Ο μύθος είναι μια θρησκεία στην οποία δεν πιστεύει πια κανείς, αλλά η λάμψη του είναι τέτοια που μπορεί να εισχωρήσει και στην πιο σκοτεινή πλευρά της ζωής μας. Εξ άλλου οι μύθοι δεν είναι τίποτα άλλο από παραμορφωμένα δημόσια όνειρα σταθμευμένα στις κεντρικές αρτηρίες της ζωής μας.
Ο Ζευς, ο παντοδύναμος αλλά ανασφαλής θεός Δίας, γνωρίζοντας μια παλιά προφητεία, αρχίζει να φοβάται το τέλος της βασιλείας του όταν παρατηρεί μια μικρή ρυτίδα στο μέτωπό του, που πιθανώς σηματοδοτεί το τέλος του κόσμου. Γίνεται παρανοϊκός και εκδικητικός απέναντι στους οπαδούς του, στους θεούς συναδέλφους του και σε όποιον βρίσκεται κοντά του. Εν τω μεταξύ, τρεις άνθρωποι αρχίζουν να αποκαλύπτουν τις σχέσεις τους μεταξύ τους και να ξετυλίγουν μεγάλες συνωμοσίες που αφορούν τους Έλληνες θεούς.
Τσάρλι Κόβελ, ο ιθύνων νους πίσω από την καταξιωμένη διασκευή του The End of the F***ing World, αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της αναπαράστασης του αρχαίου ελληνικού πάνθεου στη σειρά του Netflix, «Kaos», που βρέθηκε στο νο 1 της πλατφόρμας. Σε έναν κόσμο όπου οι θεοί αναμειγνύονται με τη σύγχρονη ανθρωπότητα, το Kaos προσφέρει μια φρέσκια, ανάλαφρη, κωμική εκδοχή των διαχρονικών μύθων που γοητεύουν την ανθρωπότητα εδώ και χιλιετίες. Στο επίκεντρο αυτού του μυθολογικού συνονθυλεύματος βρίσκεται μια ιστορία θεϊκής ανασφάλειας, θνητού πόνου και της απρόβλεπτης φύσης της εξουσίας.
Η ιστορία του KAOS περιστρέφεται γύρω από τον Δία τον οποίο ενσαρκώνει με εκκεντρική διάθεση ο Τζεφ Γκόλντμπλουμ. Πάνε οι βασιλικές και παντοδύναμες απεικονίσεις του Δία- αντίθετα, η σειρά τον παρουσιάζει ως μια παρανοϊκή, ανασφαλή θεότητα που παλεύει με τη συνειδητοποίηση ότι η αιώνια βασιλεία του μπορεί να πλησιάζει στο τέλος της. Αυτή η ανασφάλεια απέχει πολύ από τον Δία του ομηρικού μύθου - έναν θεό που είναι αδιαμφισβήτητος και παντοδύναμος. Στο Kaos, ο Δίας είναι περισσότερο ένας κοσμικός τύραννος, του οποίου ο φόβος ότι «η μπογιά του πέρασε» τον οδηγεί σε όλο και πιο αλλοπρόσαλλη και καταστροφική συμπεριφορά.
Η παράνοια του Δία δεν είναι αβάσιμη. Οι φόβοι του επιδεινώνονται από δυσοίωνα σημάδια και προμηνύματα που υποδηλώνουν μια σημαντική αλλαγή στην κοσμική τάξη. Οι άλλοι θεοί, διαισθανόμενοι την αστάθεια του ηγεμόνα τους, αρχίζουν να ερίζουν για την εξουσία, οδηγώντας σε ένα θεϊκό ελεύθερο παιχνίδι που απειλεί να διαλύσει τον ιστό τόσο των ουρανών όσο και της γης. Καθώς οι θεοί καυγαδίζουν και ραδιουργούν, οι ανθρώπινοι υπήκοοί τους αφήνονται να υποφέρουν από τις συνέπειες των ιδιοτροπιών των θεϊκών επικυρίαρχων τους.
Η Ευρυδίκη με τον σύζυγό της, τον ροκ σταρ Ορφέα (Κίλιαν Σκοτ) και τον Ντένις, το μαύρο γατάκι τους, σε μια φανταχτερή μοντερνιστική βίλα, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Η Ευρυδίκη αισθάνεται ένα κενό στη ζωή και τη σχέση της, το οποίο ενισχύεται από την παρουσία του προσώπου της στις αφίσες και τις διαφημιστικές πινακίδες του τελευταίου άλμπουμ του Ορφέα, με τον τίτλο «Μούσα». Τελικά, βγαίνει από τον μονότονο κόσμο της ύστερα από μια τυχαία συνάντηση στο σούπερ μάρκετ με μια γυναίκα που προφητεύει ότι θα εγκαταλείψει τον Ορφέα την ίδια μέρα.
