του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
Στα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης, αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν έχει προηγούμενο: Μια κυβέρνηση να λειτουργεί χωρίς πολιτικό αντίπαλο. Και από τον Οκτώβριο μάλιστα τα πράγματα να εμφανίζονται ακόμη πιο ευνοϊκά σε επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης.
Τον Οκτώβριο έχει προγραμματιστεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα σε κλίμα πρωτοφανούς εσωτερικής αντιπαράθεσης, που θυμίζει σε παλιούς Αριστερούς τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968. Με την Αξιωματική αντιπολίτευση να έχει βυθιστεί σε μια παρατεταμένη κρίση, που είναι αμφίβολο αν θα αποφύγει μια νέα, μεγαλύτερη διάσπαση στο συνέδριο
Το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, επίσης , θα αντιμετωπίσει τον Οκτώβριο ρωγμές και τριγμούς, ανεξάρτητα ποιος ή ποια θα εκλεγεί στις εσωκομματικές εκλογές. Δύσκολα, η 14η Οκτωβρίου, η επόμενη ημέρα του Β` γύρου των εκλογών, θα βρει ενωμένο το τρίτο κόμμα της χώρας.
Μ αυτά και μ` αυτά, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να αντιμετωπίζει το πολιτικό της μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία . Οσο και αν έχει υποστεί μεγάλη φθορά, όπως φάνηκε στις ευρωεκλογές, αλλά και με την αποτυχία αντιμετώπισης της νέας πύρινης λαίλαπας στη βορειο-ανατολική Αττική.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κερδίσει άλλωστε τα σκήπτρα, ίσως του πιο τυχερού πρωθυπουργού στα χρόνια της μεταπολίτευσης:
Ανέλαβε πρωθυπουργός το 2019 με την κρίση της χώρας να έχει ουσιαστικά τελειώσει Βρίσκοντας ένα «οργωμένο χωράφι» με ταμείο γεμάτο με 37 δις και αφού ο προκάτοχός του, Αλέξης Τσίπρας, με το «πιστόλι της τρόικας» στον κρόταφο, πήρε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, κυρίως για το ασφαλιστικό, που ήθελαν οι Βρυξέλλες.
Στη συνέχεια η πανδημία αποδείχθηκε «ευκαιρία» για τον πρωθυπουργό, αφού η ΕΚΤ αγόρασε τα θεωρούμενα τότε ως «σκουπίδια», ελληνικά ομόλογα, κατέρρευσαν τα επιτόκια και η κυβέρνηση είχε απεριόριστο δημοσιονομικό χώρο λόγω χαλάρωσης των κανόνων, μειώνοντας κάποιους φόρους και εισφορές.
Με το πρόγραμμα Διευκόλυνσης Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF), η κυβέρνηση βρέθηκε επίσης με τόνους χρήματος στα χέρια.
Μπορεί βέβαια να ανέβηκε στα ύψη ο πληθωρισμός λόγω και του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά έτσι εκτινάχθηκαν τα δημόσια έσοδα και το ονομαστικό ΑΕΠ με αποτέλεσμα να αποκλιμακωθεί το χρέος.
Λόγω του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς έχει αναβαθμιστεί μάλιστα και ο γεωπολιτικός μας ρόλος κι έτσι δεν μας ενοχλεί κανείς, εκτός από την Τουρκία, παραδοσιακά.
Ο τουρισμός τέλος, που είναι στον αυτόματο πιλότο, στηρίζει την ανάπτυξη – το ίδιο και οι αγορές ακινήτων από ξένους και η «χρυσή βίζα» που είχε νομοθετηθεί από το 2014.
Μεγάλο «αγκάθι» για την κυβέρνηση είναι βέβαια η εφαρμογή των νέων αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας, που στενεύουν τα περιθώρια του οικονομικού επιτελείου για παροχές το επόμενο χρονικό διάστημα.
Η μεγάλη τύχη ως τώρα δεν πρέπει φυσικά να συνοδευτεί με αλαζονεία. Γιατί όπως λέει ο Ευριπίδης στις Ικέτιδες, υπάρχει κίνδυνος «Ευτυχούντες ουκ επίστανται φέρει»- Αυτοί που ευνοήθηκαν από την τύχη να γίνονται αλαζονικοί και να μην συμπεριφέρονται σωστά.