Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε τον απολογισμό του για τα χρόνια της παρουσίας του στον Ολυμπιακό, αναφέρθηκε στον Βαγγέλη Μαρινάκη, ενώ δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του, στη θέα της οικογενείας του.
Σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή που παραχώρησε στην κάμερα της NOVA ο Πέδρο Μαρτίνς μίλησε για την τριετία του στον Ολυμπιακό, τονίζοντας πως ανακτήθηκε το ευρωπαϊκό κύρος της ομάδας, ανέφερε πως ο Βαγγέλης Μαρινάκης του έχει προσφέρει τα πάντα, ενώ έβαλε τα κλάματα μόλις είδε τη γυναίκα του και τα παιδιά του σε βίντεο
Τα όσα δήλωσε ο Πέδρο Μαρτίνς στη NOVA
Για τον Ολυμπιακό του 2018: «Όταν έφτασα εδώ έκανα μεγάλα όνειρα. Ονειρευόμουν να κατακτήσω τίτλους με τον Ολυμπιακό. Ονειρευόμουν ότι θα γινόμουν μέλος αυτής της μεγάλης οικογένειας. Και επιπλέον πίστευα μέσα μου ότι θα καταφέρναμε να φτάσουμε ψηλά. Όχι, δεν κερδίσαμε τον τίτλο, αλλά κάναμε σημαντικά βήματα για να απολαύσουμε τώρα τα αποτελέσματα.
Είχα την έννοια, όπως και όλοι, ο πρόεδρος, η διοίκηση, πώς θα φτιάξουμε μια καινούργια ομάδα. Τι θα κάνουμε για να φτιάξουμε μια ομάδα εντελώς καινούργια; Είχα την αποδοχή των οπαδών μας, πράγμα που έχει ζωτική σημασία. Μπορέσαμε να βελτιώσουμε το παιχνίδι μας, να εξελιχθούμε και να βελτιώσουμε την εικόνα των παικτών και του Ολυμπιακού. Προφανώς δεν κερδίσαμε τίτλο. Αντιμετωπίσαμε μια ιδιαίτερα περίσταση.
Μην ξεχνάμε πως ο ΠΑΟΚ διέγραψε εξαιρετική πορεία. Υπό κανονικές συνθήκες ο Ολυμπιακός θα ήταν και πάλι πρωταθλητής. Εκείνη τη χρονιά δεν νικήσαμε, αλλά είχαμε περισσότερους βαθμούς απ’ ό,τι την προηγούμενη χρονιά. Είχαμε εννιά βαθμούς παραπάνω από τη χρονιά που ήμασταν πρωταθλητές. Και αυτό, φυσικά, είναι πολύ καλό. Επίσης, σε αυτά τα τρία χρόνια, ήταν θεμελιώδες για μένα, να ξαναδοθεί στον Ολυμπιακό μια ευρωπαϊκή εικόνα.
Μια εικόνα δυνατή, ένα μήνυμα ισχυρό για την Ευρώπη. Και αυτό το πετύχαμε. Πιστεύω ότι εκείνη τη στιγμή ανακτήσαμε το κύρος του Ολυμπιακού σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν κερδίσαμε τίτλο, αλλά δημιουργήσαμε πολλά. Ήταν πολύ δύσκολο και απαιτήθηκε σκληρή δουλειά. Καταρτίστηκε ένα καλό πλάνο, σχηματίστηκε νέα ταυτότητα.
Υπήρχε η ανάγκη να ανασυσταθούμε εκ βάθρων. Και αυτό ακριβώς κάναμε. Έγινε πολύ σωστή δουλειά και η ανταμοιβή ήταν αυτή η ακολουθία αποτελεσμάτων που βλέπουμε. Το πλάνο εφαρμόστηκε πολύ σωστά και με μεγάλη ακρίβεια. Δεν παρεκκλίναμε ούτε χιλιοστό από το σχέδιό μας. Προφανώς έγιναν βελτιώσεις στην πορεία, αλλά παρ’ όλα αυτά μείναμε πιστοί στο όραμά μας για την ομάδα».