Η σκιαγράφηση των θεών στη σειρά είναι ταυτόχρονα ασεβής και διορατική. Αυτές οι θεότητες δεν είναι τα απόμακρα, ανεξιχνίαστα όντα των αρχαίων μύθων, αλλά μάλλον βαθιά ελαττωματικά άτομα των οποίων η αθανασία χρησιμεύει μόνο για να ενισχύει τις νευρώσεις και τις ανασφάλειές τους. Η Ήρα, παραδοσιακά η βασίλισσα των θεών και σύζυγος του Δία, απεικονίζεται ως μια πολύπαθη σύντροφος που έχει κουραστεί από τις απιστίες και την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του συζύγου της. Ο χαρακτήρας της, που συχνά περιορίζεται σε μια ζηλιάρα και εκδικητική φιγούρα στην παραδοσιακή μυθολογία, αποκτά νέες διαστάσεις καθώς ανακατεύεται με τις πολυπλοκότητες του θεϊκού γάμου και της εξουσίας.
Άλλοι θεοί, όπως ο Άδης και ο Ποσειδώνας, λαμβάνουν επίσης σύγχρονες επανερμηνείες. Ο Άδης, ο θεός του Κάτω Κόσμου, παρουσιάζεται ως μια μελαγχολική, παρεξηγημένη φιγούρα, περισσότερο γκόθικ παρά θεριστής, ενώ ο Ποσειδώνας, ο θεός της θάλασσας, παλεύει με τα δικά του αισθήματα ανεπάρκειας καθώς βλέπει τον αδελφό του, τον Δία, να διαλύεται. Η προσωπική κρίση κάθε θεού αντανακλά το ευρύτερο χάος που εκτυλίσσεται στο σύμπαν, δημιουργώντας ένα πλούσιο μωσαϊκό από αλληλένδετες ιστορίες που αντανακλούν τόσο το μεγαλείο όσο και τον παραλογισμό του θείου.
Μέσα σε αυτό το θεϊκό δράμα, η σειρά εξετάζει επίσης τον αντίκτυπο των ενεργειών των θεών στους ανθρώπους. Οι θνητοί στο Kaos δεν είναι απλά πιόνια στα παιχνίδια των θεών- είναι άτομα με τις δικές τους ελπίδες, φόβους και επιθυμίες, που αγωνίζονται να κατανοήσουν έναν κόσμο όπου το θείο και το γήινο συγκρούονται με απρόβλεπτους τρόπους. Η σειρά απεικονίζει με οδυνηρό τρόπο την αδυναμία και την απογοήτευση της ανθρωπότητας που βρίσκεται στα διασταυρούμενα πυρά των θεϊκών συγκρούσεων, προσφέροντας καυστικά σχόλια για την εξουσία, τον έλεγχο και την ανθρώπινη κατάσταση.
Ο Τζεφ Γκόλντμπλουμ ενσαρκώνει τον Δία και είναι απλά «θεϊκός». Η ερμηνεία του επιτυγχάνει την τέλεια ισορροπία μεταξύ γοητείας, απειλής και τρέλας, καθιστώντας τον Δία μια τρομακτική και ταυτόχρονα αξιολύπητη φιγούρα. Ο Δίας του Γκόλντμπλουμ είναι ένας ηγεμόνας στο χείλος του γκρεμού, προσκολλημένος στην εξουσία ακόμα και όταν αυτή του ξεγλιστράει από τα χέρια, ένας θεός που είναι υπερβολικά ανθρώπινος στα ελαττώματά του. Συμμετέχουν ακόμα οι Τζάνετ ΜακΤίρ, Ντέιβιντ Θιούλις, Ορόρα Περινό,Μίσια Μπάτλερ,Στίβεν Ντιλέιν.
Το KAOS είναι μια τολμηρή, κάπως ελαφριά αλλά χαριτωμένη και ευφάνταστη προσέγγιση της αρχαίας μυθολογίας, που συνδυάζει τη σκοτεινή κωμωδία με το κοινωνικό σχόλιο. Η σειρά παρατηρεί τον παραλογισμό της εξουσίας και την αναπόφευκτη πτώση όσων προσκολλώνται σφιχτά σε αυτήν. Με τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, την ευχάριστη ανάπτυξή του και την ευρηματική γραφή του, το KAOS είναι μια τολμηρή και αναζωογονητική προσέγγιση του μυθολογικού είδους, υπενθυμίζοντάς μας ότι ακόμη και οι θεοί δεν έχουν ανοσία στις δυνάμεις της αλλαγής.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον μύθο και τη μυθοπλασία. Ο μύθος είναι η εξιδανίκευση ενός γεγονότος. Η μυθοπλασία είναι η πλαστογράφηση, πολλές φορές η κακοποίηση και σχεδόν πάντα επανεφεύρεση ενός γεγονότος.