του Διονύση Τεμπονέρα
Αν φοβάται κάτι η ΝΔ, αυτό είναι το προοδευτικό-δημοκρατικό μέτωπο που μπορεί να εμπνεύσει σταθερότητα και ασφάλεια με ένα άλλο μείγμα πολιτικής, δίνοντας κυβερνητική διέξοδο. Δεν αμφισβητείται η πρωτοκαθεδρία της ΝΔ, ούτε από το ΠΑΣΟΚ (που καταγράφει κοντά στο 14% στις δημοσκοπήσεις) ούτε από τα υπόλοιπα κόμματα μεμονωμένα.
Η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ δημιουργεί νέες συνθήκες στο παγκόσμιο στερέωμα. Το διεθνές δίκαιο, τα σύνορα και οι παραδοσιακές συμμαχίες αμφισβητούνται, οι επιχειρηματικοί όμιλοι δια των εκπροσώπων τους λαμβάνουν κυβερνητικά πόστα και ο «νεοφασισμός» αποκτά πλέον πρόσωπο και καθαρή υπόσταση, εντός της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη.
Η αστάθεια και η ρευστοποίηση των παραδοσιακών αρχών και αξιών σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, συγκροτούν το νέο γεωπολιτικό περιβάλλον της εποχής εντός ενός νέου πολυπολικού κόσμου με τρομακτικές αντιθέσεις.
Ο φόβος, η ανασφάλεια, ο θυμός και η απογοήτευση είναι τα κύρια συναισθήματα που διαμορφώνουν την πολιτική στάση μεγάλων κοινωνικών ομάδων. Η συντηρητική στροφή της κοινωνίας, απουσία εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης, γίνεται ορατή ήδη και στη χώρα μας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιλαμβανόμενη τη νέα συνθήκη και ποντάροντας στο φόβο, έχει ήδη ξεκινήσει να χτίζει το νέο δίλημμα για τις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν:
Μονοκομματικές κυβερνήσεις και σταθερότητα σε ένα ασταθές περιβάλλον ή ευκαιριακές συνεργασίες και γενικευμένη ανασφάλεια;
Από τα ανωτέρω προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα:
Αν φοβάται κάτι η ΝΔ, αυτό είναι το προοδευτικό-δημοκρατικό μέτωπο που μπορεί να εμπνεύσει σταθερότητα και ασφάλεια με ένα άλλο μείγμα πολιτικής, δίνοντας κυβερνητική διέξοδο. Δεν αμφισβητείται η πρωτοκαθεδρία της ΝΔ, ούτε από το ΠΑΣΟΚ (που καταγράφει κοντά στο 14% στις δημοσκοπήσεις) ούτε από τα υπόλοιπα κόμματα μεμονωμένα. Αυτό απεδείχθη περίτρανα και με την επιλογή για την μονοκομματική πρόταση του κ.Τασούλα, για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Για αυτό άλλωστε η ΝΔ ξεκίνησε να μιλάει ήδη για «συμμορία της δραχμής» και για άλλα φαιδρά. Το παράδοξο είναι, ότι το ΠΑΣΟΚ «τσίμπησε» και βρέθηκε απολογούμενο για τις πολιτικές συμμαχίες διστάζοντας να μιλήσει για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων και επιμένοντας σε μια αδιέξοδη αυτονομία, που ούτε το ίδιο δεν πιστεύει(βλ. δηλώσεις κ.Κατρίνη, κ.Γερουλάνου κλπ.). Το επόμενο βήμα της κυβέρνησης θα είναι να μιλήσει για προοδευτική «κυβέρνηση κουρελού» και για γενική αστάθεια. Κανείς δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα φυσικά, να ρωτήσει την ΝΔ για το αν θα συγκυβερνήσει με την ακροδεξιά και τις παραφυάδες της, αφού η αυτοδυναμία φαίνεται να είναι άπιαστο όνειρο.
Η κυβέρνηση θα επαναφέρει την λογική του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου»(αυτή τη φορά κατά πάντων)επιχειρώντας να χρεώσει όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης στην τετραετία 2015-2019 και θέλοντας να αποκρύψει τις ευθύνες της ΝΔ(και του ΠΑΣΟΚ) για την χρεοκοπία της χώρας και την μνημονιακή υπαγωγή. Η σύγκριση θα γίνεται πάντα (ανιστόρητα) μεταξύ μιας περιόδου σκληρής μνημονιακής εποπτείας(2015-2019) με το σήμερα, που η οικονομία προφανώς και κινείται μεγεθυντικά, λόγω του καθαρού διαδρόμου που εξασφάλισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2018.
