Το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς είναι μια καρδιακή πάθηση που συχνά προκαλείται από στρεσογόνες καταστάσεις και ακραία συναισθήματα.
Η κατάσταση αυτή μπορεί επίσης να προκληθεί από μια σοβαρή σωματική ασθένεια ή χειρουργική επέμβαση.
Το σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς είναι συνήθως προσωρινό. Αλλά ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να συνεχίσουν να αισθάνονται άσχημα και μετά την επούλωση της καρδιάς.
Τα άτομα με σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς μπορεί να έχουν ξαφνικό πόνο στο στήθος ή να νομίζουν ότι παθαίνουν καρδιακή προσβολή.
Το σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς επηρεάζει μόνο ένα μέρος της καρδιάς. Διακόπτει για λίγο τον τρόπο με τον οποίο η καρδιά διοχετεύει το αίμα. Η υπόλοιπη καρδιά συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά. Ορισμένες φορές η καρδιά συστέλλεται πιο έντονα.
Χρησιμοποιούνται φάρμακα για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του συνδρόμου σπασμένης καρδιάς.
Το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς μπορεί επίσης να αποκαλείται:
Καρδιομυοπάθεια λόγω στρες.
Καρδιομυοπάθεια Takotsubo.
Υποτροπιάζουσα μυοκαρδιοπάθεια Takotsubo.
Σύνδρομο ακρορριζικής (κορυφαίας) διόγκωσης.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα του συνδρόμου ραγισμένης καρδιάς μπορεί να μιμούνται εκείνα της καρδιακής προσβολής. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι τα εξής:
Πόνος στο στήθος.
Δύσπνοια.
Πότε να επισκεφθείτε γιατρό
Οποιοσδήποτε συνεχιζόμενος πόνος στο στήθος μπορεί να οφείλεται σε καρδιακή προσβολή. Καλέστε το 166 ή τον τοπικό σας αριθμό έκτακτης ανάγκης εάν έχετε νέο ή ανεξήγητο πόνο στο στήθος. Καλέστε επίσης εάν έχετε πολύ γρήγορο ή ακανόνιστο καρδιακό παλμό ή δύσπνοια.
Σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς – Αιτίες
Η ακριβής αιτία του συνδρόμου της ραγισμένης καρδιάς είναι ασαφής. Πιστεύεται ότι μια έξαρση των ορμονών του στρες, όπως η αδρεναλίνη, μπορεί να βλάψει την καρδιά ορισμένων ανθρώπων για μικρό χρονικό διάστημα.
Το πώς αυτές οι ορμόνες είναι δυνατόν να βλάψουν την καρδιά ή αν κάτι άλλο είναι η αιτία δεν είναι απολύτως σαφές.
Μια προσωρινή συμπίεση των μεγάλων ή μικρών αρτηριών της καρδιάς μπορεί να παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του συνδρόμου της ραγισμένης καρδιάς. Τα άτομα που πάσχουν από σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς μπορεί επίσης να έχουν μια αλλαγή στη δομή του καρδιακού μυός.
Ένα έντονο σωματικό ή συναισθηματικό γεγονός συχνά προηγείται του συνδρόμου της ραγισμένης καρδιάς. Οτιδήποτε προκαλεί έντονη συναισθηματική αντίδραση μπορεί να πυροδοτήσει την κατάσταση. Τα παραδείγματα είναι τα ακόλουθα:
Ξαφνική ασθένεια, όπως μια κρίση άσθματος ή COVID-19.
Μεγάλη χειρουργική επέμβαση.
Ξαφνικό κάταγμα οστού.
Θάνατος αγαπημένου προσώπου ή άλλη απώλεια.
Έντονη αντιπαράθεση.
Σπάνια, η χρήση ορισμένων φαρμάκων ή ναρκωτικών μπορεί να οδηγήσει σε σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς. Σε αυτά περιλαμβάνονται:
Φάρμακα έκτακτης ανάγκης που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία σοβαρών αλλεργικών αντιδράσεων ή σοβαρών κρίσεων άσθματος.
Ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του άγχους.
Φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της βουλωμένης μύτης.
Παράνομα διεγερτικά ναρκωτικά, όπως η μεθαμφεταμίνη και η κοκαΐνη.
Πάντα να ενημερώνετε τον γιατρό σας για τα φάρμακα που παίρνετε, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αγοράσατε χωρίς ιατρική συνταγή. Όταν ξεκινάτε ένα νέο φάρμακο, μιλήστε με τον γιατρό σας για τους πιθανούς κινδύνους και τις ανεπιθύμητες ενέργειές του.
Σε τι διαφέρει το σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς από την καρδιακή προσβολή;
Η καρδιακή προσβολή προκαλείται γενικά από πλήρη ή σχεδόν πλήρη απόφραξη μιας καρδιακής αρτηρίας. Στο σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς, οι καρδιακές αρτηρίες δεν είναι φραγμένες. Αλλά η ροή του αίματος στις αρτηρίες της καρδιάς μπορεί να είναι μειωμένη.
Παράγοντες κινδύνου
Οι παράγοντες κινδύνου για το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς είναι οι εξής:
Το φύλο. Το σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς είναι πιο συχνό στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες.
Η ηλικία. Οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς είναι άνω των 50 ετών.
Διαταραχές ψυχικής υγείας. Τα άτομα που είχαν ή έχουν άγχος ή κατάθλιψη μπορεί να έχουν υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς.
Επιπλοκές
Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς αναρρώνουν γρήγορα και συνήθως δεν εμφανίζουν μακροχρόνιες επιπτώσεις. Αλλά μερικές φορές η πάθηση επανέρχεται. Αυτό ονομάζεται υποτροπιάζουσα μυοκαρδιοπάθεια takotsubo.
Σπάνια, το σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς μπορεί να προκαλέσει θάνατο.
Οι επιπλοκές του συνδρόμου της ραγισμένης καρδιάς είναι μεταξύ άλλων:
Συσσώρευση υγρού στους πνεύμονες, το λεγόμενο πνευμονικό οίδημα.
Χαμηλή αρτηριακή πίεση.
Ακανόνιστοι καρδιακοί παλμοί, που ονομάζονται αρρυθμίες.
Καρδιακή ανεπάρκεια.
Θρόμβοι αίματος στην καρδιά.
Πρόληψη
Για την πρόληψη ενός νέου επεισοδίου του συνδρόμου της ραγισμένης καρδιάς, πολλοί ειδικοί ιατροί συνιστούν μακροχρόνια θεραπεία με β-αποκλειστές ή παρόμοια φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα εμποδίζουν τις δυνητικά επιβλαβείς επιδράσεις των ορμονών του στρες στην καρδιά.
Η ύπαρξη χρόνιου στρες μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης του συνδρόμου της ραγισμένης καρδιάς. Η λήψη μέτρων για τη διαχείριση του συναισθηματικού στρες μπορεί να βελτιώσει την υγεία της καρδιάς και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του συνδρόμου ραγισμένης καρδιάς. Ορισμένοι τρόποι για τη μείωση και τη διαχείριση του στρες είναι οι εξής:
Ασκηθείτε περισσότερο.
Εξασκηθείτε στην ενσυνειδητότητα.
Επικοινωνήστε με άλλους σε ομάδες υποστήριξης.
Διάγνωση
Το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς διαγιγνώσκεται συχνά σε επείγοντα περιστατικά ή στο νοσοκομείο, επειδή τα συμπτώματα μιμούνται εκείνα της καρδιακής προσβολής.
Για τη διάγνωση του συνδρόμου ραγισμένης καρδιάς, ένας γιατρός σας εξετάζει και σας κάνει ερωτήσεις σχετικά με τα συμπτώματα και το ιατρικό σας ιστορικό. Μπορεί να σας ρωτήσει αν είχατε πρόσφατα κάποιο σημαντικό στρεσογόνο γεγονός, όπως είναι ο θάνατος ενός αγαπημένου σας προσώπου.
