Ένας μικρός οδηγός επιβίωσης για να ξέρεις σε ποιες ενδυματολογικά παραστρατήματα δεν αντέχουν οι άνδρες ανάλογα με το ζώδιο τους.
ΚΡΙΟΣ
Καλά, κυρά μου, εκπομπή στο κανάλι της Εκκλησίας κάνεις και ντύθηκες έτσι;
Πού είναι το μπούστο σου το καμαρωτό, που μας το κουκούλωσες λες και θα σου το ματιάξουν;
Και μέση δεν έχεις; Λοιπές καμπύλες; Κι αν έχεις, γιατί τα κρύβεις μέσα στο σακί; Και με αυτά τα χρώματα, τα μπεζουλιά και τα γκριζωπά, τι θέλεις να κάνεις, καμουφλάζ; Να γίνεις ένα με τον τοίχο να μη σε δούνε;
Χάθηκε ο κόσμος για ένα κοκκινάκι, που δεν υπάρχει πιο ωραίο χρώμα;
Στα χείλη σου έστω, που είσαι λες και βλέπουμε ασπρόμαυρη φωτογραφία… Άσε, πάω μια βόλτα πιο κάτω, μη με περιμένεις για φαϊ.
ΤΑΥΡΟΣ
Μα τη θεά Αφροδίτη, γυναίκα είναι αυτή ή σκαντζόχοιρος;
Πιάνεις τα χέρια της, κι είναι λες και αγγίζεις γυαλόχαρτο. Το βαμμένο νύχι της έλειπε, με την μπογιά την ξεφλουδισμένη. Το μαλλί τζίβα, στέκεται και χωρίς κεφάλι, χελόου, τόσα πώς-τα-λένε-κοντίσιονερ σας διαφημίζουνε στις τηλεοράσεις.
Και τι φοράει, λινάτσες; Σε ακουμπάει κι ανατριχιάζεις, χάθηκε ο κόσμος να φορέσει κάνα μαλλινάκι απαλό, κάνα μεταξωτό;
Η μόνη δικαιολογία θα είναι να μη βάζει μαλακτικό στο πλυντήριο για να κάνει οικονομία. Η μόνη! Αλλά και πώς μυρίζει έτσι; Πάρε ένα άρωμα, κυρία μου, τσάμπα βάζουν τα δειγματάκια στα περιοδικά! Σκαντζόχοιρος διασταύρωση με κουνάβι, αυτό έχω να πω.
ΔΙΔΥΜΟΙ
Λες και χαζεύω την ντουλάπα της μάνας μου. Ή βλέπω βιντεοταινία το «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα».
Σε χρονοταξιδιώτισσα έπεσα; Μου είπε με περηφάνια ότι έχει βρει το στιλ της και δεν θέλει να το αλλάξει. Κόβει τα μαλλιά της με τον ίδιο τρόπο από τότε που τέλειωσε το λύκειο.
Φοράει, είπε, τα ίδια γυαλιά εδώ και δέκα χρόνια.
Μου έδειξε και τη φωτογραφία στο δίπλωμα της οδήγησης. Έφριξα, ο άνθρωπος.
Ίδια και απαράλλακτη.
Φαντάσου τώρα να την έχεις αυτή δίπλα σου, κάθε μέρα με τα ίδια ρούχα και το ίδιο στιλάκι, εις τους αιώνες των αιώνων αμήν. Σαν τη Νάνα Μούσχουρη ένα πράγμα. Διαχρονική αξία, μπλιάχ.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Δερμάτινα μηχανόβιου, μαλλί-καρφάκι, δέκα σκουλαρίκια στο κάθε αυτί και γύρευε πού αλλού θα έχει κάνει piercing.
Το μάτι βαμμένο μαύρο του θανατά και ένα κραγιόν στα χείλια προς το μοβ του. Α, και μαύρο νύχι.
Ντύσιμο στους ίδιους χαρούμενους τόνους, πατόκορφα. Σχόλασε η κηδεία ή ακόμα; Δεν θα ξαφνιαζόμουν αν έβγαζε από την τσάντα της και μια σιδερογροθιά ή κανένα μαστίγιο.