Η ΝΔ θα επιχειρήσει να δικαιώσει τις μνημονιακές πολιτικές «προβάλλοντας» τες στο μέλλον. «Δεν υπάρχει εναλλακτική».
«Ο δρόμος χαράκτηκε από τα μνημόνια και αποτελεί μονόδρομο για τα επόμενα 40 χρόνια».
«Όποιος τον αμφισβητεί φλερτάρει με την χρεοκοπία και την επαναφορά των μνημονίων(δημοσιονομικός εκτροχιασμός) και την δραχμή»…
Το ΠΑΣΟΚ με συσπείρωση στο 91%(βλ.ALCO 1/2025) και λίγο πάνω από το 14% στην πρόθεση ψήφου είναι αδύνατον να απαντήσει συνεχίζοντας να μιλά για πολιτική αυτονομία. Η στρατηγική αυτή δεν αντέχει στην κοινή λογική. Αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα, όσο δεν λαμβάνουν συνθετικές-μετωπικές πρωτοβουλίες φαίνονται να πελαγοδρομούν στην πολιτική μιζέρια και στην αδυναμία να παρέμβουν δραστικά.
Για να ακυρωθεί το επιχείρημα της πολιτικής αστάθειας είναι κρίσιμο να ξεκινήσει έγκαιρα ο διάλογος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Πρέπει να μάθουμε από τα σωστά, αλλά και από τα λάθη του «Νέου Γαλλικού Μετώπου». Ορθά οι σύντροφοί μας στη Γαλλία(μπροστά στον κίνδυνο της ακροδεξιάς) συσπειρώθηκαν γύρω από ένα κοινό πρόγραμμα, όμως αυτό έγινε την τελευταία στιγμή, αφενός προεκλογικά(με ότι σημαίνει αυτό για την καχυποψία του εκλογικού σώματος) και αφετέρου δίχως η προγραμματική συμφωνία να εμπεδωθεί από τον γαλλικό λαό και να προκύπτουν παρανοήσεις-αντιθέσεις. Το προοδευτικό μέτωπο θα πρέπει να απαντήσει καθαρά και κυρίως έγκαιρα, τι θα κάνει με την ακρίβεια, τις τράπεζες και τα καρτέλ. Θα πρέπει να πει πως θα στηρίξει το κοινωνικό κράτος, με ποιους πόρους και με ποιο παραγωγικό μοντέλο θα επιδιώξει την δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου και τη συμμετοχή στο «αποτέλεσμα» όλων των συντελεστών της παραγωγής. Θα πρέπει να απαντήσει τι θα κάνει με το κράτος και τους δημοκρατικούς θεσμούς, πως θα αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό και την κλιματική κρίση, πως θα υπερασπιστεί τα εθνικά δίκαια της πατρίδας.
Πρέπει να γίνει σαφές ότι ανασφάλεια και αστάθεια δημιουργούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που μας έχουν κατατάξει τελευταίους στην αγοραστική δύναμη, πρωταθλητές στην ακρίβεια, στο κόστος στέγασης και στις ιδιωτικές δαπάνες για υγεία. Οι ίδιες πολιτικές είναι που αυξάνουν το εμπορικό έλλειμμα και μετατρέπουν την χώρα σε ένα τεράστιο «ξενοδοχείο» δίχως επενδύσεις με προστιθέμενη αξία. Με αριστερές και προοδευτικές πολιτικές που εξασφαλίζουν επαρκείς μισθούς, καλά δημόσια σχολεία και νοσοκομεία, δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου αλλά και καθαρό παραγωγικό προσανατολισμό(μέσω της εκβιομηχάνισης, της στήριξης της αγροτικής παραγωγής και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας κλπ.) μπορούμε να επιτύχουμε κοινωνική ευημερία για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Ο νεοφιλελευθερισμός όπως συνέβη και την περίοδο 1990-2010 μας σπρώχνει κατευθείαν στο γκρεμό. Την «κοινωνική» σταθερότητα μπορεί να την εξασφαλίσουν μόνο οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις, που αντιλαμβάνονται τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης μέσα από μια προγραμματική συμφωνία μεταξύ τους.
Στο δικό τους κάλπικο δίλημμα πρέπει να απαντήσουμε ενωτικά, προοδευτικά, αριστερά για να υπάρξει πραγματική ελπίδα για τη χώρα και το λαό.
dnews.gr