Πρόσφατα ο Δήμος Αχαρνών εντάχθηκε στο Οικονομικό Παρατηρητήριο, που ισοδυναμεί, άτυπα, με πτώχευση, καθώς αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη του. Αν ήταν άλλες εποχές θα θεωρείτο αδιανόητο να χρεωκοπήσει Δήμος. Θα θεωρείτο βέβαια αδιανόητο επίσης να υπάρχει στις περισσότερες περιπτώσεις κριτική για το πώς διοικείται ένας Δήμος προς …διαχρονικό όφελος ΟΛΩΝ των Δημοτών. Όλα θεωρούντο αυτονόητα. Οι διορισμοί, οι πληθώρα δημοτικών επιχειρήσεων που κάθε Δήμαρχος τις ίδρυε τόσο για να βολέψει ψηφοφόρους όσο και να αναθέσει έργα σε ημέτερους εκτός διαδικασιών. Δεν χρειάζεται παρά να ανατρέξουμε στο τρόπο που διοικούντο οι Δήμοι του Νομού μας διαχρονικά για να δεχθούμε την πικρή πραγματικότητα.
Δεν είναι τυχαίο που η κατάρρευση της δημόσιας διοίκησης της χώρας ξεκίνησε από την ασυδοσία, κατασπατάληση και πολλές φορές διασπάθιση του δημόσιου χρήματος των Δήμων. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που εν μέσω κρίσης λίγα μπορούν να γίνουν για την ανάπλαση των πόλεων και την προώθηση καινοτόμων προγραμμάτων. Δεν είναι τυχαίο επίσης που τελικά εν μέσω της γενικότερης μετριότητας επιβιώνουν δήμαρχοι –όπως ο Δήμαρχος Πάτρας -που σε πρώτη φάση ασχολούνται με τα καθημερινά, τα μικρά προβλήματα με τον πολίτη που τα φέρνει βόλτα δύσκολα. Για τα μεγάλα όμως τι γίνεται; Αρκούν ιδεοληπτικές προσεγγίσεις που ακυρώνουν την προοπτική ανάπτυξης της πόλης και την δημιουργία ενός κλίματος εκτός της μιζέριας των μνημονίων και της ανεργίας; Αρκεί να μπαλώνουμε κάποιες τρύπες στους δρόμους, να καθαρίζεται κάπως το κολυμβητήριο στην Αγυιά ή να στρώνεται με χώμα η παραλία; Αρκεί η σημειολογία μίας πορείας για την ανεργία ή τα συλλαλητήρια για το Παράλιο Μέτωπο;
Είναι καιρός να περάσει σταδιακά ο Δήμος Πάτρας σε άλλη φάση. Διερωτώμαι. Οι τόσες υποψηφιότητες Δημάρχων Πάτρας κατά τις τελευταίες εκλογές που σήμερα μεταφράζονται σε αντίστοιχες παρατάξεις σε τι έχουν βοηθήσει στο να αλλάξει η πορεία της πόλης μας; Η πόλη όμως κάποια στιγμή θα πρέπει πραγματικά να διοικηθεί. Να αναπτυχθεί και να δώσει προοπτική και εργασία στους πολίτες της εκτός από κοινωνική στήριξη. Με άλλη στρατηγική χωρίς τοποτηρητές παλαιοκομματικών συστημάτων και μικροσυμφερόντων.
Ευθέως για παράδειγμα θα τεθεί κάποια στιγμή το ερώτημα του προγραμματισμού και διάθεσης των αναπτυξιακών κονδυλίων ιδιωτικών ή Ευρωπαικών; Άμεσα θα απαιτηθεί ο σχεδιασμός και προγραμματισμός για την μελέτη έργων, προκήρυξη διαγωνισμών, ανάθεση και υλοποίηση εκτός του σχεδιασμού των …πολιτικών αγκυλώσεων. Δεν είμαι από εκείνους που θεωρούν πως η εκλογή του κ. Πελετίδη «έχει πάει την πόλη πίσω. Ας είμαστε ρεαλιστές όμως. Πού πραγματικά μπορεί να την πάει; Πόσο ποιο παραγωγικό και πρωτοποριακό συνάμα δεν θα ήταν ως πολιτική πράξη η σύσταση συμβουλίων σχεδιασμού ανάπτυξης και νεανικής επιχειρηματικότητας με συμμετοχή αμισθί φορέων και επαγγελματιών της Πόλης μας.
Ας αναλογισθούν οι δημοτικοί σύμβουλοι πως τα επόμενα χρόνια θα είναι τα πλέον καθοριστικά. Ας σκεφθούν πως θα αντιδρούσαν αν για παράδειγμα στο ενδεχόμενο ξένες πολυεθνικές να αποφάσιζαν σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο και άλλους φορείς να αναζητήσουν την στήριξη του Δήμου για την ίδρυση κέντρων καινοτομίας. Μία απλή υπόθεση εργασίας που όμως δεν θα είναι μακριά από την πραγματικότητα ευκαιριών που θα εμφανισθούν για την πόλη μας. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Πάτρας που ένας δήμαρχος καλείται να ισορροπήσει μεταξύ της κοινωνικής διάστασης της διοίκησης και της αναπτυξιακής αναγκαιότητας.
