Κάθε φορά που ανοίγει μια συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος και τον εκλογικό νόμο, οι ρομαντικοί της πολιτικής ελπίζουν ότι κάτι καλό θα προκύψει.
Σύντομα όμως απογοητεύονται, μια και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες επιβάλουν επιδερμικές αλλαγές, που εξυπηρετούν το βολεμένο πολιτικό σύστημα, καθώς και τα συμφέροντα του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία.
Τι κι αν η χώρα χρεοκόπησε, τι κι αν οι νέοι απογοητευμένοι την εγκαταλείπουν, τι κι αν εξαρθρώθηκε η μεσαία τάξη και οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι.
Όλα αυτά τα τραγικά φαίνεται ότι ελάχιστα απασχολούν το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που στρογγυλοκάθεται βολεμένο στις καρέκλες του εισπράττοντας τους παχυλούς μισθούς του.
Όπως είναι γνωστό, το Σύνταγμα του 1975, που προέκυψε μετά την Μεταπολίτευση έχει μέχρι σήμερα αναθεωρηθεί τρεις φορές. Οι συχνές αναθεωρήσεις είναι ένα ακόμη ελληνικό φαινόμενο, μια και σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν γίνονται αναθεωρήσεις των Συνταγμάτων τους κάθε τρεις και λίγο.
Ο χρόνος που επέλεξε η κυβέρνηση για την αναθεώρηση του καταστατικού χάρτη της χώρας, κρύβει πολιτικές σκοπιμότητες, μια και η υλοποίηση των όσων ψηφίστηκαν τον περασμένο Μάιο με συνοπτικές διαδικασίες, έχει δραματικές επιπτώσεις στα πενιχρά ήδη εισοδήματα των πολιτών.
Με την αλλαγή της ατζέντας στην πολιτική συζήτηση, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να περιορίσει την συζήτηση γύρω από την ζοφερή πραγματικότητα των πολιτών.
Ήδη μια ομάδα σοβαρών επιστημόνων και πολιτικών προσώπων με πείρα, που έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση, και ιδεολογικά κινούνται από τον φιλελεύθερο χώρο μέχρι την αριστερά, παρουσίασαν μια συγκεκριμένη πρόταση, που δημοσιεύθηκε σε ένθετο από την «Καθημερινή» περασμένης Κυριακής, στην οποία προτείνουν με αντίστοιχη αιτιολόγηση ένα νέο Συνταγματικό Χάρτη, που απαντάει σε όλα σχεδόν τα ερωτήματα, που απασχολούν όσους βλέπουν ότι υπάρχει ανάγκη μιας νέας προσέγγισης της πολιτικής μας ζωής.
Με 98 άρθρα, αντί των 120 του ισχύοντος Συντάγματος, με δραστικές περικοπές στην υπάρχουσα φλυαρία, και με καινοτόμες προτάσεις, βάζουν φρένο σε αυθαίρετες ενέργειες, τόσο της κυβέρνησης όσο και της μείζονος αντιπολίτευσης.
Με τρεις μόλις αράδες η πρόταση των έξι επιστημόνων, απαντά στο άρθρο 86 που καλύπτει δύο και πλέον σελίδες, μια και η ποινική δίωξη μέλους της κυβέρνησης, ασκείται απευθείας από την Εισαγγελία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και η αρμοδιότητα για την εκδίκαση μεταβιβάζεται από το Ειδικό, στο Ανώτατο Δικαστήριο. Έτσι βγαίνει από το παιχνίδι η Βουλή, που κρίνει με βάση τις εκάστοτε πλειοψηφίες και τα πολιτικά παιχνίδια, που εξυπηρετούν το κόμμα της εξουσίας.
Καθιερώνεται επίσης με την πρόταση το ασυμβίβαστο της ιδιότητας του Υπουργού, με αυτήν του Βουλευτή, και δεν επιτρέπεται στον Υπουργό να εκτεθεί υποψήφιος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.
Καινοτόμος η πρόταση στο θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, μια και ένα ευρύτερο εκλεκτορικό σώμα, που αποτελείται από όλους τους αιρετούς, καθώς και τους πρώην Προέδρους Δημοκρατίας, Βουλής και Πρωθυπουργούς, θα εκλέγει ανάμεσα στους προτεινόμενους από τα κόμματα υποψηφίους.
Καθιερώνει εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια την πρώτη Κυριακή του Φεβρουαρίου, μια και δεν μπορεί να πέσει η κυβέρνηση λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου, κι αν υπάρξει παραίτηση στο ενδιάμεσο της θητείας, η επόμενη Βουλή εκλέγεται και τον υπόλοιπο χρόνο, μέχρι της συμπλήρωσης της τετραετίας.
Με την πρόταση επιτρέπεται η ίδρυση όλων των βαθμίδων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, που στην πράξη σημαίνει ναι στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Βεβαίως καλό θα ήταν, η τριτοβάθμια ιδιωτική εκπαίδευση κατά το πρότυπο των ΗΠΑ, να είναι ιδρύματα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Μια άλλη καινοτομία της πρότασης Συνταγματικής αναθεώρησης είναι αυτή των υπηρεσιακών υφυπουργών, που επιλέγονται από ειδική επιτροπή, ύστερα από προκήρυξη της θέσης, για ορισμένη θητεία.
Έτσι μπορούν ειδικοί να καταλαμβάνουν θέσεις, προκειμένου να συνδράμουν στο έργο της κυβέρνησης από τη μια, και της δημόσιας διοίκησης από την άλλη.
Τα ευάλωτα σημεία της πρότασης. Δεν καθιερώνει διακοσίους βουλευτές, αλλά διατηρεί τον αριθμό τους στο ανώτατο όριο των 300. Δεν περιορίζει τις θητείες σε δυο ή τρεις, όλων των αιρετών, προκειμένου να υπάρξει μια ανανέωση προσώπων σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας.
Σε ότι αφορά τον εκλογικό νόμο, η κυβερνητική πρόθεση για σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών, με ανώτατο όριο εκλογής βουλευτών ανά περιφέρεια τους δέκα και η αλλαγή στο ύψος του bonus των εδρών που δίνονται στο πρώτο κόμμα, είναι κινήσεις προς την ορθή κατεύθυνση.
Όμως και το bonus είναι αναγκαίο προκειμένου να μην υπάρχει ακυβερνησία, χωρίς φυσικά τις υπερβολές των 50 εδρών, αλλά δικαιότερο θα ήταν να έχει μια αναλογικότητα, σε σχέση με τα ποσοστά του πρώτου κόμματος. Θα μπορούσε να δίνει δέκα έδρες στο 30% συν μία ψήφο, είκοσι στο ποσοστό 35% και τριάντα έδρες, στο 40%.
Ένας νέος σύγχρονος Συνταγματικός χάρτης, μπορεί να βάλει ένα φρένο στην ασυδοσία του πολιτικού συστήματος. Οι ασάφειες και οι καλύψεις πολιτικών, από κάθε μορφής ατοπήματα, δεν συνάδει με μια κοινωνία δικαίου, που επιβάλει ότι όλοι οι πολίτες σε είναι ίσοι απέναντι στο νόμο .
Θα τολμήσουν άραγε οι 300 της Βουλής να καταργήσουν τα πάσης φύσεως προνόμια τους. Θα δώσουν πρώτοι το καλό παράδειγμα στους πολίτες, που πλήττονται βάναυσα από την εξαετή κρίση;
