Γερμανο-Αιγύπτιος σήμερα, γυιος ιμάμη και στα νιάτα του μέλος των Αδελφών Μουσουλμάνων, ο Hamed Abdel-Samad εξέδωσε το 2014 στην Γερμανία το βιβλίο «Ο Ισλαμικός Φασισμός» (εκδόσεις Droemer Knaur), το οποίο μεταφράστηκε στα αγγλικά και στα γαλλικά. Ωστόσο, ενώ το βιβλίο εκδόθηκε στις ΗΠΑ, ο Γάλλος εκδότης (οίκος Piranha) αρνήθηκε να προχωρήσει στην έκδοση του βιβλίου επικαλούμενος μία σωστή και μία σαθρή δικαιολογία. Πρώτον, επικαλέστηκε τους κινδύνους που διατρέχει ένας μικρός εκδοτικός οίκος όπως ο δικός του και, δεύτερον, είπε ότι δεν θέλει να προσφέρει επιχειρήματα στην άκρα δεξιά.
«Το πρώτο επιχείρημα το καταλαβαίνω», δήλωσε ο συγγραφέας στο γαλλικό περιοδικό Λε Πουέν, «δεδομένου ότι και εγώ προσωπικά τελώ υπό προστασία και δέχομαι καθημερινά απειλές. Δεν μπορώ συνεπώς να βάλω σε κίνδυνο τις ζωές τρίτων. Το δεύτερο επιχείρημα όμως είναι πέρα για πέρα σαθρό και το θεωρώ ντροπή να προβάλλεται, 200 χρόνια μετά τον Καντ και 230 χρόνια μετά τον Βολταίρο. Πρόκειται για ηθική και ιδεολογική ήττα, που αυτή ενισχύει την άκρα δεξιά».
Κατά τα λοιπά, απαντώντας στο ερώτημα πώς έφθασε, από γυιος ιμάμη και μέλος των Αδελφών Μουσουλμάνων, να ασκεί δριμεία κριτική στην θρησκεία του, ο Hamed Abdel-Samad είπε:
«Ήδη δεν θεωρώ τον εαυτό μου μουσουλμάνο ή πρώην μουσουλμάνο. Έχω πεισθεί πως ένα ανθρώπινο ον δεν θα έπρεπε να προσδιορίζεται θετικά ή αρνητικά μέσω μίας θρησκείας. Είμαι κριτικός απέναντι στο Ισλάμ, όπως και απέναντι σε κάθε θρησκεία. Σε αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι ζούσα σε μία κοινωνία όπου δεν μπορούσα να εκφράσω ξεκάθαρα τις σκέψεις μου. Είχα μέσα μου χωρίς τελειωμό μία εσωτερική και μία εξωτερική φωνή που ήταν διαφορετικές και που, όταν ζεις σε μία θρησκευτική κοινότητα, δεν σε αφήνουν να εκφράσεις τις αμφιβολίες σου. Εγώ ήθελα να είμαι ελεύθερος. Γι αυτό εγκατέλειψα την Αίγυπτο και ήλθα στην Γερμανία. Η ελευθερία αυτή σήμερα ενοχλεί. Υπάρχουν τζιχαντιστές που θέλουν να με καθαρίσουν. Δεν μπορώ να πω άλλες λεπτομέρειες. Γνωρίζω όμως ότι στρατολογήθηκε στην Συρία τζιχαντιστής για να με βγάλει από την μέση. Παρόλα αυτά δεν θα σταματήσω να μιλάω δημόσια».
