Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα εκτιμάται ότι κυμαίνεται από 6-9% του ΑΕΠ. Δηλαδή ως και 32% των δημοσίων εσόδων.
Εξαιτίας της φοροδιαφυγής, το κράτος χάνει ως και 16 δισ. το χρόνο ενώ αντίστοιχα, το κράτος δαπανά ετησίως 28 δισ. για συντάξεις, 15 δισ. για μισθούς στο Δημόσιο και 12 δισ. το χρόνο κοστίζει η εξυπηρέτηση του χρέους.
Η νέα έρευνα του ανεξάρτητου, μη κερδοσκοπικού ερευνητικού οργανισμού διαΝΕΟσις που θα αναρτηθεί σήμερα το βράδυ στην ηλεκτρονική σελίδα του, επιχειρεί να χαρτογραφήσει το πρόβλημα της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα, και να προτείνει λύσεις καθώς, όπως αναφέρεται "από το 1975 έχουν ψηφιστεί 250 φορολογικά νομοσχέδια και έχουν εκδοθεί 115.000 υπουργικές αποφάσεις".
Όπως σημειώνεται στην έρευνα σχετικά με τα φορολογικά έσοδα, αυτά μειώνονται από το 2010 ενώ σχετικά με το "προφίλ" αυτών που πληρώνουν φόρους:
- Το 64% των ελεύθερων επαγγελματιών δήλωνε έσοδα κάτω από το αφορολόγητο όριο (2011).
- Το 49% των μισθωτών δήλωνε εισόδημα κάτω των 12.000 ευρώ (2011).
- Οι 900 μεγαλύτερες επιχειρήσεις στην Ελλάδα (0,4% του συνόλου) πλήρωναν το 61% των φόρων νομικών προσώπων (2011).
- Το 8% των φορολογούμενων (όσοι δήλωναν εισόδημα άνω των 42.000 ευρώ ετησίως) πλήρωνε το 69% των φόρων φυσικών προσώπων (2011).
Στην κρίση, όπως σημειώνεται στην έρευνα, τα εισοδήματα μειώθηκαν ενώ τα βάρη μετατοπίστηκαν στα μεσαία εισοδήματα.
Στην έρευνα υπογραμμίζεται ότι «οι υπάλληλοι της Φορολογικής Διοίκησης διαμαρτύρονται για την ίδια κατάσταση ελλιπούς μηχανοργάνωσης και «ηλεκτρονικής» διοίκησης,, αιτούμενοι ακόμη και την ύπαρξη σύνδεσης internet σε όλα τα τερματικά της υπηρεσίας καθώς και πρόσβαση σε άλλα λειτουργικά πληροφοριακά συστήματα του Υπουργείου Οικονομικών και άλλων Δημοσίων Φορέων (TAXIS, E9, Συγκεντρωτικές καταστάσεις πελατών – προμηθευτών, οχημάτων κτλ.). Τα αιτήματα των υπαλλήλων καταδεικνύουν ότι η Φορολογική Διοίκηση δεν είναι στελεχωμένη τεχνολογικά ούτε με τα βασικά και απολύτως απαραίτητα (όπως π.χ. σύνδεση στο διαδίκτυο), ενώ παράλληλα καθίσταται εμφανής η δυσλειτουργία της και η αδυναμία για απόκτηση συνολικής εικόνας για κάθε φορολογούμενο, αφού οι κατά τόπον υπάλληλοι έχουν περιορισμένη πρόσβαση στα πληροφοριακά συστήματα του Υπουργείου Οικονομικών.
Επίσης, οι υπάλληλοι της Φορολογικής Διοίκησης υπερτονίζουν τα προβλήματα στη διαλειτουργικότητα των Ολοκληρωμένων Πληροφοριακών Συστημάτων της ΓΓΔΕ (π.χ. διαλειτουργικότητα Icisnet με Taxisnet), την αδυναμία πρόσβασης σε συγκεκριμένες πληροφορίες (π.χ. παλαιότερες δηλώσεις Φόρου Μεταβίβασης Ακίνητης Περιουσίας) και την έλλειψη ενημερωμένων και επικαιροποιημένων βάσεων δεδομένων (π.χ. συγκεντρωτικών καταστάσεων πελατών προμηθευτών) και μηχανογράφησης του τμήματος Κεφαλαίου. Τα Πληροφοριακά Συστήματα δεν ενημερώνονται έγκαιρα με τις αλλαγές της νομοθεσίας και η ηλεκτρονική πληροφόρηση είναι ελλιπής, με αποτέλεσμα οι Περιφερειακές Υπηρεσίες να μην έχουν άμεση πληροφόρηση σχετικά με εγκυκλίους, οδηγίες και λοιπά έγγραφα, απαραίτητα για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους.
Ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα είναι και η πολυνομία και οι συχνές αλλαγές του φορολογικού συστήματος. Σύμφωνα με τους μελετητές, η ύπαρξη πολλών φορολογικών νομοθετημάτων και η συνεχής αναθεώρηση-τροποποίησή τους δημιουργούν de facto σύγχυση και διευρύνουν τόσο το πεδίο για εισαγωγή ειδικών ή ακόμη και απαλλακτικών φορολογικών διατάξεων όσο και το πεδίο για υποστήριξη παρερμηνειών της φορολογικής νομοθεσίας.
Ειδικότερα, τα τελευταία χρόνια, επήλθαν σημαντικές αλλαγές στη φορολογική νομοθεσία, τόσο σε ουσιαστικό όσο και σε δικονομικό επίπεδο,, με την ψήφιση και δημοσίευση μεγάλου αριθμού νόμων. Από το 1975 ψηφίσθηκαν 250 φορολογικά νομοθετήματα και τροπολογίες μαζί με άλλους 3.450 νόμους και 115.000 υπουργικές αποφάσεις.
Τους τελευταίους 30 μήνες έχουν ψηφιστεί έξι αμιγώς φορολογικοί νόμοι με 177 άρθρα και 17 νόμοι στους οποίους συμπεριλήφθηκαν 71 νέες φορολογικές διατάξεις. Για τις διατάξεις αυτές εκδόθηκαν 111 υπουργικές αποφάσεις και 138 διευκρινιστικές εγκύκλιοι.
Τι πρέπει να γίνει σύμφωνα με το διαΝΕΟσις:
Βραχυπρόθεσμα
1. Μείωση συντελεστών φορολογίας
2. Χρήση πλαστικού χρήματος & ηλεκτρονικής τιμολόγησης
3. Αυστηρότερος φορολογικός έλεγχος & αυστηρές κυρώσεις
Μεσοπρόθεσμα
1. Οργάνωση φορολογικών αρχών
2. Τεχνολογική αναβάθμιση & διασυνδέσεις
3. Εκπαίδευση υπαλλήλων φορολογικής διοίκησης
4. Αύξηση αποδοχών και κινήτρων
5. Καταπολέμηση διαφθοράς
Μακροπρόθεσμα
1. Σταθερό και απλοποιημένο φορολογικό σύστημα
2. Διαρθρωτικές αλλαγές στη δομή των επιχειρήσεων
3. Αλλαγή παραγωγικού μοντέλου
4. Δημιουργία φορολογικής συνείδησης.
imerisia.gr