Μπορεί να μαίνεται ο πόλεμος στη Γάζα με απρόβλεπτες συνέπειες, μπορεί ο πόλεμος στην Ουκρανία να πέρασε στα ψιλά της επικαιρότητας, όμως στην Αθήνα απ ότι φαίνεται επιτεύχθηκε προσωρινή εκεχειρία, ανάμεσα στους παλιούς και στο νέο, τον ξενόφερτο, που με μια αστραπιαία κίνηση πήρε το ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια του, με τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα να μείνουν αμανάτι και τώρα να το φυσάνε και να μην κρυώνει.
Ο Στέφανος Κασσελάκης επιστρέφοντας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου στην διάρκεια της παραμονής του παρά τους γάμους και τα πανηγύρια που είχε, έτριξε τα δόντια στους αντιφρονούντες, άλλαξε τροπάρι και επιχειρεί μια κάποια επαναπροσέγγιση με τα δύο στρατόπεδα του Τακαλώτου και της Αχτσιόγλου.
Δεν πήρε πίσω τις προτάσεις του για την διαγραφή των τεσσάρων, που τους αντιμετωπίζει σαν την συμμορία της Σαγκάης, παραπέμποντας τους στην Επιτροπή Δεοντολογίας, που με την σειρά της το πέρασε για οριστική απόφαση στην Κεντρική Επιτροπή.
Εκεί που όπως όλα δείχνουν θα γίνει το έλα να δεις, εκεί θα δοθεί η μάχη των μαχών. Οι αντίπαλοι του Σ. Κασσελάκη και μέχρι χθες εσωκομματικοί ανταγωνιστές για το τρόπαιο της Προεδρίας, εμφανίζονται με διαφορετικές απόψεις.
Το στρατόπεδο της Αχτσιόγλου προκρίνει την παραμονή και την εκ των έσω αντιπαράθεση, ενώ αυτό του Τσακαλώτου ετοιμάζεται να πει arrivederci Roma. Πάντως όσοι παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τα τεκταινόμενα, υποστηρίζουν ότι η «Ομπρέλα» θα κατέβει με δικό της σχήμα στις προσεχείς εκλογές για την Ευρωβουλή. Είδωμεν…
Από την πλευρά του ο Σ. Κασσελάκης εμφανίζει από δύο αντιφατικές εικόνες. Η μια, η λαϊκίστικη, που είναι προφανώς είναι της επιρροής Πολάκη και η άλλη η ελιτίστικη, που προέρχεται από τον συχνοτισμό του με τα αμερικανικά κόμματα, Δημοκρατικό και Ρεπουμπλικανικό. Αντε βρες ακρη.
Όσο για το πολιτικό στίγμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αυτό αναζητείται. Για την ώρα προσπαθούν να λύσουν τον Γόρδιο Δεσμό της ενότητας, πράγμα κομμάτι δύσκολο.
Εξάλλου οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις πάγωσαν το αίμα των Κασσελακικών, μια και είδαν να καταποντίζεται έτει περαιτέρω ο ΣΥΡΙΖΑ και να διαψεύδονται όσοι ενθουσιωδώς υποστήριζαν, ότι ο νέος, που είναι και ωραίος, θα είναι ο νέος Τσίπρας.
Όμως οι πολιτικές συγκυρίες δεν επαναλαμβάνονται μια και σήμερα έχουμε 2023 και όχι 2015. Και φυσικά υπάρχει το λεγόμενο δεδικασμένο, που αφορά τα όσα συνέβησαν στην περίοδο 2015-2019.
Οι προσδοκίες του νέου και άφθαρτου δεν ισχύουν πια, καθώς και της πρώτης φοράς αριστεράς, που θα άλλαζε το παλιό και θα δημιουργούσε το καινούργιο.
Όλα αυτά μας οδηγούν στην παντοδυναμία Μητσοτάκη, γεγονός καθόλου ευχάριστο για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι μια κυβέρνηση, με ασήμαντες πολιτικές δυνάμεις γύρω της, ρέπει προς την αυθαιρεσία, μια και δεν λειτουργούν ομαλά οι μηχανισμοί ελέγχου της εξουσίας, κάνοντάς την να αισθάνεται ότι κινείται χωρίς αντίπαλο.
Όπως όλα δείχνουν παρά τα όσα συνέβησαν το περασμένο καλοκαίρι, η ΝΔ διατηρεί στο ακέραιο τις δυνάμεις της, ενώ τρία κόμματα πίσω από αυτήν, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ κινούνται πέριξ του δέκα συν ή πλην τοις εκατό στην επετηρίδα της πολιτικής κλίμακας.
Η κυβέρνηση έχει πάνω της την ρετσινιά των παρακολουθήσεων και οι πρόσφατες καταγγελίες Ράμμου την κάνουν βαρύτερη και στην Αξιωματική Αντιπολίτευση προέκυψε η επιβεβαίωση των εκατοντάδων τρολ της εποχής Τσίπρα, που δηλητηριάζουν τον δημόσιο βίο της χώρας.
Όταν ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και για πολύ καιρό εξ απορρήτων του αρχηγού, μας πληροφορεί ότι επώνυμος δημοσιογράφος καθοδηγούσε καμιά πενηνταριά τρολ, που με ψευδώνυμο έγραφαν υβριστικά σχόλια για όποιον τολμούσε να ασκήσει κριτική στον Τσίπρα, μιλάμε για σύγχρονες σταλινικές μεθόδους εξόντωσης κάθε άλλης φωνής.
Γεγονός είναι πάντως ότι δεν πρέπει να νιώθουν υπερήφανοι τόσο στη ΝΔ για τις υποκλοπές των «ημετέρων» κατά τα άλλα, ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ για τα τρολ, που εξαπέλυσαν στο διαδίκτυο με στόχο να σπιλώσουν υπολήψεις και να προβούν σε δολοφονίες χαρακτήρων.
Λίγο ήθος στην πολιτική είναι απαραίτητο και επιβάλλεται ως ένδειξη πολιτικού πολιτισμού, που οφείλουν να επιδεικνύουν τα κόμματα, που κυβέρνησαν και κυβερνούν…
