Δεν συνηθίζω να γράφω με σκοπό να λιβανίσω. Το μόνο που με νοιάζει είναι να φανεί το πραγματικά καθαρό από το πλυμένο. Σε αυτή τη περίπτωση θα μιλήσω για την Ειρήνη Κωνσταντοπούλου την Υποδιοικήτρια του ΠΓΝΠ Παναγία Η Βοήθεια.
Τη γνωρίζω αρκετά χρόνια, γνωρίζω για τις σπουδές της και το ήθος της...εκείνο όμως που την κάνει ξεχωριστή και μοναδική είναι η εργατικότητά της.
Όταν το Νοσοκομείο είχε μείνει ακέφαλο έδωσε τον καλύτερό της εαυτό και το κράτησε ως ζώντα οργανισμό...κόντρα στον καιρό. Δύσκολα θα συναντήσει κανείς υποδιοικήτρια να βγαίνει από το γραφείο της, να βρίσκεται δίπλα στους εργαζομένους, να είναι κοντά στους γιατρούς , το νοσηλευτικό προσωπικό, στο διοικητικό ακόμα και στους ασθενείς. Πριν λίγο καιρό μου είπε μια κυρία
"Όταν μου μιλάς για την Ρηνούλα είναι σα να μου μιλάς για έναν επίγειο άγγελο". Έλα όμως που με φοβίζει, πως σε μια κυβέρνηση με υφυπουργό τον Πολάκη πρόσωπα όπως η Ειρήνη, δεν είναι αρεστά. Δεν είναι λαμόγιο κατά το κοινώς λεγόμενο, δεν λουφάρει, λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον του κράτους και όχι το δικό της, πορεύεται έντιμα και τίμια βάζοντας τον πολίτη σε πρώτη θέση.
Μια κυβέρνηση σαν αυτή με Τσίπρα και Καμμένο δεν ξέρω αν θα κρατήσει την Ειρήνη στη θέση της υποδιοικήτριας. Εκείνο όμως που γνωρίζω μετά απολύτου βεβαιότητας είναι το ότι η Ρηνούλα όπως την φωνάζουμε κατέχει υψηλή θέση στη συνείδηση του κόσμου εντός και εκτός νοσοκομείου και για όλους μας αυτό έχει πολλαπλάσια αξία και σημασία. Κατά τ' άλλα οι όμοιοι με τους όμοιους και η υγεία στην εντατική.
