Ήταν το 1984 όταν ο ποιητής Γιώργος Χρονάς ήρθε στην Πάτρα για μια λογοτεχνική βραδιά. Τότε είναι που πληροφορείται για την ύπαρξη της Πανωραίας, μιας γυναίκας που δούλευε ως πόρνη στην Πάτρα τις δεκαετίες του `50 και του `60. Έκτοτε, ο Χρονάς συναντά την Πανωραία και αρχιζει να μαγνητοφωνεί και να καταγράφει τις συνεντεύξεις της, όπου εξιστορεί τη ζωή της, μια ζωή με πόνο, κακουχίες, βία, αλλά και ασίγαστη δύναμη και δίψα για επιβίωση.
Ο ποιητής Χρονάς καταγράφει τα λόγια της Πανωραίας και δημοσιεύει τις ιστορίες της σε συνέχειες στο περιοδικό Οδός Πανός. Λίγα χρόνια μετά, το 1989, «Η γυναίκα της Πάτρας», ένας τίτλος αναφορά στο «Η γυναίκα της Ζάκυθος» του Σολωμού, εκδίδεται και δημοσιεύεται ως αυτοτελές βιβλίο.
Η παρέμβαση του Χρονά στο απομαγνητοφωνημένο πρωτογενές υλικό του λόγου της Πανωραίας έγκειται μόνο σε σημεία στίξης και ορθογραφίας. Με αυτόν τον τρόπο, το κείμενο δεν χάνει τα στοιχεία της προφορικότητας και της αμεσότητας του ζωντανού λόγου της γυναίκας της Πάτρας.
Έτσι, το βιβλίο που εξιστορεί τη ζωή της Πανωραίας μεταφέρει στις σελίδες του την πανταχού παρούσα εκρηκτική, άμεση αφήγηση που αναδύεται μέσα από τα εσώψυχα της ηρωίδας, ένα καθρέφτισμα της γυναίκας που συνάντησε τότε ο Χρονάς. Η Πανωραία δεν παρουσιάζει τον εαυτό της ως θύμα, αντίθετα στηρίζει την επιλογή της να γίνει πόρνη σαν μια ύστατη προσπάθεια όμως να καταφέρει να κυριαρχίσει τη ζωή της και να επιβιώσει. Βιώνει την κακοποίηση από παιδί, τη σωματική και λεκτική βία μέσα στο σπίτι απο τη μητριά της, μένει χήρα στα δεκαέξι, γίνεται μάνα που ζεί για να δει τα παιδιά της να πεθαίνουν, ξαναπαντρεύεται με έναν άντρα τριάντα χρόνια μεγαλύτερό της, νιώθει εγκλωβισμένη στο νεανικό της σώμα και δραπετεύει στην πορνεία για να παίξει με τους δικούς της κανόνες, να γίνει με κάποιο τρόπο παρούσα στην ίδια της την ύπαρξη.
Η γυναίκα της Πάτρας αυτοσαρκάζεται, γελάει η ίδια με τον εαυτό της, όπως και κλαίει με αυτόν, κινείται από το φώς στο σκοτάδι και αντίστροφα, απο τη χαρά στον πόνο, από τον ενθουσιασμό στην απογοήτευση.
Η παράσταση είχε ανέβει στην Πάτρα στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας σε σκηνοθεσία Περικλή Βασιλόπουλου, μουσική Γιώργου Δίπλα και στίχους τραγουδιών Γιώτας Κοντογεωργοπούλου, με πρωταγωνίστρια τη Ειρήνη Ιγγλέση. Στην παράσταση εκείνη είχαν ερμηνεύσει τραγούδια ο αξέχαστος Γιώργος Περαντάκος, ο νεαρός τότε Χρήστος Κωνσταντόπουλος και η Δώρα Πετρίδη.
Την φωτογραφία του οικήματος στο οποίο δούλεψε κάποτε η περίφημη Πανωραία, ανέβασε στο fb o Γιώργος Δίπλας.