Μα, στην ξαδέλφη του Δράκουλα έπεσα; Και τώρα τι, υποτίθεται ότι εμένα θα μου άρεσε αυτό το πλάσμα να το κρατήσω στην αγκαλιά μου και να χουχουλιάσουμε;
Μάλλον κανέναν αγιασμό και κάνα σκόρδο πρέπει να ζητήσω από τη μάνα μου, καλού-κακού…
ΛΕΩΝ
Συγνώμη τώρα, θα βγούμε έξω σαν κανονικοί άνθρωποι ή θα πας να παίξεις στα Hunger Games; Πώς μου ντύθηκες έτσι, καλή μου, λες και ήρθε το τέλος του κόσμου και το πυρηνικό ολοκαύτωμα σου έκαψε όλη την ντουλάπα;
Κι εσύ πρέπει να επιζήσεις με ένα μακό, μια σκισμένη βερμούδα και ένα κουζινομάχαιρο; Χάθηκε ο κόσμος να βάλεις κάτι της προκοπής;
Δεν σου λέω ακριβό στους καιρούς που ζούμε, αλλά κάτι που να κάνει τη φιγούρα του, με την καλή έννοια. Όχι όπως τώρα, που και πάλι γυρίζουν τα κεφάλια στο πέρασμά σου, αλλά από έκπληξη.
Αυτό είναι που λένε αρνητική δημοσιότητα. Και δεν έχω χειρότερο, σε πληροφορώ.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Κι έρχεσαι τώρα εσύ, φορτσάτη και άνετη, να μου ανακοινώσεις ότι καθυστέρησες με κάτι δουλειές και δεν πρόλαβες ούτε να αλλάξεις. Πόσο μάλλον να λουστείς κιόλας. Και ναι, καλή μου, φαίνεται.
Μπορεί να σου πω από ευγένεια «δεν πειράζει, αρκεί που ήρθες», αλλά δεν θα το εννοώ. Θα μου μιλάς και αντί να σε βλέπω στα μάτια, θα χαζεύω τη λίγδα στο μαλλί.
Θα κατεβάζω το βλέμμα και θα διακρίνω μια φθαρμένη τιράντα σουτιέν να ξεπροβάλλει από τη λαιμόκοψη. Θα κοιτάω ακόμα πιο χαμηλά, για να μην κολάζομαι με κακές σκέψεις για τον συνάνθρωπο, και θα αντικρίζω τη γόβα τη λασπωμένη.
Ε, ξενέρωσα, κουκλίτσα μου…
ΖΥΓΟΣ
Εντάξει, άντρας είμαι, και υποτίθεται ότι εσύ σαν γυναίκα ξέρεις καλύτερα… Αλλά πες μου τώρα, πηγαίνει αυτό το τσαντάκι απομίμηση Prada με το αρβιλάκι το ορειβατικό, λες και θα πάρουμε τα βουνά;
Και πώς δένει το λουλουδάτο ροζουλί κολάν με το ριγέ μπλε-μαύρο πουλόβερ; Εγώ θα σ’ τα λέω; Από μόνη σου δεν καταλαβαίνεις;
Ή νομίζεις πως επειδή είμαι ευγενικός και έχω πάντα έναν καλό λόγο να σου πω, τυφλώθηκα κιόλας από τη γοητεία σου και δεν βλέπω τα …φάουλ. Από τη μια λες ότι εκτιμάς το καλό γούστο σε έναν άντρα κι από την άλλη μου εμφανίζεσαι σαν καρνάβαλος. Όχι, πέστε κι εσείς οι υπόλοιποι, είναι σωστό τώρα αυτό;
ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Τι είναι τούτο, καλέ, το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» βλέπουμε; Μου ντύθηκε αθώα κορασίδα, με το λουλουδάτο φουστανάκι και τα χτενάκια στα μαλλιά, λες και ήταν κανένα δεκάχρονο.
Αντί για τσάντα, κρατούσε ένα τρομακτικό σακίδιο-προβατάκι και μου είπε περήφανη ότι πήρε ακριβώς ένα τέτοιο και για την ανιψούλα της, που πάει πρώτη δημοτικού.
Λίγο ακόμα και θα χρειαζόταν να δείξουμε ταυτότητα για να παραγγείλει ποτό.
Και επιπλέον χαχάνιζε όταν την άρχισα στις σπόντες περί ηλικίας, δεν κατάλαβε Χριστό. Μετά θα αναρωτιέται γιατί δεν θα ξαναπάρω τηλέφωνο. Γιατί δεν θέλω να παριστάνω τον κηδεμόνα σου, κυρά μου, γι’ αυτό. Ντύσου γυναίκα και τα ξαναλέμε.
