Το κλισέ λέει πως ειδήσεις τέτοια εποχή δεν υπάρχουν. Συνήθως όμως αυτό το κλισέ διαψεύδεται. Και μάλιστα φέτος η διάψευση είναι εμφατική. Ήδη ο Αύγουστος του 2024 μετράει μια ανατροπή στον προεδρικό υποψήφιο των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, μια ακροδεξιά «εξέγερση» στην Αγγλία και μια χρηματιστηριακή κατάρρευση ανάλογη με εκείνη της «Μαύρης Δευτέρας» του 1987.
Όλα αυτά μάλιστα την στιγμή που η ολυμπιακή εκεχειρία μοιάζει γράμμα κενό στα παιχνίδια εξουσίας και συμφερόντων στις περιπτώσεις της Ουκρανίας και της Παλαιστίνης. Οι Ολυμπιακοί αγώνες του Παρισιού απασχολούν περισσότερο για τα κρυφά μηνύματα της τελετής έναρξης ως «κλείσιμο του ματιού» στην woke agenda παρα για την πλήρη αποτυχία τους στην ειρηνευτική τους επιρροή τον πλανήτη.
Πώς όμως και που θα μπορούσαν να συναντηθούν στα μήκη και πλάτη αυτής της Γης το ειρηνιστικο κίνημα και οι μεγάλοι χορηγοί; Δυσκολο πράγμα εδώ που τα λέμε.
Στα εσωτερικα ο Αυγουστος, ως επιμύθιο μιας ξηρης περιβαλλοντικα χρονιας , αφήνει αποτιστη και διψασμένη την ελληνική ύπαιθρο. Αν κανείς προτιμήσει το τόπο καταγωγής του για τα «μπάνια του λαου» πρέπει να εξακριβωσει αν στο σπίτι του φτάνει το νερο διαρκείας . Όλα αυτά εν μέσω του μυθικού ελληνικού καλοκαιριού με τις χιλιάδες παραιτήσεων στον χώρο τη εστίασης και την εξοντωτικη εργασία στις τουριστικές παροχές με τα σκληρά ωράρια ππυ αυτές προϋποθέτουν. Η ταλαιπωρία για την εύρεση ξαπλώστρας σε λογικές τιμές μοιάζει μάλλον με πονοκέφαλο πολυτελείας για όποιον κατάφερε να εξασφαλίσει μερικές ημέρες διακοπών. Εγκαταλείποντας το μπαλκόνι του σπιτιού του.
Αλήθεια το «κίνημα της ξαπλωστρας» φέτος πήγε διακοπες;
Ο Αυγουστος κατά βάση κουβαλάει μαζί του «ήσυχες μέρες». Μπορεί όμως να προοιωνίζει και μια παρατεταμένη «δίψα» για το μέλλον. Η ανθρωπότητα μάλλον φαίνεται να θεώρησε δεδομένη την ύπαρξη νερού. Παρακουσε τον ποιητή και δεν πήρε τα μέτρα της για την «ξηρασια» που φέρνει το μέλλον.
Μακάρι να μην πληρώσει σκληρό τίμημα για αυτή της την απερισκεψία.
*Ο Διονύσης Γράψας είναι ιστορικός