Η ρητορική του Τσίπρα και του Μητσοτάκη, είναι ταυτόσημες. Ο ένας καταγγέλλει τον άλλον, ως φορέα της απόλυτης καταστροφής και κρατάει για τον εαυτό του τον ρόλο του μικρού σωτήρα.
Συμφωνούν, ότι για την κρίση και τα Μνημόνια και τα δικά τους Μνημόνια, έφταιγαν, οι προηγούμενοι.
Παρ’ ότι, ο ένας κατηγορεί τον άλλον, για τα συναισθήματα που νοιώθει, όταν τα εφαρμόζει, συμφωνούν, ότι θα τα εφαρμόσουν.
Τώρα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δεν καταγγέλλουν τους εταίρους και δανειστές, ζητούν όμως, «χάρες» και εδώ οφείλω να ομολογήσω, ότι ο Τσίπρας ζητάει περισσότερες.
Ζητούν και οι δυο, να μας μειώσει η ΕΕ τα πρωτογενή πλεονάσματα, μάλιστα ο Μητσοτάκης πιο γρήγορα.
Ζητούν, να αυξηθεί το πακέτο Γιούνκερ. Αποσιωπούν όμως, ότι η ΝΔ δεν προετοίμασε την χώρα για την αξιοποίηση του και ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη δεν έχει εντάξει, ούτε ένα έργο.
Ζητούν να σταματήσει η ΕΕ την λιτότητα, να μας λύσει το μεταναστευτικό, δηλαδή η Γερμανία και καλύτερα η Μερκελ, γιατί μόνο αυτή, παρ’ ότι χάνει συνεχώς στις εκλογές των κρατιδίων, κρατάει την τιμή της Ευρώπης.
Ζητάει ο Τσίπρας, για να μην ξεχνιόμαστε και ένα κούρεμα ακόμη, ή τουλάχιστον μια ρύθμιση του χρέους, μέχρι το τέλος του 2016.
Δεν μιλάνε όμως καθόλου, για την παγκόσμια οικονομία και τις τεράστιες ανισορροπίες και ανισότητες, που γίνονται εκρηκτικές και την ισχυρή πίεση που ασκούν στην Ευρωπαϊκή και φυσικά την Ελληνική οικονομία.
Δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται, ότι αυτό οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην μεταφορά της παραγωγής, βιομηχανικών προϊόντων, στις αναπτυσσόμενες χώρες, λόγω του κοινωνικού και περιβαλλοντολογικό dapping που εφαρμόζουν, τα ανελεύθερα καθεστώτα αυτών των χωρών.
Δεν αντιλαμβάνονται και οι δυο, ότι η χώρα μας πρέπει να διαμορφώσει ένα δικό της εθνικό σχέδιο, που θα ξεπερνά τις μνημονιακές υποχρεώσεις, που θα της δώσει την δυνατότητα να σταθεί μόνη της όρθια, για να μπορέσει να ζητήσει με αξιοπιστία πρόσθετη βοήθεια, από τους εταίρους και δανειστές και να δουλέψει μαζί τους, για να επανακτήσει η ΕΕ την ανταγωνιστικότητα της και επανακτήσει τις απώλειες της, στον διαφοροποιούμενο συνεχώς, παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.
Ένα τέτοιο σχέδιο, έχει ως απόλυτο προαπαιτούμενο, την πολιτική σταθερότητα και την εθνική συνεννόηση.
Ο Πρωθυπουργός και ο Αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνουν, το ακριβώς αντίθετο!
Η επιλογή τους αυτή δεν είναι σημερινή, αυτήν έχουν από την αρχή της κρίσης, γιατί ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, είναι δημιούργημα της κρίσης και της καθολικής δημαγωγίας του, η δε ΝΔ, επιβίωσε της κρίσης, γιατί την προκάλεσε και διάλεξε να κρυφτεί το 2009, όταν ξέσπασε.
Μπορεί ο Τσίπρας του 2016 στην ΔΕΘ, να είναι η απόλυτη μετάλλαξη του Τσίπρα του 2014 στο ίδιο βήμα και ο Μητσοτάκης, να μην μοιάζει με τον Καραμανλή του 2009 και με τον Σαμαρά των Ζαππείων. Όμως, ο δεύτερος, για μια φωτογραφία μαζί τους, κατέστρεψε, ό,τι λογικό είπε στην ομιλία του, αποκαλύπτοντας, ποιοι είναι τα αφεντικά, στην ΝΔ.
Αν ο Τσίπρας νομίζει, ότι επειδή βγαίνουν τώρα μαζί του φωτογραφίες οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ειδικά οι σοσιαλιστές, θα λυθούν και τα προβλήματα της χώρας, τότε έφτιαξε πολύ γρήγορα μια νέα αυταπάτη, εξίσου επικίνδυνη, με τις προηγούμενες.
Για λόγους δικής τους επιβίωσης το κάνουν, αφού του χρόνου, τέτοιες ημέρες, μπορεί κανείς τους, ούτε και ο ίδιος, να μην είναι στην ίδια θέση, όπως δείχνουν οι εξελίξεις στις χώρες τους.
Μπορεί να φανταστεί κανείς, ποιοι μπορεί να είναι, ένα χρόνο μετά, στην θέση τους;
Μπορεί να φανταστεί, ανεξάρτητα ποιος θα εκπροσωπεί την Ελλάδα, πόσο πιο δύσκολη θα είναι η πραγματικότητα της Ελλάδας και πόσο πιο αρνητικοί θα είναι η στάση των νέων ηγετών των άλλων χωρών, απέναντι στην χώρα μας;
Αλήθεια, ενώ όλοι βλέπουν την άνοδο των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων στις χώρες της ΕΕ και ειδικά στις πιο ισχυρές, δεν αντιλαμβάνονται ότι, τα βασικά σημεία της εσωτερικής τους προπαγάνδας είναι, ο κίνδυνος των προσφύγων για τις χώρες τους, που περνούν από τα αφύλακτα σύνορα της ΕΕ και η αλόγιστη βοήθεια, που δίνουν οι χώρες τους, προς άλλες χώρες.
Η Ελλάδα δυστυχώς, είναι στο κέντρο του κάδρου και για τους δυο λόγους.
