Ξαναζούμε για πολλοστή φορά το έργο με τα σκουπίδια. Και το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το ίδιο. Δεν θα μπω καθόλου στο θέμα των συμβασιούχων που υποτίθεται ότι ήξεραν, των μονίμων, στο δικαίωμα στην απεργία, το πόσο τελικά δουλεύουν και τις πολιτικές διεκδικήσεις για μόνιμη και σταθερή εργασία κ.λ.π. Μπορεί να μιλάμε και να διαφωνούμε ή να συμφωνούμε ώρες. Το πρόβλημα όμως δεν θα το προσεγγίσουμε διότι ηθελημένα το κρύβουμε.
Οι υπάλληλοι των υπηρεσιών καθαριότητας είναι οι μοναδικοί νομίζω υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα οι οποίοι πληρώνονται με ένα ειδικό καθεστώς. Δηλαδή πληρώνονται απευθείας από τους πολίτες και όχι μέσω της γενικής φορολογίας. Πληρώνονται από τα ανταποδοτικά τέλη τα οποία αποδίδονται απευθείας στους Δήμους από την ΔΕΗ και οδηγούνται στα έξοδα και την μισθοδοσία καθαριότητας.
Είναι απολύτως λογικό λοιπόν οι πολίτες και κατ’ επέκταση οι Δήμοι να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για το ύψος της πληρωμής, τον τρόπο και τις ώρες δουλειάς, το χρονικό διάστημα πρόσληψης και γενικά το εργασιακό καθεστώς αυτών τον υπαλλήλων σεβόμενοι προφανώς τις γενικές προβλέψεις της νομοθεσίας (συλλογικές συμβάσεις, κ.λ.π. κ.λ.π.). Δηλαδή οι Δήμοι να κάνουν πραγματική πολιτική στο θέμα της καθαριότητας. Τι δουλειά έχει η Κυβέρνηση? Μα η απάντηση είναι προφανής. Διότι και θέλει και έχει αφαιρέσει την οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία από τους Δήμους. Και γιατί δεν διεκδικούν ακριβώς αυτό οι Δήμαρχοι? Διότι δεν το θέλουν. Και δεν το θέλουν διότι θα είχαν αποκλειστικά την ευθύνη και προφανώς και το πολιτικό κόστος. Οι
Δημοτικοί άρχοντες στην πλειοψηφία τους υποκρίνονται. Ας μην κοιτάμε την υποστήριξη τους στην απεργία των υπαλλήλων και τις φωνές ότι οι Κυβέρνηση πρέπει να λύσει επιτέλους το ζήτημα αυτό. Καθαρή υποκρισία. Και για να είμαστε ακόμα ποιο συγκεκριμένοι το θέμα αυτό δεν έχει να κάνει με τις πολιτικές του μνημονίου και λιτότητας. Ένα και ένα κάνουν δύο. Δεν επηρεάζεται ο κρατικός προϋπολογισμός. Ο κάθε πολίτης πληρώνει απευθείας. Ο Δήμος θέλει να κάνει πολιτική με περισσότερους υπαλλήλους με μεγαλύτερους μισθούς και λιγότερες ώρες δουλειάς? Απλό αυξάνονται τα τέλη. Αλλιώς δεν μπορούν να πληρωθούν.
Πολύ θα ήθελα να δω από την Αριστερή Κυβέρνηση που επιθυμεί υποτίθεται την αποκέντρωση να εντάξει αυτό το θέμα στο νέο Νομοσχέδιο για την τοπική αυτοδιοίκηση. Αλλά μάλλον μόνο περί εκλογικού συστήματος θα γίνει ο ντόρος.
Πολύ θα ήθελα να δω την ΚΕΔΕ αλλά και το σύνολο των Δημάρχων να ζητά την οικονομική αυτοτέλεια και την άσκηση ουσιαστικής πολιτικής από τους Δήμους. Το λένε αορίστως χαμένο στις γενικότερες διεκδικήσεις τους. Αλλά σε αυτό το ειδικό που θα μπορούσε να είναι μία πραγματικά ρεαλιστική διεκδίκηση “Κράτος και Κυβέρνηση αυτό δεν σε αφορά” μιλιά.
Αναμενόμενο θα μου πείτε. Διότι όσοι τόλμησαν και το είπαν ή και προσπάθησαν να κάνουν έστω και στοιχειωδώς πραγματική πολιτική σε αυτό το θέμα ακόμα και μέσα στα υπάρχοντα δεσμευτικά πλαίσια τους έφαγε το σκοτάδι. Και ο νοών νοεί τω.
Εμπρός λοιπόν διεκδίκηση, απεργία, καταγγελία. Επικοινωνία και σιγουράντζα.
