Από τους πιο σοβαρούς κινδύνους για την υγεία του σκύλου είναι τα παράσιτα.
Υπάρχουν τα παράσιτα που κατοικοεδρεύουν στο δέρμα του σκύλου, και εκείνα που διεισδύουν στον οργανισμό του.
Τα εξωπαράσιτα είναι υπεύθυνα από απλές δερματοπάθειες, μέχρι και τη μετάδοση σοβαρών λοιμωδών νοσημάτων
Για τα εξωπαράσιτα χρησιμοποιούμε αμπούλα, κολάρο, χάπι
«Τα παράσιτα αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι στην παθολογία του σκύλου. Ο σκύλος μας μπορεί να μολυνθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, τόσο από ενδοπαράσιτα (σκουλήκια, ταινίες, εχινόκοκκος) όσο και από εξωπαράσιτα (ψύλλους, τσιμπούρια, σκνίπα), επισημαίνει η κτηνίατρος, Αντιγόνη Γιαννακάκου.
Τα προβλήματα υγείας που μπορεί να προκαλέσουν στον σκύλο τα παράσιτα
Τα ενδοπαράσιτα, όπως λέει η κα Γιαννακάκου, μπορεί να προκαλέσουν γαστρεντερολογικά προβλήματα. Όπως, εμετούς και διάρροιες, ή ακόμη και κακή ανάπτυξη – κυρίως στα νεαρά ζώα.
Αντίθετα, σύμφωνα με την κτηνίατρο, τα εξωπαράσιτα είναι υπεύθυνα για πληθώρα παθολογικών καταστάσεων, σε όλες τις ηλικίες. Από απλές δερματοπάθειες, μέχρι και τη μετάδοση σοβαρών λοιμωδών νοσημάτων. Όπως είναι η ερλιχίωση και η λεϊσμανίωση.
Γι’ αυτό, η σωστή πρόληψη και αποπαρασίτωση, σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνιάτρου, είναι πολύ σημαντική σε όλη τη διάρκεια ζωής του ζώου.
Από ποια ηλικία ξεκινά η αποπαρασίτωση για τα ενδοπαράσιτα
Σύμφωνα με την κα Γιαννακάκου, η αποπαρασίτωση για τα ενδοπαράσιτα ξεκινά από την ηλικία των 40 ημερών. Συνήθως, γίνεται έπειτα από κοπρανολογική εξέταση.
«Το σχέδιο που ακολουθούμε, εξαρτάται από την κατάσταση της υγείας του κουταβιού. Δηλαδή, τα κιλά, τη θρεπτική κατάσταση του, αλλά και τον πληθυσμό των ενδοπαρασίτων», διευκρινίζει η κα Γιαννακάκου.
Συνήθως, όπως λέει, προτιμάται αντιπαρασιτική πάστα ανά τρεις συνεχόμενες μέρες ή ανά εβδομάδα. Πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνιάτρου. Στη συνέχεια, και σε όλη τη διάρκεια ζωής του ζώου, συνεχίζουμε την αποπαρασίτωση με χάπι ανά τρεις μήνες. Καθοριστικό ρόλο παίζει και ο τρόπος ζωής του κατοικίδιου, και η περιοχή όπου κατοικεί.
Τα εξωπαράσιτα και ο τρόπος αντιμετώπισής τους
«Όσον αφορά τα εξωπαράσιτα, και ειδικότερα μέχρι την ηλικία των οκτώ εβδομάδων, χρησιμοποιούμε, συνήθως, ειδικά παρασιτοκτόνα σε spray. Στη συνέχεια, οι επιλογές είναι πολλές: αμπούλα, κολάρο, χάπι», ενημερώνει η κτηνίατρος.
Βέβαια, το προϊόν που θα επιλέξουμε, εξαρτάται από τον τρόπο ζωής του σκύλου, αλλά και από συνυπάρχουσες παθολογικές καταστάσεις . Για παράδειγμα, αν ο σκύλος κάνει συχνά μπάνιο ή έχει δερματοπάθεια.
1. Η αμπούλα
«Από την ηλικία των οκτώ μηνών μπορούμε να βάλουμε αμπούλα στον σκύλο μας. Τοποθετείται στη ράχη, κάνοντας μια ελαφριά «χωρίστρα» στο τρίχωμα, προκειμένου να την εφαρμόσουμε απευθείας στο δέρμα του ζώου. Φροντίζουμε να ενημερωθούμε για τα ακριβή σημεία εφαρμογής, ανάλογα με το ποια αμπούλα έχουμε επιλέξει. Για παράδειγμα, υπάρχουν αμπούλες που εφαρμόζονται μόνο ψηλά στο λαιμό, σε δυο σημεία (λαιμό και στην ουρά) ή κατά μήκος όλης της ράχης. Έτσι, ώστε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Επίσης, προσέχουμε τον χρόνο τοποθέτησης της αμπούλας και τον χρόνο του μπάνιου», αναφέρει η κτηνίατρος.
