Προ διμήνου στον ραδιοφωνικό σταθμό «Δυτικά FM 92.8» και στην εκπομπή «10 με… ΤΟΝΟ» την οποία καθημερινά παρουσιάζει ο υπογράφων το κείμενο, φιλοξενούσε τηλεφωνική συνέντευξη με τον καταξιωμένο Έλληνα ηθοποιό και σκηνοθέτη Ρένο Χαραλαμπίδη στο πλαίσιο θεατρικής παράστασης που ανέβαινε στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου.
Ομολογουμένως – και χωρίς κανένα όφελος μιας και δεν ήταν η πρώτη φορά που έπραττε κάτι αντίστοιχο- ο ηθοποιός μίλησε με κολακευτικά λόγια για το Αγρίνιο, χαρακτηρίζοντάς το μία από τις πιο όμορφες πόλης της χώρας, στάζοντας ταυτόχρονα μέλι για τους ανθρώπους που ζουν στην πόλη. Και όλα τα παραπάνω βέβαια αποκτούν μεγαλύτερη αξία, καθώς βγήκαν από το στόμα ενός ανθρώπου ο οποίος δεν έλκει την καταγωγή του από το Αγρίνιο.
Λίγες ημέρες νωρίτερα ένα από τα εν ζωή «ιερά τέρατα» του Ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, ο «πολύς» Γιάννης Βόγλης από την ίδια εκπομπή, χαρακτήριζε το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, ως το κορυφαίο επαρχιακό ΔΗΠΕΘΕ ανά την χώρα, αναφερόμενος ταυτόχρονα στις ομορφιές της πόλης και των κατοίκων της.
Και βέβαια ούτε ο κ. Βόγλης κατάγεται από το Αγρίνιο. Για να έρθει χθες ένας νεότερος από τους προαναφερθέντες ηθοποιούς, ο Αγρινιώτης ηθοποιός Κώστας Κάππας, ο οποίος σε συνέντευξή του σε γνωστό καλλιτεχνικό ιστότοπο έριξε μια άνευ προηγουμένου χολή… για την πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, αλλά και για την νοοτροπία των κατοίκων του Αγρινίου.
Προσωπικά διάβασα πρωτίστως με μεγάλη θλίψη και δευτερευόντως με θυμό την συνέντευξη Κάππα, για τα περί συντηρητισμού και απομονωτισμού της περιοχής. Προφανώς και δεν θα σχολιάσω το σοβαρό… επιχείρημα του Αγρινιώτη ηθοποιού για το ντύσιμο των Αγρινιωτισσών που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να φύγει για την Αθήνα.
Προφανώς ο Κώστας Κάππας αναφέρθηκε σε αντιλήψεις και νοοτροπίες δεκαετιών πριν (μάλλον από τότε έχει να επισκεφθεί τον τόπο του) που ουδεμία σχέση έχουν με την σημερινή πραγματικότητα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά διαβάζοντας την συνέντευξή του όλως τυχαίως (μιας και το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ δεν συγκαταλέγεται στο δημοσιογραφικό μου «ρεπερτόριο») πίστεψα ότι όσοι ζούμε και εργαζόμαστε μόνιμα στο Αγρίνιο, βρισκόμαστε στην Βόρεια Κορέα και αντί για τον Γιώργο Παπαναστασίου και τον κάθε Παπαναστασίου, Δήμαρχο έχουμε τον Κιμ Γιονγκ Ουν!
Και όλα αυτά βέβαια σας τα εξιστορεί ένας άνθρωπος που επέστρεψε στην πόλη που μεγάλωσε, μετά από 13 ολόκληρα χρόνια Δημοσιογραφικής εργασίας στην γειτονική Πάτρα. Ούτε συντηρητισμό διαπιστώνω, ούτε απομονωτισμό ούτε οπισθοδρομικές νοοτροπίες. Εξ’ αντιθέτου. Μια πόλη γεμάτη ζωή, φρεσκάδα ραγδαία ανάπτυξη και ομορφιά και ανθρώπους γνήσιους, αυθεντικούς και «καθαρούς». Μία πόλη που απολαμβάνεις καθημερινά την βόλτα στο κέντρο της, που εκτός των άλλων οι αποδράσεις σε χωριά του Δήμου σε γεμίζουν ενέργεια και ζωή. Εντάξει το Αγρίνιο δεν λέω ότι έγινε Νέα Υόρκη αλλά δεν είναι η πόλη του 70′ και του 80′ ή του 90′.
Εκτός τώρα και αν κάποιοι εθελοτυφλούν. Ή αρέσκονται να εθελοτυφλούν. Όπως λέει και ο σοφός λαός μας εξάλλου «αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει» και αυτό ο κ. Κάππας και ο κάθε κύριος Κάππας θα πρέπει να το θυμάται. Είναι πολύ άσχημο να ξεχνάς από πού ξεκίνησες και που μεγάλωσες και να εξαπολύεις πικρόχολα σχόλια για την ίδια σου την πόλη. Για τον ίδιο σου τον τόπο. Αλλά απ’ ότι φαίνεται οι… «ξένοι» εκτιμούν πολύ περισσότερο τα συγκριτικά πλεονεκτήματα αυτής της πόλης και των ανθρώπων της…
ΥΓ- Μετά από 3 μήνες, καθημερινά δοξάζω, τον όποιο Θεό εκεί ψηλά υπάρχει, για την απόφασή μου να επιστρέψω στην πόλη όπου μεγάλωσα!!!
