Το Εργαστήριο Αρχειακών Τεκμηρίων και Τύπου (ΕΑΤΤ) του Τμήματος
Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων περιοχής
Πατρών, οι εκδόσεις Κίχλη και το Πολύεδρο σας καλούν στο
αφιέρωμα για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή Γιώργη Παυλόπουλου την
Πέμπτη 24 Οκτωβρίου, στις 8 το βράδυ, στο Πολύεδρο.
Θα μιλήσουν ο Κώστας Αθανασόπουλος , φιλόλογος, η Νικολέττα Κατσιδήμα,
ποιήτρια, φιλόλογος και η Μαρία Ψάχου, φιλόλογος.
Ο Γιώργης Παυλόπουλος (1924-2008) γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας, όπου
τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του και έζησε, με μικρά διαλείμματα, όλη του τη
ζωή. Εργάστηκε ως προϊστάμενος γραμματέας στο ΚΤΕΛ Ηλείας.
Από νωρίς βρήκε καταφυγή στη λογοτεχνία. Έφηβος ακόμη, το 1940, δημοσίευσε
δύο διηγήματα στην εφημερίδα Πατρίς του Πύργου· το 1943 δημοσίευσε έξι
ποιήματα, τα περισσότερα στο περιοδικό Οδυσσέας του Πύργου.
Το 1942 εγγράφεται στη Νομική Σχολή Αθηνών. Την περίοδο 1945-1951 ζει στην
Αθήνα.
Βαθιά φιλία τον συνέδεε με τον Τάκη Σινόπουλο και τον Νίκο Καχτίτση, στα
πρόσωπα των οποίων βρήκε ένθερμους συνομιλητές για θέματα της λογοτεχνίας.
Οι τρεις μαζί με τον Σωκράτη Καψάσκη υπήρξαν μέλη της λογοτεχνικής
συντροφιάς που περιγράφεται στο διήγημα του Καχτίτση Ποιοι οι φίλοι (1959).
Καθοριστική για την ποιητική του διαμόρφωση υπήρξε η σχέση του με τον
Γιώργο Σεφέρη.
Εξέδωσε τα ποιητικά βιβλία: Το κατώγι (1971)· Το σακί (1980)· Τα
αντικλείδια (1988)· Τριαντατρία χαϊκού (1990)· Λίγος άμμος (1997)· Ποιήματα
1943-1997 (2001, συγκεντρωτική έκδοση)· Πού είναι τα πουλιά; (2004)· Να μη
τους ξεχάσω (2008). Εκδόθηκε επίσης το βιβλίο: Γιώργης
Παυλόπουλος, Γράμματα από την Αμερική, επιμ. Ηλίας Χ.
Παπαδημητρακόπουλος, 2008, Ποιήματα 1943-2008, συγκεντρωτική έκδοση,
εκδόσεις Κίχλη (2017, 2024).
Έχουν μεταφραστεί οι ποιητικές συλλογές του: Το κατώγι στα αγγλικά από τον
Peter Levi (The Cellar, 1977)· Τα αντικλείδια στα αγγλικά από την Darlene Fife
(The Passkeys, 1994) και στα ισπανικά από τον Ángel Martínez Fernández (Las
llaves maestras, 1995)· Λίγος άμμος στα αγγλικά από την Darlene Fife (A Little
Sand, 1999). Το ποίημά του Της Γύφτισσας έχει μεταφραστεί σε τέσσερις γλώσσες
(αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, γαλλικά), ιδιωτική έκδοση (εκτός εμπορίου),
Πύργος, 1996.
Ποιήματά του έχουν επίσης μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά,
ισπανικά, ολλανδικά, ιταλικά, ρωσικά και πολωνικά.
Κείμενά του γύρω από ζητήματα της λογοτεχνίας έχουν δημοσιευτεί σε
λογοτεχνικά περιοδικά.
Άσκησε με ζήλο την τέχνη της τυπογραφικής επιμέλειας. Επιμελήθηκε, μεταξύ
άλλων, βιβλία του Νίκου Καχτίτση και του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη που
τυπώθηκαν σε τυπογραφεία του Πύργου.
Καρπός της φιλίας του με τον Νίκο Καχτίτση είναι το βιβλίο: Τα γράμματα του
Νίκου Καχτίτση στον Γιώργη Παυλόπουλο (1952-1967), επιμ. Αυγή-Άννα Μάγγελ,
2001.
Εκτός από τη λογοτεχνία αγάπησε τη ζωγραφική, στην οποία επανερχόταν συχνά.
«Η φωνή του Παυλόπουλου έχει το φυσικό χάρισμα να μπορεί να αφηγηθεί, και
μάλιστα με τρόπο ποιητικό: ξέρει να παίρνει τις ανάσες της και να μην πνίγεται, όταν
ψηλώνει· να μη σβήνει, όταν χαμηλώνει. […] Δεν ξέρω πολλές φωνές στην ποίησή
μας που να έχουν την απλότητα, τη θέρμη, σχεδόν την τρυφερότητα και τη
φυσικότητα της αφηγηματικής φωνής του Παυλόπουλου. Υποπτεύομαι πως αυτήν
κυρίως πρόσεξε ο Σεφέρης, που είχε στο κεφάλαιο αυτό τις δικές του δυσκολίες,
καθώς η δική του φωνή άρχισε λυρική και εξελίχτηκε σε δραματική, πηγαίνοντας να
γίνει αφηγηματική.»
Δ. Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ, Διαλέξεις, 1992 [1989].