Για το αν θα άλλαζε τον τρόπο που οδήγησε τον Ολυμπιακό σε κάποιο ματς: «Προφανώς υπάρχουν στιγμές που έκανα λάθος. Στιγμές που, αφού ανέλυσα όσα συνέβησαν στο παιχνίδι, θα ήθελα να γυρίσω πίσω και να αλλάξω διάφορα. Είναι φυσιολογικό. Πάνω απ’ όλα πιστεύω ότι στις πιο δύσκολες στιγμές και στις πιο αποτυχημένες σεζόν, πάντα κάτι θα μάθω. Δεν θα γυρνούσα πίσω. Γιατί δεν μπορώ.
Θα ήταν λαϊκισμός εκ μέρους μου. Είμαι ρεαλιστής. Έχω, όμως, συναίσθηση ότι έχω κάνει λάθος και ότι θα βελτιωθώ στη συνέχεια. Είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης σε τέτοιες περιστάσεις. Θέλω να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου και να οδηγώ μπροστά την ομάδα. Μερικές φορές το παιχνίδι είναι δύσκολο. Συμβαίνει και αυτό».
Για το αν βλέπει τον εαυτό του στον πάγκο μιας εθνικής ομάδας ή και στην Εθνική Ελλάδας: «Όσον αφορά στις εθνικές, για να είμαι ειλικρινής, δεν με βλέπω σε τέτοιο ρόλο. Θα μου άρεσε ίσως να το κάνω, αλλά δεν βιάζομαι. Ακόμα δεν έχει κλείσει ο κύκλος μου σε συλλόγους. Επιπλέον πιστεύω ότι οι εθνικές λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, θα χρειαζόταν ένα είδος εξέλιξης σε όλα τα επίπεδα. Η δομή των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, είναι πιο ανταγωνιστική και φυσικά, υψηλότερης ποιότητας. Απόλυτα ειλικρινά, όμως, εγώ προσωπικά αυτήν τη στιγμή ή στο εγγύς μέλλον δεν με βλέπω να εργάζομαι σε εθνική, γιατί δεν αποζητώ αυτό. Γιατί μου αρέσουν πολύ τα πρότζεκτ των συλλόγων που μας επιτρέπουν να αναπτυσσόμαστε, αλλά απαιτούν χρόνο. Και οι εθνικές απαιτούν χρόνο, αλλά με άλλη δομή. Οπότε ακόμα δεν με βλέπω σε Εθνική υπό αυτή την έννοια».
Για τα θετικά και αρνητικά των Ελλήνων ποδοσφαιριστών: «Δεν θέλω να μιλήσω άσχημα για κανέναν, είναι όλοι επαγγελματίες. Αυτό που έχω παρατηρήσει από τη στιγμή της ωρίμανσής τους, από την αρχή της εκπαίδευσής τους, πιστεύω ότι χρειάζεται λίγη παραπάνω ανάπτυξη σε ό,τι αφορά τον επαγγελματισμό σε αυτό το επίπεδο. Αυτό έχω παρατηρήσει. Πρόκειται για ένα πρόβλημα πολιτιστικό, κατά τη γνώμη μου, σε σχέση με όλα αυτά.
Από τους δικούς μου επαγγελματίες, σπουδαίους Έλληνες επαγγελματίες με πελώριες δυνατότητες. Ένα θετικό χαρακτηριστικό είναι το ότι οι Έλληνες έχουν ταλέντο. Βλέπουμε πολλούς Έλληνες ποδοσφαιριστές “του δρόμου”. Παίζουν “ποδόσφαιρο του δρόμου”, αλλά τώρα πρέπει να μεταφέρουν αυτό το δικό τους παιχνίδι σε ένα επίπεδο και μια ποιότητα ανώτερη, ώστε τελικά να γίνουν ανταγωνιστικοί στον ευρύτερο χώρο.
