Η παράδοση στην κυκλοφορία του νέου αυτοκινητοδρόμου Πατρών – Κορίνθου είναι αναμφίβολα ένα ιστορικό γεγονός. Χρόνια την περιμέναμε αυτήν την ημέρα. Επιτέλους ήλθε, έστω και αργά.
Μπορούμε βέβαια να τονίσουμε ότι αποκτάμε έναν οδικό άξονα σύγχρονων προδιαγραφών με μακροχρόνια καθυστέρηση, ωστόσο δεν πρέπει να σταθούμε σ’ αυτήν την κοινή διαπίστωση.
Δεν υπάρχει λόγος ούτε για γκρίνιες ούτε και για διολίσθηση σε μια μίζερη προσέγγιση που δεν οδηγεί πλέον πουθενά.
Οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά, να στρέψουμε το βλέμμα στο μέλλον, καθώς είναι απολύτως βέβαιο ότι με το νέο αυτοκινητόδρομο διευρύνουμε τους αναπτυξιακούς ορίζοντες μας. Διότι δεν πρόκειται απλώς για ένα νέο δρόμο αλλά για κάτι περισσότερο, για ένα παράθυρο που μας ανοίγεται διάπλατα με θέα το αύριο.
Η Πάτρα έρχεται τώρα πιο κοντά στην Αθήνα, ενώ σε συνδυασμό με τη Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου και την Ιόνια Οδό, γίνεται ένας νευραλγικός συγκοινωνιακός κόμβος με αξιοσημείωτες προοπτικές και ως προς την προσέλκυση ενός σταθερού τουριστικού ρεύματος.
Αρκεί να σκεφτούμε ότι με επίκεντρο την αχαϊκή πρωτεύουσα και μέσω του νέου οδικού δικτύου συντομεύεται κατά πολύ πλέον η πρόσβαση σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους και σε άλλες πόλεις που θεωρούνται επισκέψιμες από τουριστική άποψη.
Επομένως, με την παράδοση της Ολυμπίας Οδού στην κυκλοφορία, κατά ένα γνωστό σχήμα λόγου, ως τοπική κοινωνία κάνουμε επιτέλους (πρόωρα) Ανάσταση!
Αν και δεν πρόκειται να αναστηθούν και οι εκατοντάδες συμπολίτες μας που βρήκαν τραγικό θάνατο στην περιβόητη «καρμανιόλα», η οποία μας βασάνισε επί δεκαετίες.
Παρεμπιπτόντως, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα η κατασκευή ενός λιτού μνημείου σε κάποιο σημείο του νέου αυτοκινητόδρομου στη μνήμη των θυμάτων μιας πολύχρονης αδράνειας και ολιγωρίας.