Επίσης, σύμφωνα με την κα Γιαννακάκου, ενημερωνόμαστε από τον κτηνίατρο για ποια από τα είδη των εξωπαρασίτων έχουμε καλύψει με το συγκεκριμένο προϊόν.
Συνήθως, οι αμπούλες διαρκούν ένα μήνα. Αν είναι η πρώτη φορά που την εφαρμόζουμε, προσέχουμε για τυχόν αλλεργικές αντιδράσεις.
2. Το χάπι
«Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν χάπια, τα οποία είναι για τα εξωπαράσιτα με τρίμηνη ή μηνιαία προστασία. Όμως, θα πρέπει να το συζητήσετε με τον κτηνίατρο που επιβλέπει το κατοικίδιο σας. Συνήθως, τα προτιμούμε σε περιπτώσεις που δεν γίνεται να εφαρμοστεί αμπούλα. Δηλαδή, όταν το κατοικίδιο παρουσιάζει έντονες δερματοπάθειες, αλλεργικές αντιδράσεις και κάνει συχνά μπάνια».
3. Το κολάρο
Το κολάρο, σύμφωνα με την κτηνίατρο, μπορεί να φορεθεί από 4 μηνών και πάνω.
Υπάρχουν κολάρα που καλύπτουν το ζώο και για ψύλλους, τσιμπούρια και σκνίπα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και μόνα τους. Υπάρχουν και άλλα που χρησιμοποιούνται επικουρικά, ταυτόχρονα με αμπούλα ή χάπι.
Τι μπορείτε να κάνετε ένα εντοπίσετε τσιμπούρι στον σκύλο σας
«Αρχικά ηρεμήστε. Δεν αφαιρούμε το τσιμπούρι με γυμνά χέρια, αλλά χρησιμοποιούμε ένα τσιμπιδάκι, αν δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τον κτηνίατρο. Και σίγουρα τσεκάρουμε αν έχουμε βάλει κάποιον προϊόν για εξωπαρασίτωση», αναφέρει η κα Γιαννακάκου.
Επισημαίνει ότι σε ένα – δυο μήνες θα πρέπει να γίνει προληπτικά αιματολογική εξέταση, καθότι τα τσιμπούρια μπορεί να μεταδώσουν ένα λοιμώδες νόσημα: την ερλιχίωση.
Ποιο είναι το κατάλληλο προϊόν όταν βρισκόμαστε στην εξοχή κατά τους ανοιξιάτικους/καλοκαιρινούς μήνες
Στο σημείο αυτό, η κα Γιαννακάκου επισημαίνει ότι, ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή όπου ζείτε, ο πληθυσμός των παρασίτων ποικίλλει. Για παράδειγμα, υπάρχουν περιοχές όπου ζει ένα είδος κουνουπιού, που είναι υπεύθυνο για τη μετάδοση dirofilaria (σκουλήκι της καρδιάς). Οπότε, το καλύτερο που έχετε να κάνετε, είναι να κλείσετε ένα ραντεβού με τον κτηνίατρο σας για να πάρετε τα καλύτερα μέτρα πρόληψης για τα ενδο και εξωπαράσιτα.
«Σίγουρα, και ο ίδιος ο κτηνίατρος θα σάς έχει ενημερώσει ότι αυτή την περίοδο χρειάζεται μεγάλη προσοχή για την αποπαρασίτωση των κατοικιδίων μας. Άρα, ελέγξτε αν έχετε δώσει χάπι για ενδοπαράσιτα πρόσφατα. Κι αν έχετε εφαρμόσει κάποιο προϊόν από αυτά που αναφέραμε για τα εξωπαράσιτα», αναφέρει η κα Γιαννακάκου.
Εν κατακλείδι, η αποπαρασίτωση του σκύλου πρέπει να γίνεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και, συνήθως, όπως λέει η κα Γιαννακάκου, χρησιμοποιούμε διάφορους συνδυασμούς. Για παράδειγμα, αμπούλα, κολάρο και spray σιτρονέλας, ή χαπι, κολάρο και spray, για να πετύχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα.
Πρόληψη
Τέλος, η κα Γιαννακάκου τονίζει: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης είναι οι ετήσιες αιματολογικές εξετάσεις. Έτσι, ώστε να γνωρίζουμε εγκαίρως, παρά τα μέτρα πρόληψης, αν έχουμε κάποια νόσηση από λεϊσμάνια – το γνωστό καλαζάρ που μεταδίδεται από σκνίπα. Ή από ερλιχίωση, που μεταδίδεται από τσιμπούρια.
Καλές βόλτες και μακριά από παράσιτα!».