Υπό αυτή την έννοια έχουμε πολλούς ποιοτικούς Έλληνες παίκτες, που, όμως, φτάνουν σε διοργανώσεις χωρίς πλήρη συναίσθηση του μεγέθους του παιχνιδιού. Δυσκολεύονται να κάνουν αυτό το επιπλέον βήμα ποιότητας όσον αφορά θέματα τακτικής ή ακόμα και θέματα συγκέντρωσης. Παρατηρώ ότι σ’ αυτό τον τομέα χρειάζεται προσπάθεια. Επιμένω όμως, το ελληνικό ποδόσφαιρο διαθέτει καλούς παίκτες.
Πολύ καλούς παίκτες. Και λυπάμαι για το γεγονός ότι οι ελληνικές ακαδημίες, αλλά και η ομοσπονδία δεν λειτουργούν με τρόπο που να εκμεταλλεύονται τα ταλέντα του ελληνικού ποδοσφαίρου».
Για το αν μπορεί ο Ολυμπιακός να κυνηγήσει ευρωπαϊκό τίτλο ενώ κατακτά με τόσο μεγάλη διαφορά το ελληνικό πρωτάθλημα: «Ήταν πραγματικά φανταστικό αυτό που πέτυχαν τα κορίτσια του πόλο. Εκπληκτικό. Θα είναι ευγνώμονες, γιατί δεν είναι εύκολο. Φυσικά δεν είμαι ειδικός στο πόλο, νιώθω όμως ότι ήταν κάτι εξαιρετικό. Για κανέναν δεν είναι εύκολο να κερδίσει διεθνή τίτλο. Εμείς κατέχουμε ηγετική θέση στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή. Αυτό δεν είναι αρκετό για να κερδίσουμε ευρωπαϊκό τίτλο. Έχουμε συναίσθηση ότι δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν σπουδαίες ομάδες με διεκδικήσεις.
Με προϋπολογισμούς που περνούν σε άλλες διαστάσεις. Στο ποδόσφαιρο, όμως, όλα είναι δυνατά. Η Ελλάδα έγινε πρωταθλήτρια. Κανείς δεν περίμενε το 2004 ότι η Ελλάδα θα έπαιρνε το Ευρωπαϊκό. Πριν από μερικά χρόνια το ίδιο έγινε με τη Δανία. Πήρε το πρωτάθλημα Ευρώπης εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Τα περισσότερα χρόνια τα πράγματα είναι δεδομένα. Για την κορυφή, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι χρειαζόμαστε αυτό το κάτι.
Κάτι ακόμα που θα μας εξελίξει, που θα μας δώσει την ποιότητα που ζητούμε. Το καταλαβαίνουμε αυτό. Θα κάνουμε το παν για να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί στην επόμενη σεζόν. Δεν ήμαστε μεταξύ των φαβορί, είναι σίγουρο. Δεν μπορούν να μας κατηγορήσουν γι’ αυτό, ούτε εγώ θα το κάνω. Θα ήθελα να κερδίσω με τον Ολυμπιακό τρόπαιο σε ευρωπαϊκό τελικό. Αλλά το να γίνει αυτό η απόλυτη προτεραιότητά μας ή ο μοναδικός στόχος μας δεν είναι δυνατόν, γιατί θα ήταν σαν να εξαπατώ και τη διοίκηση, αλλά και τους οπαδούς. Θα εξαπατούσα τους ίδιους μου τους παίκτες και τον εαυτό μου.
Όταν η δική μας ποιότητα βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο, αλλά ανταγωνίζεσαι με αυτό το επίπεδο, δεν μπορείς να μιλάς έτσι. Όνειρα, φυσικά, έχουμε. Πιστεύω ότι τρία χρόνια μετά είμαστε πιο κοντά σ’ αυτό το επίπεδο από ό,τι τρία χρόνια πριν. Και συνεχίζουμε. Είναι το όνειρό μας και ελπίζουμε να το πετύχουμε και να εκπληρώσουμε τους στόχους μας. Τέλος, είναι θέμα νοοτροπίας ευρωπαϊκής. Η νοοτροπία είναι πλέον ότι παίζουμε με οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο σε οποιοδήποτε μέρος για να κερδίσουμε.
