24 Αυγούστου 2016… Κοντεύει να συμπληρωθεί μια δεκαετία από τη μέρα που ξεκίνησε ο μεγαλύτερος εφιάλτης που έζησε η Ηλεία στη σύγχρονη ιστορία της. Μια απίστευτη τραγωδία που συντάραξε όλο τον κόσμο.
Οι φωτιές που έκαψαν ανθρώπους, περιουσίες, ψυχές. Φωτιές που για πολλούς καίνε ακόμα. Για εκείνο τον άνθρωπο που μέσα σε λίγα λεπτά, έχασε τα τέσσερα παιδιά, τη σύζυγό, τη μάνα του...
Για εκείνους που έχασαν, συζύγους, γονείς, αδέρφια… Για εκείνους που είδαν το βιος τους μέσα σε δευτερόλεπτα, να γίνεται στάχτη…
Για εκείνους που είδαν την Ηλεία να σβήνει από το χάρτη… Για όλους εμάς που συνεχίζουμε να περπατάμε, εκεί που οι φλόγες σάρωσαν…
Το μεσημέρι της 24ης Αυγούστου 2007 δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Όχι μόνο για το πιο συγκλονιστικό ρεπορτάζ της ζωής μας, αλλά για αυτά που νιώσαμε ως άνθρωποι. Αλλά και οι μέρες που ακολούθησαν μέχρι να σβήσουν οι φλόγες, αλλά και μέχρι να φύγει η μαυρίλα από τις ψυχές μας… Αυτό που για μήνες μετά την αποφράδα ημέρα, ζήσαμε στο δρόμο για την αποκατάσταση.
Το να περιγράψεις τι συνέβη, τι έζησες εκείνη την ώρα, δεν είναι δύσκολο γιατί τα πάντα έμειναν χαραγμένα στο μυαλό και την ψυχή. Το πως αντιμετωπίσαμε την κατάσταση, το τι ζήσαμε, ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει το περιεχόμενο ενός βιβλίου.
Μετά από εννέα χρόνια οι πληγές για αυτούς που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους δεν επουλώνονται. Για εκείνους που έχασαν σπίτια και κτήματα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπήρξε αποκατάσταση. Για το περιβάλλον η φύση κάνει αυτό που γνωρίζει καλύτερα και η εικόνα πλέον είναι καλύτερη με το μαύρο των καμένων να έχει χαθεί κάτω από το πράσινο της αναγέννησης. Για την Ηλεία, τα όσα ξεκίνησαν το μεσημέρι της 24ης Αυγούστου 2011, θα ακολουθούν σα «βαρίδι» το βήμα αυτό του τόπου.
Οι υποσχέσεις που δόθηκαν από τους πολιτικούς δεν εφαρμόστηκαν ποτέ… Ο τόπος δεν στηρίχτηκε, η Ολυμπία που κάηκε δεν πήρε τίποτα από το Κράτος, ούτε καν τα όσα καταγράφτηκαν σε δεσμεύσεις. Αν υπάρχουν κάποιοι που πραγματικά προσέφεραν στον τόπο, τότε είναι οι Κύπριοι αδερφοί μας, στην Αρτέμιδα, την Αρχαία Πίσσα, στο Καράτουλα, ο όμιλος Βαρδινογιάννη στη Μάκιστο, το Ίδρυμα Λάτση στην Αρχαία Ολυμπία, οι Αυστραλοί στο Καράτουλα, μεγάλες και μικρές ιδιωτικές εταιρίες σε διάφορα σημεία, πόλεις από το εξωτερικό σε αδελφές περιοχές στην Ηλεία, κάποιοι άλλοι που μπορεί να ξεχνάμε τώρα, μα πάνω από όλα εκείνοι που γέμισαν το «Ταμείο Μολυβιάτη» με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε ένα βράδυ… Χρήματα που τελικά μπορεί να συγκεντρώθηκαν με αφορμή την καταστροφή της Ηλείας, αλλά δεν δόθηκαν όλα ή έστω τα περισσότερα για να επουλωθούν οι πληγές της..
Στην Ελλάδα της κρίσης, ο λαός της Ηλείας, ίσως εννέα χρόνια μετά να ξεχνά, μα δεν πρέπει… Γιατί έχει ξεχάσει πολλά και συνεχίζει να ξεχνά και αναρωτιέται ξαφνικά, τι είναι αυτό που φταίει για την κατάντια του τόπου…
Γιατί η Ηλεία… είναι ζωντανή
ilialive.gr
