Η Γκαλερί Cube, εγκαινιάζει τη συνεργασία της με τον εικαστικό Αντώνη Βολανάκη και παρουσιάζει την καινούρια του δουλειά, στην ατομική του έκθεση με τίτλο “ Α HERSTORY: something old, something new, something borrowed, something blue ”. Τα έργα που παρουσιάζονται είναι χειροποίητα κεραμικά, υφαντά και φωτογραφίες από την σειρά Holy Women και έχουν δημιουργηθεί τα δύο τελευταία χρόνια.
Η επιλογή του καλλιτέχνη, ο οποίος ζει ανάμεσα στην Νέα Υόρκη και την Αθήνα, να παρουσιάσει τη συγκεκριμένη δουλειά του στην Πάτρα έχει να κάνει, όπως ο ίδιος λέει, με το γεγονός ότι μοιράζεται ιστορία με την πόλη έχοντας διδάξει από το 2004 έως το 2011 στο Πανεπιστήμιο Πατρών και έχοντας συνεργαστεί με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας και την Πολιτιστική Πρωτεύουσα το 2006 και έχει αναπτύξει δεσμούς υιοθετημένης πατρίδας με την πόλη.
Τα έργα ανήκουν στη θεματική, πάνω στην οποία εργάζεται, περισσότερο από δέκα χρόνια: τη γυναικεία αφήγηση. Η πρακτική της ενδυνάμωσης, της μη-πατριαρχικής και μη-ηγεμονικής ιστορίας, έχει εμφανιστεί σε παραστάσεις που έχει σκηνοθετήσει και δημιουργήσει εικαστικά στην Royal Opera House / Covent Garden (2003), σε εγκαταστάσεις εξωτερικού χώρου στο Ευρωπαΐκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών (2009), σε φωτογραφικές σειρές στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης στο Ρέθυμνο (2011), στην βιντεοεγκατάσταση Wedding Cave στο βιομηχανικό χώρο Πειραιώς 260 (2015) και τώρα μέχρι και τον Ιανουάριο 2017 στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Θεσσαλονίκη με βιντεοεγκατάσταση.
Ένα σύμβολο που εμφανίζεται σε όλες τις δουλειές του, με αυτή την θεματική, είναι αυτό του νυφικού. Το ένδυμα αυτό είναι ένα κοινωνικό εργαλείο για την τελετή μετάβασης της κόρης σε μητέρα. Η επιτέλεση αυτής της πράξης είναι μία μετέωρη τελετή μετάβασης, όπου το “κείμενό” της είναι υπέρ- , συν- και τελικά υπό - κείμενο. Πώς διαχειριζόμαστε τις ιστορίες που έχουμε παραλάβει από τα γυναικεία οικογενειακά μας δέντρα και σε τί χώρο ίστανται; Ποιόν χώρο της ανδροκρατικής ιστορίας κάθε οικογένειας συν-χωρούν; Ποιες είναι οι παράλληλες αφηγήσεις που οριοθετούν και διανοίγουν τις καθολικές; Ο εικαστικός διερευνά το δραστικό υποκείμενο της συντρέχτρας που υφαίνει διαρκώς. Οι Πηνελόπες της ζωής μας, από τις προγόνους μέχρι τις απογόνους που μας προσέχουν και συνυφαίνουν τις ιστορίες μας με υπομονή, διαθεσιμότητα και πρόνοια.
Το υφαίνειν έρχεται στις κουβέντες με τις συνομιλίες που έχει με αρκετές γυναίκες συγγραφείς τα τελευταία χρόνια με την πιο σημαντική αυτής με την πολυβραβευμένη συγγραφέα Μάργκαρετ Άτγουντ το 2015. Η ίδια στα κείμενα της αναφέρει: “... καθώς το υπαγόρευε η θρησκευτική μου προσήλωση, όλη μέρα δούλευα στον αργαλειό μου, υφαίνοντας μ’ επιμέλεια ... όμως τη νύχτα ξήλωνα όσα είχα κάνει ...”
Διάρκεια έκθεσης: 11 Νοεμβρίου – 3 Δεκεμβρίου 2016
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη Πέμπτη Παρασκευή 10.00 – 14.00 & 18.00 – 21.00
Τετάρτη Σάββατο 10.00 – 14.00
Κυριακή & Δευτέρα κλειστά
Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα
Ο εικαστικός Αντώνης Βολανάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Η πρακτική του αποτελεί αμάλγαμα συνέργειας μεταξύ ανθρωπίνων σχέσεων και αισθητικής, ποίησης και πολιτικής, καλών τεχνών και θεάτρου. Σπούδασε αριστεύοντας στα Wimbledon College of Art BA (Hons), Central Saint Martins College of Art – Master of Arts και Alvar Aalto University, Helsinki. Από το 2004 έως και το 2012 δίδαξε στα τμήματα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστήμια Πελοποννήσου και Πατρών και στο Κέντρο Εικαστικής Ψυχοθεραπείας/ Αθήνα. Τα τελευταία τέσσερα έτη διδάσκει και ερευνά σε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα: στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης / Arts Politics, Tisch School of Arts/ NYU, στο ερευνητικό πρόγραμμα της École Nationale Supérieure des Arts Décoratifs / Paris. Έχει δημιουργήσει γλυπτικές εγκαταστάσεις και περφόμανς, έχει σκηνοθετήσει, σκηνογραφήσει θέατρο, χορό και όπερα και έχει επιμεληθεί εκθέσεις και συνεργατικές πλατφόρμες ανάμεσα σε εικαστικούς, συγγραφείς, ποιητές και ερευνητές φιλοσοφίας. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε: Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά, Αγγλία, Ελλάδα, Σουηδία, Νορβηγία, Φιλανδία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Τσεχία και στα: Kimmel Galleries/ NYC, Dixon Place/ NYC, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, National Theatre London, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, Royal Opera House-Covent Garden, Μουσείο Μπενάκη, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή και Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Ίδρυμα Κακογιάννη, Μπιενάλε Αθήνας. Εχει λάβει υποτροφίες, βραβεία και διακρίσεις από θεσμούς όπως Arts and Humanities Research Board/ UK, University of Surrey, London Institute, Linbury Prize και από τα Ιδρύματα: Fulbright, Ωνάσειο, Βαρδινογιάννειο, Α.Γ. Λεβέντη, Προποντίς, Σπυρόπουλος, και Β&Ε Γουλανδρή.