Σε έναν αγώνα, θυμάμαι, δεν γινόταν να αλλάξουμε το αποτέλεσμα γιατί ήταν καλύτεροι από εμάς. Παίζαμε με την Μπάγερν στο Μόναχο, καμία σχέση με το “Καραϊσκάκης”. Και με τη Μάντσεστερ Σίτι. Εκείνη την εποχή όλα τα παιχνίδια συζητούνταν και αμφισβητούνταν πολύ. Εμείς είχαμε συνειδητοποιήσει ότι στην ουσία τα βάζαμε με γίγαντες. ΔεΝ φτάνουμε ακόμα αυτό το μέγεθος, μα φιλοδοξούμε πάντα για το καλύτερο».
Το πόσο τον άλλαξε ο Ολυμπιακός και πόσο άλλαξε εκείνος τον σύλλογο: «Δεν είναι κάτι εύκολο. Ένα πράγμα που σίγουρα άλλαξε είναι το παιχνίδι. Η φιλοσοφία του παιχνιδιού. Το προφίλ των παικτών του Ολυμπιακού αυτήν τη στιγμή.
Το προφίλ που αποζητούμε γενικά για το ρόστερ μας έχει αλλάξει. Η γενική φιλοσοφία πιστεύω ότι έχει μεταβληθεί. Τα υπόλοιπα όπως η οργάνωση η ομάδα τα διέθετε ήδη. Διέθετε ήδη όλα τα απαραίτητα στοιχεία για εξέλιξη. Διέθετε επαγγελματίες παίκτες που συνεχίζουν να παίζουν σήμερα.
Απλά δουλεύουν διαφορετικά, γιατί έχω κι εγώ διαφορετικό τρόπο δουλειάς. Νομίζω ότι πάνω από όλα αυτό που άλλαξε ήταν ότι αυξήθηκαν οι απαιτήσεις αλλά για όλους. Αυτό πιστεύω ότι άλλαξε λόγω του γεγονότος ότι μου αρέσει η αυστηρότητα και το να ακολουθούν όλοι τον στόχο».
Τι θα έλεγε στον Μαρτίνς όταν πρωτοερχόταν στην Ελλάδα: «Στον Πέδρο; Με βάση όσα κάναμε και γνωρίζοντας όσα γνωρίζω πια, θα έλεγα στον Πέδρο σήμερα: “Είσαι καλά, είσαι στο σωστό δρόμο και συνέχισε έτσι, συνέχισε με το πάθος που έχεις δείξει μέχρι τώρα για την ομάδα”. Ίσως, εκ των υστέρων, να του έλεγα να χαμογελάει λίγο περισσότερο. Ο αληθινός Πέδρο, όμως, παρόλο που λένε ότι είμαι μονίμως αγέλαστος, στην πραγματικότητα χαμογελάω διαρκώς στην καθημερινότητά μου. Άλλη εικόνα έχω στον Τύπο. Δεν είναι εύκολο».
Τις τοποθετήσεις του Χιμένεθ για εκείνον: «Κατ’ αρχήν είναι γενναίο εκ μέρους του Μανόλο δεδομένης της αντιπαλότητάς μας. Τον ευχαριστώ για αυτά τα τόσο κολακευτικά λόγια. Απαιτείται θάρρος για να μιλήσει τόσο ανοιχτά για αντίπαλο.
Πραγματικά δεν περίμενα σήμερα να ακούσω τέτοια καθαρά λόγια. Δεν είναι εύκολο να μιλήσει έτσι. Νιώθω ευγνωμοσύνη ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Αυτά τα λόγια και αυτά τα μηνύματα θα κάνουν τη διαφορά στο μέλλον».
