κυβερνητική κρίση και εκλογές, θα πρέπει να αναλογιστούν τι θα σήμαινε μια αδυναμία σχηματισμού νέας κυβέρνησης. Αν δηλαδή η χώρα στην παρούσα συγκυρία, ανεξαρτήτως της όποιας κριτικής που ασκείται, μπορεί να τα βγάλει πέρα, με μια παρατεταμένη πολιτική αστάθεια, θα που συνεπάγεται η αδυναμία σχηματισμού κυβερνητικής πλειοψηφίας…