Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών Γιώργος Πατούλης και η σύζυγός του και επιστήµονας Αναστασία Κοιλού διανύουν την πιο ευτυχισµένη περίοδο της ζωής τους, καθώς την περασµένη Κυριακή 3/11 ενώθηκαν µε τα ιερά δεσµά του γάµου στο κτήµα «Κρωπίας Γη», στο Κορωπί.
Το γαμήλιο μυστήριο τελέστηκε από δύο κληρικούς, ενώ κουµπάροι ήταν φίλοι του ζευγαριού. Ο πρώην περιφερειάρχης Αττικής µίλησε σε γνωστό περιοδικό για τις ευχάριστες στιγµές που ζει.
«Είµαι πολύ χαρούµενος, είµαστε πολύ ευτυχισµένοι. Και βεβαίως, όταν δένεσαι µε τα δεσµά του γάµου µπροστά στην εκκλησία, γίνεσαι ένα. Είναι προφανές ότι αυτό που έχει αξία σε έναν γάµο είναι να είσαι µε τον σύντροφό σου, να περνάς ήρεµα και δηµιουργικά. Ως χειρουργός ορθοπεδικός, πριν µπεις στο χειρουργείο, είσαι αγχωµένος, όταν όµως µπεις στο χειρουργείο, το άγχος φεύγει. Το ίδιο ένιωσα και τώρα».
Ο δηµοφιλής πολιτικός και γιατρός στάζει µέλι όταν αναφέρεται στη σύζυγό του: «Θαυµάζω τη σοβαρότητά της, την ωριµότητά της, παρά το νεαρό της ηλικίας της. Είναι δοτική απέναντί µου. Με προσέχει, την προσέχω και περνάµε όµορφα».
Άνετος και χωρίς κανένα δισταγµό απάντησε σε όλους όσοι σχολιάζουν τη διαφορά ηλικίας τους και δήλωσε παράλληλα ότι επιθυµεί να κάνουν κι άλλα παιδιά: «Το τελευταίο διάστηµα έχουµε ακούσει απίστευτες κακοήθειες από ορισµένους ασεβείς ανθρώπους, για τους δικούς τους, αδιευκρίνιστους λόγους. Εµείς έχουµε µια σχέση αγάπης, η οποία δεν ενοχλεί κανέναν. Μέσα από δυσκολίες γνωριστήκαµε καλύτερα και δηµιουργήσαµε µια σχέση αγάπης, ειλικρίνειας και σεβασµού.
Ούτε και εµείς περιµέναµε ότι θα εξελιχθεί µε αυτόν τον τρόπο, και όµως συνέβη. Η ηλικία µπορεί να είναι ένας αριθµός, αλλά η σχέση µας βασίζεται πλέον σε θεµέλια πολύ σηµαντικά και ισχυρά. Αποφασίσαµε να φτιάξουµε µια οικογένεια και να περιµένουµε το παιδί µας. Είναι γεγονός ότι στα τέλη Ιανουαρίου έρχεται στον κόσµο, θεόσταλτα, ένα παιδάκι.
Εµείς αµέσως αποφασίσαµε ότι θα το αποδεχτούµε µε αγάπη, κάτω από τα δεσµά του έγγαµου βίου. Στήριζα και στηρίζω τον θεσµό της οικογένειας και αυτός είναι και ο λόγος που επιλέξαµε να προχωρήσουµε σε θρησκευτικό γάµο, ώστε να λάβουµε την ευλογία του Χριστού µας στην κοινή πορεία της ζωής µας.
Πιστεύω στην επανεκκίνηση της ζωής και στο να είσαι σε θέση να βελτιώνεις αυτά που δεν έχεις ζήσει, αρκεί να έχεις βρει τους κατάλληλους ανθρώπους, που να µπορείς να πιστέψεις και αντίστοιχα να πιστέψουν και να σεβαστούν εσένα. Ολα τα υπόλοιπα είναι άνευ ουσίας. Εµείς χαιρόµαστε µε την ευτυχία των ανθρώπων και προχωράµε τη ζωή µας µπροστά, δηµιουργικά και µε αγάπη».
Ο ίδιος δήλωσε, μάλιστα, ότι θέλει να κάνει κι άλλα παιδιά µε την Αναστασία: «Βεβαίως, αυτή είναι η επιθυµία και των δυο µας! Οταν έρχεται στη ζωή µας ένα παιδί, είναι ευλογία και δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη. Εχω ήδη έναν πρωτότοκο γιο, τον Αλέξανδρο, τον οποίο αγαπώ πολύ. Η αλήθεια είναι ότι λατρεύω τα παιδιά.
Παρ’ όλα αυτά, ευχόµαστε να ακολουθήσουν το παράδειγµά µας και όσοι σχολιάζουν αρνητικά τους πάντες, εκ του ασφαλούς φυσικά. Εξάλλου, είναι κάτι το οποίο έχει ανάγκη και η Ελλάδα µας, η οποία µαστίζεται από την υπογεννητικότητα».
Ο Γιώργος Πατούλης αντιλαµβάνεται τους λόγους που δεν πήγε στο γάµο τους ο γιος του, Αλέξανδρος, από το γάµο του µε τη Μαρίνα Σταυράκη: «Αυτό που µας ενδιαφέρει είναι το παιδί που έρχεται και πρωτίστως να είναι γερό, δυνατό, καθώς και να διαπαιδαγωγηθεί σωστά. Αγαπάµε τον Αλέξανδρο και εγώ και η Αναστασία, τον θέλουµε κοντά µας, τον θεωρούµε µέλος της οικογένειάς µας.
Είναι ενήλικας άνδρας πλέον και επιλέγει κάθε φορά τον τρόπο που τον εκφράζει. Μας ευχήθηκε για τον γάµο. Κατανοώ τους λόγους που µπορεί να ένιωθε άβολα να είναι σε αυτόν τον σταθµό της ζωής µας. Επικοινωνούµε συνέχεια και περιµένει µε ανυποµονησία τον αδελφό του».
Ο Γιώργος Πατούλης συγκινεί όταν µιλάει για τα παιδικά του χρόνια: «Μέχρι τα επτά µου χρόνια µεγάλωσα σε οικοτροφείο, αλλά µετά έζησα υπέροχα µε τη µητέρα µου µέχρι την αποφοίτησή µου από την Ιατρική. ∆ύσκολα µεν, µε αγάπη δε. Η µητέρα µου για εµένα ήταν ηρωίδα. Με µεγάλωσε µόνη της, µε αρκετές δυσκολίες, και µας έδωσε αρχές, τις αρχές της οικογένειας.
Αυτές ακολουθούν µέχρι σήµερα εµένα και τον αδερφό µου. Πιστεύω στον θεσµό της οικογένειας, παρά το γεγονός ότι εγώ µεγάλωσα κάτω από τη σκέπη της µητέρας µου, και γι’ αυτό ακριβώς θεωρώ ότι ένα παιδί ορφανεύει όταν χάσει τη µητέρα του.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους χιλιάδες φίλους που µας έχουν στείλει υπέροχα µηνύµατα και να ευχηθώ σε κάθε άνθρωπο να βιώσει, σε όποια περίοδο της ζωής του και αν βρίσκεται, τις όµορφες στιγµές που ζούµε και εµείς».