Το χρυσό μετάλλιο στη σκοποβολή δεν το κερδίσαμε «εμείς» οι Ελληνες. Και δεν το έχασαν οι Γερμανοί όπως σχολίασε στο fb ο κάποτε ταλαντούχος και νυν ξεπεσμένος απολογητής της εθνικής ξεδιαντροπιάς Χάρρυ Κλυνν. Το κέρδισε η Αννα Κορακάκη, μια εικοσάχρονη κοπέλα, και το έχασε η Μόνικα Καρς η οποία και κέρδισε το αργυρό.
Δεν θα ασχοληθώ με την κοινοτοπία της εξαθλίωσης που σημαδεύει τη ζωή της πτωχευμένης χώρας. Το νταμάρι που χρησιμοποιούσε για να προπονηθεί και το οποίο ξεπάτωσε ο δήμαρχος της Δράμας. Προφανώς για να γλιτώσει από την αρνητική δημοσιότητα. Υποθέτω ότι και οι υπόλοιποι αθλητές της ελληνικής ομάδας, είτε πάρουν είτε δεν πάρουν μετάλλια, θα έχουν πολλά να πουν για τις δυσκολίες που ξεπέρασαν για να φτάσουν έως το Ρίο.
Αμαρτία εξομολογημένη: συγκινήθηκα με τα δάκρυα της πρωταθλήτριας όταν σιγοτραγουδούσε τον Εθνικό μας Υμνο και η οθόνη έδειχνε την ελληνική σημαία. «Συντηρητικός γερο-ξεκούτης είναι, τι περιμένεις από δαύτον;» θα πουν οι wannabe ευφυολόγοι της προόδου. Πόσες φορές αισθανθήκαμε συγκίνηση τα τελευταία χρόνια ακούγοντας τον Εθνικό Υμνο μας; Οταν βλέπαμε τον πρωθυπουργό να τον ακούει καλύπτοντας το ευαίσθητο σημείο του σώματος σαν ποδοσφαιριστής που κάνει τείχος για το χτύπημα του φάουλ; Και η σημαία; Οταν την καίνε οι μπαχαλάκηδες ή όταν τη ζώνονται σαν προβιά οι «Αγανακτισμένοι» γιατί τους έκοψαν το επίδομα «έγκαιρης προσέλευσης» στην εργασία τους;
Τα σύμβολα αξίζουν όσο αξίζουν, και πάντως είναι σύμβολα. Οταν τα υποτιμάς, υποτιμάς αυτό που συμβολίζουν, στην περίπτωση το κοινό μας αίσθημα. Αξίζει νομίζω κάποιος ιστορικός να ασχοληθεί με τις μεταμορφώσεις του «εμείς» στην τελευταία περίοδο της Ιστορίας μας. Ποιο ήταν το «εμείς» στην αποκατάσταση της δημοκρατίας; Πώς το μεταμόρφωσε η «Αλλαγή»; Πώς μετακόμισε στη Μύκονο στα χρόνια της ευμάρειας; Ποιο ήταν το «εμείς» των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 και πώς στα χρόνια της κρίσης έγινε κάτι σαν βόμβα διασποράς, μια κουρελού από «συλλογικότητες» που η καθεμία διεκδικούσε το «εμείς» για λογαριασμό της;
Πώς αυτό το «εμείς» κατάντησε να σημαίνει την ισοπέδωση κάθε ατομικότητας και δημιουργικότητας; Το «εγώ» προϋποθέτει και συνεπάγεται την ανάληψη ευθύνης. Το «εμείς» διαχέει τις ευθύνες, ακόμη και απέναντι στη λογική. Οταν ο κ. Κυρίτσης εκστομίζει τις ξεδιάντροπες ανοησίες του καλύπτεται πίσω από το «εμείς» που εκπροσωπεί. Είναι το «εμείς» των καταζητούμενων για διάφορες έκνομες πράξεις.
Πάνε δώδεκα χρόνια που μια αθλήτριά μας δήλωνε ότι «η πρωτιά είναι στο DNA μας». Καμιά πρωτιά δεν είναι γραμμένη πουθενά, εκτός ίσως από το κισμέτ. Απλώς κάποιοι από εμάς, επειδή είναι φιλόδοξοι, επειδή έχουν πείσμα και ταλέντο, ενίοτε ξεχωρίζουν και αριστεύουν σε πείσμα του κακοφορμισμένου και ξεδιάντροπου «εμείς».
Η Αννα Κορακάκη κατάφερε ό,τι κατάφερε σαν ξένη στον τόπο της. Ομως, για να επαναλάβω ένα από τα στερεότυπα του ξεδιάντροπου εθνικού «εμείς», η Ελλάδα είναι φιλόξενη χώρα. Και να δείτε που θα σπεύσει να τη φιλοξενήσει.
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