ΤΟΞΟΤΗΣ
Την είδα και έπαθα πλάκα. Στρασάκι στο νύχι, στρασάκι στο ματοτσίνορο, ασημόσκονες παντού στη μούρη, και από στολίδια πατόκορφα η Άρτα και τα Γιάννενα. Μα έπρεπε να με είχε προειδοποιήσει να φοράω γυαλιά ηλίου.
Θαμπώθηκα ο άνθρωπος! Άσε που δεν μπορούσα να την αγγίξω από πουθενά, από τη μια μάδαγε, από την άλλη κουδούνιζε. Φορούσε κι ένα κασκόλ φτερωτό (να δεις πώς το έλεγε; Μποά…) κι ήταν σκέτο χριστουγεννιάτικο δέντρο, κομπλέ με τη γιρλάντα. Μόνο τα φωτάκια να αναβοσβήνουν της λείπανε.
Και όλα αυτά τα έβαλε πάνω της ίσα-ίσα για να πάει στην καφετέρια. Δηλαδή, αν έβγαινε για βράδυ, τι θα φόραγε, κρινολίνο;
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Μου κουβαλήθηκε στο ραντεβού με καρώ πουκάμισο ανοιχτό και χύμα, πάνω από ένα μακό με στάμπα και τα μποτάκια από κάτω, λες και ήταν Καναδός ξυλοκόπος που πάει για μπίρες μετά τη δουλειά. Καμάρωνε κιόλας ότι είναι «τάση». Ναι, τάση ηλεκτρικού… Κι εγώ ηλεκτροσόκ έπαθα.
Δεν σου λέω, κοπέλα μου, να ντυθείς σαν κουμπάρα σε γάμο-και-θα-επακολουθήσει-δεξίωση. Αλλά τουλάχιστον εμφανίσου κάπως προσεγμένη, κάπως θηλυκή, κάπως καθωσπρέπει.
Δεν τα μπορώ αυτά τα τάχα μου δήθεν, να μου το παίζει δεκαεξάρα που σχόλασε από το φροντιστήριο. Ιδίως όταν, άλφα, ο καιρός εκείνος έχει παρέλθει προ πολλού και, βήτα, ξέρει ότι δεν θα την πάω στο σουβλατζίδικο της γωνίας.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Ελπίζω να έχει ενσωματωμένο GPS, γιατί θα τη χάσω μέσα στον κόσμο. Μα τι στην ευχή, στολή φοράνε όλες; Τόσο ίδιες πια, λες και βλέπεις μπουκάλια με εμφιαλωμένο νερό αραδιασμένα στα ράφια… Πραγματικά, από πίσω με το ζόρι την αναγνωρίζω μέσα στο πλήθος.
Για να μη σου πω κι από μπροστά, αν έχει μισοσκόταδο. Δηλαδή συγνώμη, λίγη έμπνευση και λίγη πρωτοτυπία στο ντύσιμο δεν μπορεί να δείξει;
Α, σου λέει, αυτό δεν το βάζω γιατί δεν είναι της μόδας. Εγώ ξέρω ότι τη μόδα την προσαρμόζουν πάνω τους οι έξυπνες γυναίκες, και μη μου προκύψει ότι έχω μπλέξει με κανένα καταναλωτικό θυματάκι, γιατί πολύ θα ξενερώσω.
ΙΧΘΕΙΣ
Α παπα, σκιάχτηκα που την είδα. Είπαμε να μοστράρει τις ομορφιές της, αλλά αυτή το παράκανε.
Ξέχειλο το ντεκολτέ, μέχρι το βρακί έξω τα μπούτια, η βλεφαρίδα κάγκελο, το σκουλαρίκι σαν πιατάκι του καφέ, και ένα μαλλί ασυγκράτητο σαν της Μέδουσας να κρέμεται απ’ όλες τις μεριές.
Να μην ξέρεις από πού να την πλησιάσεις και από πού να την πιάσεις, ένα πράγμα.
Να φοβάσαι πως θα σου μείνει η καούκα στο χέρι. Για πίστα, πάντως, ό,τι πρέπει.
Φέρτε και το λουλουδικό να τη ράνουμε! Μόνο που δεν πηγαίναμε στα μπουζούκια. Κηδεία στο συναισθηματικό μου… ανωφερές κάναμε. Γιατί πώς να φτιαχτώ ο άνθρωπος με αυτό το κατασκεύασμα;
Πηγή: vita.gr