Τη συγκίνησή του για την έκπληξη της οικογένειάς του: «Είναι πολύ δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Όταν κατακτήσαμε και όταν ήμασταν σε μία θέση σαν αυτή στην οποία βρίσκεται ο Ολυμπιακός αναγκαστικά ορισμένα πράγματα μένουν στην άκρη. Τα τρία χρόνια που έχω ζήσει στον Ολυμπιακό έχω περάσει ελάχιστο χρόνο με την οικογένειά μου. Καταλαβαίνω ότι η απουσία μου είναι αισθητή. Το νιώθω κι εγώ. Είναι η οικογένειά μου. Μου έχουν χαρίσει στιγμές ευτυχίας, απόλαυσης. Δεν είμαι δίπλα στους δικούς μου ως πατέρας ή ως σύζυγος. Η Λίνα είναι αυτή που φρόντισε τα παιδιά μας να είναι υπέροχα.
Τα παιδιά μου όμως… Είναι πάντα τα παιδιά μου. Είναι καταπληκτικά. Δεν είναι όμως εύκολο. Η μητέρα μου είναι η μητέρα μου. Πολεμίστρια. Μου δίδαξε πολλά. Στις δύσκολες στιγμές όταν πέθανε ο πατέρας μου και έναν χρόνο μετά ο αδερφός μου εκείνη επέδειξε μοναδική δύναμη.
Ήταν αδιανόητο. Ειλικρινά, διαθέτει αστείρευτη δύναμη. Νομίζω πως πολλά από όσα μεταδίδω σε ό,τι αφορά την έμπνευση για τη δουλειά ξεκινούν από τη μητέρα μου. Μπράβο σας όμως. Δεν περίμενα με τίποτα την οικογένειά μου. Δεν υποψιάστηκα καν ότι κάτι ετοιμαζόταν. Συνήθως κάτι μου κινεί υποψίες ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτήν τη φορά, όμως, μιλήσατε με όλους και δεν τους ξέφυγε τίποτα. Ό,τι συμβουλές έλαβα τις έδωσα και στα παιδιά μου. Η Λίνα, όπως είπα και πριν, έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Γιατί δεν βλέπω τα παιδιά μου όσο άλλοι.
Για πολύ καιρό λείπω. Ως προπονητής, πέρα από το να αφήσω πίσω μου ρεκόρ, και πέρα από τα παιχνίδια, θα ήθελα περισσότερο να με θυμούνται ως έναν προπονητής που έκανε τη διαφορά συνολικά. Το ίδιο επιθυμώ και για τα παιδιά μου. Θέλω τα παιδιά μου να βοηθούν τους άλλους ανθρώπους. Να προσφέρουν στους άλλους. Να μην περιμένουν μόνο το τι θα τους δώσουν οι άλλοι.
Και αυτό κάνει τη διαφορά. Το θέμα είναι τι είδους παιδιά θα αφήσουμε στον κόσμο. Τι είδους μηνύματα θα αφήσω ως προπονητής στους παίκτες μου; Για παράδειγμα, ο Μανόλο παρόλο που είναι αντίπαλος και ξέρει τι συμβαίνει στην Ελλάδα και παρόλο που ξέρει ότι μπορεί να δεχτεί σφοδρότατη κριτική από πολύ κόσμο επέδειξε το θάρρος που ανέφερα πριν. Αυτό κάνει τη διαφορά. Γι’ αυτό αγωνίζομαι. Πάνω από οποιονδήποτε τίτλο είναι το τι αφήνουμε στον κόσμο γενικά».
Τον Βαγγέλη Μαρινάκη: «Μου προσφέρει τα πάντα. Δεν μου λείπει τίποτα. Τηρούνται όλοι οι όροι. Ο πρόεδρος έχει πάθος για την ομάδα. Γνωριζόμαστε πολύ καλά. Έχουμε πολύ καλή σχέση. Μία σχέση προέδρου-προπονητή. Δουλεύουμε πολύ και σκληρά. Βλέπει τον Ολυμπιακό όπως είναι και προσφέρει όλα τα απαραίτητα, ώστε αργότερα να απαιτήσει κάτι. Νιώθει μεγάλο πάθος για τον Ολυμπιακό».