Αναφερόμενος στην συνέχεια στην σχέση φασισμού και ισλαμισμού (θέμα που ο υπογράφων έχει φέρει στο προσκήνιο από το 1999), ο Γερμανο-Αιγύπτιος διανοούμενος λέει:
«Ο φασισμός και ο ισλαμισμός έχουν πολλά κοινά σημεία. Το πρώτο είναι η αντίληψη ότι φασίστες και μουσουλμάνοι είναι ανώτερα όντα. Αυτή η αντίληψη είναι ξεκάθαρη στο Κοράνι. Κάθε μουσουλμάνος είναι επιφορτισμένος από τον Αλλάχ με ειδικές ευθύνες εκπροσώπησής του στην γη. Αυτό δεν έλεγαν και οι φασίστες όταν ισχυρίζονταν ότι ανήκουν σε μία ανώτερη φυλή; Το δεύτερο κοινό σημείο είναι η κουλτούρα του θανάτου. Σε αμφότερες τις ιδεολογίες, ο θάνατος δοξάζεται και η ατομική ζωή δεν έχει καμμία αξία. Αυτά που προέχουν είναι το έθνος και η θρησκεία. Τρίτο κοινό σημείο είναι η ιδέα του αγώνα –το kampf στα γερμανικά και το djihad στα αραβικά. Δεν αγωνίζεστε για να ζήσετε, αλλά ζείτε για να αγωνίζεστε. Ο αγώνας είναι αυτοσκοπός και όχι ένα μέσον για την επίτευξη πολιτικών στόχων. Ένα τέταρτο κοινό στοιχείο είναι ο εξωτερικός εχθρός. Για τους ναζί, ο εξωτερικός εχθρός ήταν η Δύση και ο εσωτερικός οι Εβραίοι και η άκρα αριστερά. Για τους Ισλαμιστές είναι οι άλλοι. Ξεκίνησαν με τους Εβραίους και στην συνέχεια προστέθηκαν οι Χριστιανοί, οι άπιστοι, οι σταυροφόροι, οι αποικιοκράτες και τελικά ολόκληρη η Δύση (σ.σ. Τις ίδιες περίπου αντιλήψεις έχουν στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή και τα λοιπά φαιοκόκκινα ιζήματα). Η Δύση αποτελεί το ακλόνητο και το απόλυτο κακό. Πέμπτο σημείο ομοιότητας είναι η ζωοποίηση και ο απανθρωπισμός του εχθρού. Το Κοράνι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τους απίστους σκυλιά, πιθήκους, χοίρους. Χαρακτηρίζοντας τον άλλον ζώο, γίνεται πολύ ευκολότερη η αφαίρεση του δικαιώματός του να υπάρχει. Διευκολύνεται αφάνταστα ο φανατισμός των μαζών, οι οποίες χάνουν και κάθε ηθική ή συνειδησιακή αναστολή. Αυτό δεν έκαναν και οι ναζί όταν αποκαλούσαν τους Εβραίους κατσαρίδες και βρωμερά ποντίκια; Διαβάστε τις εξαγγελίες του Χίτλερ, που έβλεπε τον εαυτό του κύριο του κόσμου, και αυτές του Χασάν ελ-Μπάνα, και θα βρείτε εκπληκτικές ομοιότητες». (σ.σ. Εδώ έχουμε τους Μιχαλολιάκο, Κασιδιάρη, Παππά, και άλλους τινες).
Έχοντας γράψει για τον ισλαμοφασισμό και την ανάδυσή του από το 2000 στην εφημερίδα Εστία, υποθέτουμε ότι το παραπάνω βιβλίο δύσκολα θα βρει εκδότη στην Ελλάδα. Για τον απλό λόγο ότι τα γραπτά του Hamed Abdel-Samad θίγουν θέσεις και απόψεις του φαιοκόκκινου ιδεολογικού μετώπου, όμως έρχονται σε ευθεία αντίθεση και με τις θεωρίες περί πολυπολιτισμικότητας –οι οποίες συνίστανται στο να συζητά κανείς με καννιβάλους με ποια συνταγή θα … τον φάνε.
Οι κοινωνίες μας θα πρέπει να καταλάβουν ότι το μίσος που αναδύεται από το Κοράνι κατά του άλλου αποτελεί μοναδικό άλλοθι σε εν δυνάμει εγκληματίες, οι οποίοι είναι πωρωμένοι, μαστουρωμένοι και αδίστακτοι. Αυτού του είδους οι υπάνθρωποι αντιμετωπίζονται μόνον με όρους μηδενικής ανοχής, όπως αυτοί καθιερώθηκαν πριν πολλά χρόνια στην Νέα Υόρκη από τον τότε δήμαρχο Ρούντολφ Τζουλιάνι. Όλες οι άλλες επιδείξεις είναι commedia dell arte, και μάλιστα πολυδάπανη. Δυστυχώς, όταν ο άλλος σε θεωρεί γουρούνι, δεν καταλαβαίνει άλλη γλώσσα από αυτήν των χοίρων.
