Ερωτήσεις βουλευτών στην Βουλή. Διαδικασία ουσίας ή κάλυψη…απουσίας;

Μεγάλο θέμα οι ερωτήσεις βουλευτών στην Βουλή. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ειδικά για τον πολίτη που ακούει για ερωτήσεις και αποτέλεσμα δεν βλέπει ενώ στην ουσία το μόνον που τελικά μένει είναι πως τις περισσότερες φορές όλα γίνονται για το …θεαθήναι.
Οι βουλευτές ερωτούν για να δείξουν ότι ενδιαφέρονται, συνήθως για θέματα για τα οποία –λανθασμένα- δεν έχουν άποψη οι ίδιοι, ενώ τις περισσότερες φορές έχουν και πλήρη άγνοια ακόμα και των ιδιαιτεροτήτων περιοχών για τις οποίες εκφράζουν το ενδιαφέρον τους. Οι δε υπουργοί τις περισσότερες φορές απαξιούν να απαντήσουν ή απαντούν χωρίς στην πραγματικότητα να εμβαθύνουν στην ουσία των προβλημάτων είτε για να υπεκφύγουν, είτε για να δείξουν με τον τρόπο αυτό ποιος έχει την συγκυριακή ισχύ. Όλες οι «ενδιαφερόμενες» πλευρές ευχαριστημένες σε αυτό το «θέατρο» της δημοκρατίας. Η ουσία όμως τελικά ποια είναι;
Παράγεται πολιτική από την διαδικασία αυτή; Λύνονται τα θέματα των πολιτών, των Δήμων ή της Περιφέρειας; Ή μήπως απλά οι ερωτήσεις αποτελούν μία καλή αφορμή οι τοπικοί βουλευτές να δείξουν πως «ενδιαφέρονται». Εξ΄αποστάσεως. Με μόνη –ίσως- στόχευση την αποστολή «δελτίων τύπου» προκειμένου να αποκτήσουν το άλλοθι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο του «ενδιαφερόμενου» και δραστήριου βουλευτή. Διερωτώμαι όμως. Τα τελευταία χρόνια της κρίσης που οι διορισμοί και τα ρουσφέτια είναι δύσκολα, ποιοι βουλευτές ενδιαφέρονται για τον τόπο μας; Όχι την προβολή τους, αλλά για την ουσιαστική ανάδειξη και επίλυση των προβλημάτων της Αχαΐας και των πολιτών. Με γνώση που διαμορφώθηκε άμεσα. Όχι με ένα τηλέφωνο –στην Αθήνα πιθανώς- κάποιου πολίτη ή φορέα.
Στην όλη προσέγγιση όμως υπάρχει και ένα διαχρονικό κενό . Τώρα το Φθινόπωρο τα προβλήματα θα μείνουν για όλους όσους δεν έχουν την δυνατότητα να αφήσουν τα χωρία για τις πόλεις, ή την Αθήνα. Για όσους θα φύγουν με τις αναμνήσεις του καλοκαιριού και των πανηγυριών. Μένουν όσοι με ένταση θα αρχίσουν να παλεύουν για την καθημερινότητα. Δεν γνωρίζω για άλλες περιοχής. Σίγουρα οχι για τα μεγάλα αστικά κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Στην πολύπαθη Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας-ειδικά την Αχαΐα- όμως, ο βουλευτής, οι βουλευτές, πρέπει να είναι κοντά κάθε στιγμή και ώρα που δεν θα έχει κοινοβουλευτικό έργο. Αυτός είναι ο λόγος που η Πολιτεία τους δίνει αυτοκίνητο και οδηγό για να κάνει τις χρονικές υπερβάσεις. Το πρωί στο Κοινοβούλιο, το απόγευμα στον τόπο του εφόσον αυτό είναι δυνατόν. Μιας και άλλου είδους υπερβάσεις συνολικά το πολιτικό σύστημα τα τελευταία χρόνια δεν κάνει.
Οι πολίτες σήμερα δεν περιμένουν πολλά. Έχουν απογοητευθεί από τους πολιτικούς. Τα λόγια δεν αρκούν πλέον για να καταγραφούν ειλικρινείς προθέσεις. Ο εκφυλισμός της πολιτικής απαιτεί πράξεις. Σίγουρα δε μία ή δύο ή και τρείς ερωτήσεις στην Βουλή δεν πρόκειται να αλλάξουν την οπτική αυτή.