του Διονύση Γράψα*
Ναι είναι γεγονός. Ο ελληνοπρεπής βασιλιάς Κάρολος κάλεσε στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, τον ηγέτη των Εργατικών, Κίερ Στάρμερ για να του αναθέσει τον σχηματισμό κυβέρνησης. Μετά από 14 ολόκληρα χρόνια και το εφιαλτικό για τον Ελληνισμό 2010, οι «Τόρηδες» χάνουν την εξουσία. Ο Στάρμερ ένας σχετικά μετριοπαθής κεντρώος σοσιαλδημοκράτης είναι ο νέος Βρετανός πρωθυπουργός και οι συγκρίσεις με τον Τόνι Μπλερ(περισσότερο) και τον Γκόρντον Μπράουν(λιγότερο) έχουν ήδη ξεκινήσει.
Δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με εξαιρετικά απλή καταγωγή, μάλλον δύσκολα θα μοιάσει σε πολλά με τους κομματικούς προκατόχους του που άσκησαν την πρωθυπουργία. Λίγες σίγουρα θα αποδειχθούν και οι ομοιότητές του με τους προκατόχους του στο τιμόνι των Εργατικών, όπως ο «πολύ αριστερός» Τζέρεμι Κόρμπιν και ο «πολύ συνδικαλιστής» με μαρξιστικό οικογενειακό παρελθόν, Εντ Μίλιμπαντ. Ο Στάρμερ ωστόσο, παρά τις αριστερές του καταβολές, φρόντισε να γίνει το αγαπημένο παιδί του κατεστημένου, όταν μίλησε πριν λίγο καιρό για «δημιουργία πλούτου». Ξεφεύγοντας από τις συντηρητικές λογικές των Τόρηδων που επέμεναν εδώ και δεκατέσσερα χρόνια στην παγίωση του οικονομικού στάτους της Βρετανίας, ιδίως μετά το Brexit του 2016.
Ο Στάρμερ μπροστά στην εμφατική του νίκη έχει μια χρυσή ευκαιρία: μαζί με τους Βρετανούς να κερδίσει και το κόμμα του που τον θεωρεί απλώς ένα διαχειριστή της κομματικής εξουσίας, βαρετό, μη οραματιστή και άχρωμο. Όλα θα κριθούν βέβαια από την οικονομία. Οι Βρετανοί του δίνουν τα ηνία με μια μεγάλη πλειοψηφία, αλλά αν τα πράγματα στην οικονομία δεν πάνε καλά, όλα αυτά ενδεχομένως να εξανεμιστούν πολύ γρήγορα. Στο διεθνές πεδίο από την άλλη, δεν προβλέπεται να τα πάει και άσχημα. Ο μετριοπαθής και ειρηνικός χαρακτήρας του είναι ότι καλύτερο αυτή την στιγμή, προκειμένου η Βρετανία να παίξει κρίσιμο ρόλο στην διεθνή σκακιέρα και να προσεγγίσει ξανά την Ευρώπη με κάποια δειλά βήματα.
Σίγουρα όμως, έχει την ευκαιρία, να δείξει την επάρκεια ελέγχου της εξουσίας από τους Εργατικούς, που έρχεται στα χέρια τους μετά από 14 ολόκληρα χρόνια. Και να υπογραμμίσει την παρουσία πολιτικών δυνάμεων που δεν αναζητούν κούφιες συναινέσεις με τους πολιτικούς τους αντίπαλους, αλλά εφαρμόζουν τα προγράμματα τους σε συναίνεση με τις κοινωνικές ανάγκες, μέσα σε αν κόσμο που αλλάζει ραγδαία και βίαια. Οι Βρετανοί ζητούν από τον Στάρμερ σταθερότητα. Ο εφιάλτης του γκαφατζή λαϊκιστή Μπόρις Τζόνσον και της μηνιαίας και κάτι, πρωθυπουργίας της Λιζ Τράς , έχει τελειώσει.
*Ο Διονύσης Γράψας είναι ιστορικός. ΜΑ Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, ΕΑΠ