Δυστυχώς σε αυτή την περιοχή φαίνεται πως είμαστε αναγκασμένοι να παλεύουμε για τα αυτονόητα, για ζητήματα που ο ανατολικός άξονας της χώρας έχει πετύχει να διαθέτει αμεσότητα στην πρόσβαση στο κέντρο των αποφάσεων στην Αθήνα, αλλά και να ευνοείται στις αποφάσεις.
Αναφέρομαι στην ανισοκατανομή για τις θέσεις ΔΕΠ του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών που δεν επηρεάζει μόνο την εκπαίδευση των νέων υπηρετών του Ιπποκράτη, αλλά και την ίδια την περίθαλψη των πολιτών της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Τα θέματα είναι συγκεκριμένα. Τα έχει θέσει ο Πρύτανης κ. Μπούρας, τα έχω πει και εγώ στον Υπουργό Υγείας και τα ξαναλέω για να συνειδητοποιήσουν όλοι οι πολίτες και θεσμικοί φορείς, το δίκαιο της διεκδίκησης.
Χωρίς να είμαστε μαξιμαλιστές, συγκριτικά είναι τα μεγέθη: Το 2003 η Ιατρική Λάρισας πήρε 30 θέσεις μελών Δ.Ε.Π. (για τους μυημένους, το Επιστημονικό Διδακτικό Προσωπικό), ενώ εμείς 15! Πρόκειται για ανισοκατανομή που αγγίζει τα όρια της ευνοϊκής μεταχείρισης, σε σχέση με τον αριθμό των πολιτών που έχει να περιθάλψει το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών (Π.Γ.Ν.Π.).
Και το ζήτημα δεν είναι συντεχνιακό. Αφορά την ίδια την ποιότητα της περίθαλψης στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Γιατί όσο περισσότερους Πανεπιστημιακούς Γιατρούς έχουμε στο Ιατρικό Τμήμα, τόσο περισσότερες «άσπρες μπλούζες» με εξαιρετική επιστημονική συγκρότηση, θα βλέπουμε στους διαδρόμους του νοσοκομείου μας.
Φωνάζει ο Πρύτανης ότι πολλοί συνταξιοδοτούνται και φεύγουν. Υπάρχει βέβαια και το φαινόμενο της κτήσης τίτλων και μετά, με την πρώτη ευκαιρία, της μετάβασης στις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές της Αθήνας, (άλλο ζήτημα που απαιτεί νομοθετική ρύθμιση). Αλλά το ζητούμενο εδώ στην περιοχή μας είναι η πλήρης ή έστω η μερική αντικατάσταση των αποχωρούντων, με τους κανόνες φυσικά της ίσης μεταχείρισης των Πανεπιστημιακών Τμημάτων και όχι με περίεργες λογικές.
Ο πολίτης της Δυτικής Ελλάδας αναζητάει την τελική λύση στο πρόβλημα υγείας του στην ναυαρχίδα της ιατρικής περίθαλψης, που είναι το Π.Γ.Ν.Π. Δεν πρέπει να κάνει ταξίδια στην Αθήνα, επειδή λείπει η ειδικότητα ή η εξειδικευμένη υποδομή.
Αν θέλουμε να μιλάμε για ανάπτυξη στην περιοχή μας, αυτή περνάει μέσα από την υγειονομική ασφάλεια που πρέπει να νιώθει κάθε ψυχή που κατοικεί ή επισκέπτεται τον ευλογημένο αυτό τόπο.
Είμαστε μαζί λοιπόν με τον Πρύτανη σε αυτή τη δίκαιη διεκδίκηση.
Επιζητάμε την άμεση κάλυψη των κενών θέσεων, για να μην ανεβάσω τον πήχη, αναφέροντας ότι αυτοματοποιημένα, έπρεπε νομοθετικά να καλύπτεται το κάθε κενό που προκύπτει από αποχώρηση Πανεπιστημιακού Δασκάλου.
Δε συζητάμε για ένα μέλος μιας οποιασδήποτε σχολής, που την θεωρητική διδασκαλία μπορεί ενδεχομένως να επωμιστεί και κάποιος άλλος, αλλά για τη μεγάλη απουσία από το κρεβάτι του πόνου ενός επιστήμονα, που έδωσε τον όρκο του Ιπποκράτη!