Οι άνθρωποι που πάσχουν από σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς συνήθως δεν έχουν συμπτώματα καρδιακής νόσου πριν διαγνωστεί η πάθηση.
Οι εξετάσεις που βοηθούν στη διάγνωση του συνδρόμου ραγισμένης καρδιάς είναι οι παρακάτω:
Εξετάσεις αίματος. Τα άτομα που πάσχουν από σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς έχουν συχνά υψηλότερα επίπεδα ουσιών που ονομάζονται καρδιακά ένζυμα στο αίμα.
Ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ). Αυτή η ταχύτατη εξέταση μετρά την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς. Τοποθετούνται αυτοκόλλητα επιθέματα που ονομάζονται ηλεκτρόδια στο στήθος και μερικές φορές στα χέρια και τα πόδια. Καλώδια συνδέουν τα ηλεκτρόδια με έναν υπολογιστή, ο οποίος εμφανίζει τα αποτελέσματα της εξέτασης.
Το ΗΚΓ δείχνει πόσο γρήγορα ή πόσο αργά χτυπά η καρδιά. Τα αποτελέσματα του ΗΚΓ για το σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς είναι διαφορετικά από εκείνα της καρδιακής προσβολής.
Στεφανιαία αγγειογραφία. Αυτή η εξέταση ελέγχει την ύπαρξη αποφράξεων στις αρτηρίες της καρδιάς. Γίνεται για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο καρδιακής προσβολής. Τα άτομα με σύνδρομο σπασμένης καρδιάς συχνά δεν έχουν αποφράξεις.
Αφού είναι σαφές ότι δεν έχετε καρδιακή προσβολή, ο γιατρός σας εξακριβώνει αν τα συμπτώματά σας προκαλούνται από το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς.
Ηχοκαρδιογράφημα. Αυτή η εξέταση χρησιμοποιεί ηχητικά κύματα για να δημιουργήσει εικόνες της καρδιάς που χτυπάει. Δείχνει πώς ρέει το αίμα μέσω της καρδιάς και των καρδιακών βαλβίδων. Μπορεί να διαπιστώσει εάν η καρδιά είναι διογκωμένη ή έχει ασυνήθιστο σχήμα. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να οφείλονται στο σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς.
Μαγνητική τομογραφία καρδιάς.
Θεραπεία
Δεν υπάρχει κάποια καθιερωμένη θεραπεία για το σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς. Η θεραπεία είναι παρόμοια με τη φροντίδα για την καρδιακή προσβολή μέχρι να ξεκαθαρίσει η διάγνωση. Οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν στο νοσοκομείο όσο αναρρώνουν.
Πολλοί άνθρωποι με σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς αναρρώνουν πλήρως μέσα σε ένα μήνα περίπου. Ένα υπερηχοκαρδιογράφημα γίνεται περίπου 4 έως 6 εβδομάδες μετά τα πρώτα συμπτώματα για να διασφαλιστεί ότι η καρδιά λειτουργεί καλύτερα. Μερικές φορές, το σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς εμφανίζεται ξανά μετά τη θεραπεία.
Φάρμακα
Μόλις γίνει σαφές ότι το σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς είναι η αιτία των συμπτωμάτων, μπορεί να χορηγηθούν φάρμακα για να μειωθεί η καταπόνηση της καρδιάς. Τα φάρμακα μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην πρόληψη περαιτέρω επεισοδίων.
Τα φάρμακα μπορεί να είναι τα εξής:
Αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης, που ονομάζονται επίσης αναστολείς του ΜΕΑ.
Αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης 2, που ονομάζονται επίσης ARB.
Βήτα αναστολείς.
Διουρητικά.
Αντιπηκτικά, εάν υπάρχει θρόμβος αίματος.