Τα λάθη είναι μέρος της ζωής. Αντί να τα αποφεύγουμε ή να τα αποκρύπτουμε, είναι καλό να τα παραδεχόμαστε, ειδικά μπροστά στα παιδιά μας.
Σε κανέναν δεν αρέσει να κάνει λάθη. Μας ενοχλούν και μπορούν να μας βάλουν σε μπελάδες. Γι’ αυτό και συχνά μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα για τον εαυτό μας και είναι δύσκολο να τα παραδεχτούμε, ειδικά αν το λάθος μας επηρεάζει κάποιο άλλο άτομο. Παρά το γεγονός όμως ότι δεν μας αρέσουν τα λάθη, όλοι τα κάνουμε και μάλιστα συχνά. Κι αν δεν τα ομολογούμε, δύσκολα διορθώνονται.
Ως γονείς, όταν τα παιδιά μας δεν παραδέχονται ότι έκαναν κάτι λάθος, είναι δύσκολο να τους διδάξουμε τις σωστές συμπεριφορές, ώστε να μην τα επαναλάβουν. Τι κάνουμε λοιπόν; Αν η παραδοχή των λαθών είναι δύσκολη ακόμη και για εμάς, πώς την ενθαρρύνουμε στα παιδιά μας;
Πώς να διδάξουμε στα παιδιά να παραδέχονται τα λάθη τους
Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά είναι πιο πιθανό να πουν την αλήθεια όταν περιμένουν θετικές αντιδράσεις από τους γονείς τους. Συγκεκριμένα, σε μελέτη κατά την οποία τα παιδιά άκουσαν μια ιστορία για έναν χαρακτήρα που έκλεψε ένα μπισκότο και αργότερα είπε ψέματα για αυτό, τα παιδιά που ήταν πιο πιθανό να υποστηρίξουν μια ομολογία περίμεναν επίσης πιο θετικές απαντήσεις από τους γονείς τους λέγοντας την αλήθεια. Με άλλα λόγια, το να επαινούμε τα παιδιά όταν παραδέχονται τα λάθη τους αντί να τα τιμωρούμε μπορεί να είναι ένας τρόπος να τα ενθαρρύνουμε να μάθουν από αυτά και να μας λένε την αλήθεια.
Άλλος ένας τρόπος είναι να τα αφήνουμε πιο ελεύθερα να κάνουν λάθη στο σπίτι, όσο δύσκολο κι αν μας είναι.
Πρόσφατα, όροι, όπως το «helicopter parenting»,έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν γονείς που δεν αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν λάθη. Αντίθετα, αφαιρούν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα παιδιά για να τα βοηθήσουν να πετύχουν. Παρόλο που οι γονείς σε αυτήν την περίπτωση έχουν καλή πρόθεση αφού στην πραγματικότητα θέλουν μόνο να προστατεύσουν τα παιδιά τους, αυτός ο τύπος γονικής μέριμνας έχει συσχετιστεί με αρνητικές συνέπειες, όπως υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης και χαμηλότερες βαθμολογίες ψυχολογικής ευεξίας στα παιδιά καθώς και έλλειψη ανεξαρτησίας και μη αποτελεσματικές δεξιότητες αντιμετώπισης.
Επιπλέον, το «helicopter parenting» συνδέεται συχνά με χαμηλότερες ακαδημαϊκές επιδόσεις, περισσότερα εξωτερικά ή βασισμένα στην ανταμοιβή κίνητρα και αποφυγή της ουσιαστικής μάθησης. Με άλλα λόγια, αυτά τα παιδιά δεν αναπτύσσουν το κίνητρο για να κατακτήσουν νέες δεξιότητες, κυρίως εργάζονται σκληρά για να πάρουν έναν καλό βαθμό και αποφεύγουν την ανατροφοδότηση, καθώς η κριτική ή η αποτυχία μπορεί να οδηγήσει σε αμηχανία ή ντροπή.
Στην ουσία, αρνούμενοι στα παιδιά την ικανότητα να κάνουν λάθη, τους στερούμε επίσης την ικανότητα να αναπτύξουν την ευελιξία να μαθαίνουν από αυτά.
Όλοι μπορούμε να επωφεληθούμε από τα λάθη με το να τα αναγνωρίζουμε όταν τα κάνουμε και να αντιδρούμε ευγενικά όταν οι άλλοι παραδέχονται τα δικά τους. Αυτό είναι σημαντικό για τους γονείς αφού μόνο έτσι η επόμενη γενιά μπορεί να μάθει πώς να αναγνωρίζει τα λάθη της και να τα αντιμετωπίζει με εποικοδομητικό τρόπο.
Καθυστερήσατε να παραδώσετε ένα project στη δουλειά; Γιατί να μην το πείτε λοιπόν στα παιδιά σας; Μπορεί να γελάσουν και να πάρουν ένα σημαντικό μάθημα: Ότι όλοι (ακόμα και η μαμά) κάνουν λάθη!