του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
«Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι» : Στην περίφημη αυτή φράση του Ιησού στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο καταφεύγει η γαλλική Le Monde για να σχολιάσει τον διορισμό του Μισέλ Μπαρνιέ ως πρωθυπουργού της χώρας από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.
Μέλος των κεντροδεξιών Ρεπουμπλικανών ο 73 χρονος Μπαρνιέ, είδε το κόμμα του να καταλαμβάνει την 5η θέση στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αποσπώντας μόλις 47 βουλευτές.
Το κεντροδεξιό κόμμα του μάλιστα αρνήθηκε να μετάσχει στο μπλοκ ενάντια στην Ακροδεξιά στο δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών, το οποίο είχε ζητήσει ο ίδιος ο Μακρόν. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Γάλλο πρόεδρο να τον διορίσει πρωθυπουργό, αφού καθυστέρησε επί 52 ημέρες να αποφασίσει.
Ο Μπαρνιέ, έχοντας διατελέσει πολλές φορές υπουργός και πρώην Επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς της ΕΕ, και ο οποίος διαπραγματεύτηκε το Brexit για την ΕΕ, είναι ένας έμπειρος πολιτικός.
Όσο και αν η αριστερά -που ήρθε πρώτη στις εκλογές- ουρλιάζει για μια «δημοκρατική ληστεία», ο διορισμός του πρωθυπουργού είναι αποκλειστικό προνόμιο του Προέδρου της Δημοκρατίας . Το Γαλλικό Σύνταγμα του 1958 δεν θέτει όρια σχετικά με το ποιον μπορεί ο πρόεδρος να διορίσει στη θέση.
Ωστόσο, με το ισχύον σύστημα, ο πρωθυπουργός ήταν πάντα πρόσωπο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στη Βουλή. Κατ’ αρχήν, για έναν πρακτικό λόγο: η Βουλή έχει τη δυνατότητα να εξαναγκάσει σε παραίτηση τον πρωθυπουργό με πρόταση μομφής. Αλλά φαίνεται ότι ο Μακρόν έχει κάνει ήδη συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για να το αποτρέψει.
Συμφωνία με τη Λεπέν
Ο γαλλικός Τυπος κάνει μάλιστα λόγο για συμφωνία με την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν.
Η Γαλλία έχει τώρα έναν νέο συντηρητικό πρωθυπουργό με ανοχή και ίσως ακόμη και με υπόδειξη της άκρας δεξιάς. Η κυβέρνηση Μπαρνιέ δεν έχει καμία πιθανότητα να μείνει στη «σέλα», χωρίς κάποια μορφή ανοχής από την πλευρά της Λεπέν.
Άλλωστε , μόνο εάν ο Μπαρνιέ καταφέρει να βρει υποστήριξη από το κόμμα της Λεπέν μπορεί να επιβιώσει από μια ψήφο δυσπιστίας από την αριστερά στη Βουλή
Η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση διαβεβαίωσε πάντως τον πρόεδρο Μακρόν ότι δεν θα λάβει μέτρα κατά της κυβέρνησης Μπαρνιέ προς το παρόν, γράφουν οι γαλλικές εφημερίδες . Αλλά και η ίδια η Λεπέν βρήκε λόγια εκτίμησης για τον Μπαρνιέ. «Είναι ένας άνθρωπος που ξέρει πώς να μπαίνει σε διάλογο με όλα τα πολιτικά στρατόπεδα».
Η Λεπέν πιστεύει άλλωστε ότι ο νέος πρωθυπουργός θα εφαρμόσει την ατζέντα της, κυρίως σε ότι αφορά την μετανάστευση. Δικαιώνοντας την πολιτική της Λεπέν, ενόψει και των προεδρικών εκλογών του 2027.
Τελικά, όπως φαίνεται, οι χαμένοι των εκλογών είναι οι νικητές και η Μαρίν Λεπέν εξακολουθεί να κρατά όλα τα ατού.
Θα δούμε βέβαια αν ο Μπαρνιέ, ακόμη κι αν επιβιώσει από την αναμενόμενη πρόταση μομφής της αριστεράς , θα καταφέρει να περάσει δύσκολα θέματα στη Βουλή με πρώτο τον προϋπολογισμό του 2025.
Όταν μάλιστα η ΕΕ απειλεί με ποινές τη Γαλλία λόγω του υψηλού δημοσιονομικού ελλείμματος.
Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι σαφές ότι και ισχυρή καρδιά της Ευρώπης, τα αντίδοτα στα δηλητήρια της ακροδεξιάς δείχνουν να εξασθενούν ολοένα και περισσότερο κάθε μέρα.
Η επιλογή του Μισέλ Μπαρνιέ, μέλους ενός διχασμένου κόμματος, εμφανώς σε παρακμή και εκλογικά ηττημένου, και με υπόδειξη της άκρας δεξιάς, δείχνει ακριβώς ποιο είναι το σημείο της αποτυχίας.
Κλονίζεται η ΕΕ
Η ίδια η δημοκρατία κινδυνεύει να πέσει θύμα της αλαζονείας του «Δία» Μακρόν.
Όταν η Γαλλία ακολουθεί αυτή την αυταρχική πορεία και χωρίς καν να νοιάζεται για ένα εκλογικό αποτέλεσμα και το αίτημα για αλλαγή που εκφράζει, τα νερά σπάνια παραμένουν ήρεμα.
Αυτό φάνηκε και στη Γερμανία με τη νίκη της Ακροδεξιάς AfD στα δυο ανατολικογερμανικά κρατίδια την περασμένη Κυριακή.
Η παρακμή του SPD, των Πρασίνων και των Φιλελευθέρων στη Γερμανία υπονομεύει σοβαρά τη σταθερότητα της κυβέρνησης του Βερολίνου και το βάρος των δημοκρατικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεταπολεμική ευρωπαϊκή ισορροπία κλονίζεται .Ξεκινώντας από τον κεντρικό γαλλογερμανικό άξονα, που κλίνει προς την άκρα δεξιά.