Ενώ η κούραση από την ουκρανική σύγκρουση απειλεί να εξαπλωθεί στις δυτικές καγκελαρίες, ο Ρώσος ηγέτης θα μπορούσε να αναδειχθεί ως ο μεγάλος νικητής, τόσο στρατιωτικά όσο και διπλωματικά, σημειώνει το «The Economist» στις αρχές Δεκεμβρίου. Και το 2024 υπόσχεται να είναι ένας από τους σημαντικούς κινδύνους.
«Για πρώτη φορά από τότε που εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ο Βλαντιμίρ Πούτιν μοιάζει να μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο», σημειώνει στην πρώτη σελίδα της έκδοσής του στις 2 Δεκεμβρίου, The Economist. Ο άρχων του Κρεμλίνου αναπαρίσταται με τη μορφή ενός απειλητικού cyborg που αποτελείται από γρανάζια και του οποίου το κεφάλι είναι γεμάτο με στρατιώτες αξιωματικούς και τανκς.
Διότι, αντί να επισπεύσει την πτώση του, η σύγκρουση επέτρεψε στον ηγέτη να ενισχύσει τη θέση του τόσο σε εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Ελλείψει μιας αποφασιστικής νίκης από την ουκρανική πλευρά, η μεγάλη καλοκαιρινή επίθεση που είχε τελειώσει με εξαιρετικά μικρά κέρδη , ο πόλεμος θα μπορούσε να διαρκέσει για χρόνια, προς όφελος του Βλαντιμίρ Πούτιν.
«Η πολιτική παίζεται στο πεδίο της μάχης. Η δυναμική της σύγκρουσης έχει αντίκτυπο στο ηθικό του πληθυσμού. Εάν η Ουκρανία υποχωρήσει, θα ακουστούν αντιφατικές φωνές στο Κίεβο. Και θα υπάρχουν όλο και περισσότεροι Δυτικοί που λένε ότι η αποστολή χρημάτων και όπλων στην Ουκρανία είναι χαμός», αναλύει το βρετανικό περιοδικό.
Προσθέτει δε ότι μια πιθανή νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, υποστηρικτή της βραχυπρόθεσμης ειρήνης, στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ του 2024 θα μπορούσε να μειώσει την οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία, με δραματικά αποτελέσματα.Κάτι που έχει ήδη χωρίσει τους Ρεπουμπλικάνους σε δυό στρατόπεδα.
Ο πόλεμος ένωσε επίσης μέρος του ρωσικού πληθυσμού πίσω από τον πρόεδρο του. Και, αν «στους μέσους Ρώσους δεν τους αρέσει ο πόλεμος», τον έχουν συνηθίσει, ενώ «οι ελίτ έχουν ενισχύσει τον έλεγχο τους στην οικονομία και βγάζουν πολλά χρήματα». Αρκετά για να διαιωνιστεί το σύστημα Πούτιν. Από την άλλη πλευρά κάποιοι Ουκρανοί ολιγάρχες, αφήνουν και αυτοί το καράβι που ταλαντεύεται.
Εάν το Κίεβο, υποστηρίζει το Courier International, κέρδισε τον πρώτο γύρο, ανατρέποντας την υποτιθέμενη αστραπιαία επίθεση από τον ρωσικό στρατό, είναι τώρα σε δύσκολη θέση. Η αμφιβολία εξαπλώνεται μεταξύ των Ουκρανών και των δυτικών συμμάχων τους.
Σύμμαχοι εξάλλου, οι οποίοι βρίσκονται μπλεγμένοι και στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής, ο οποίος φαίνεται να έχει και αυτός διάρκεια.
Τον Φεβρουάριο 2024 θα συμπληρωθούν δύο χρόνια από τότε που η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, παραβιάζοντας κάθε κανόνα του διεθνούς δικαίου. Αφού τα κατάφεραν καλύτερα από το να αντισταθούν τον πρώτο χρόνο, οι Ουκρανοί σήμερα παίζουν με τον χρόνο. Οπως και ο πρόεδρος τους, Volodymyr Zelensky, η στρατηγική του οποίου αμφισβητείται σήμερα: εσωτερικά, ιδίως από τον πολύ δημοφιλή αρχηγό του επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων, Valeriy Zalouzhny, αλλά και από ένα μέρος του ουκρανικού πληθυσμού , που φαίνεται να έχει βαρεθεί από έναν πόλεμο που δεν τελειώνει ποτέ και που σήμερα φαίνεται αδύνατο να κερδίσει. Είναι σαφές δε, ότι η κόπωση αυτή έχει εξαπλωθεί και στους δυτικούς συμμάχους του Κιέβου, που σιωπηρά προβληματίζονται όλο και περισσότερο.
«Βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδο», δήλωσε πριν λίγες ημέρες στον «The Economist» ο Valeriy Zolouzhny, έναντι του οποίου η εμπιστοσύνη των Ουκρανών μεγαλώνει ενώ αυτή προς τον Ουκρανό πρόεδρο μειώνεται. Την ίδια στιγμή, τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι ανάμεσα στο στρατό και τους πολίτες παρατηρείται μια κόπωση στις σχέσεις τους που κάθε άλλο παρά ευοίωνη είναι.
«Όλα αυτά δεν είναι ενθαρρυντικά, παρά τις επίσημες διακηρύξεις ηγετών της Δύσης», τονίζει ο Μπάρυ Μουρ, πολιτικός ανταποκριτής στο Κίεβο.
Στη Süddeutsche Zeitung, ο Στέφαν Κορνέλιους συμφωνεί: Οι υποστηρικτές της Ουκρανίας δεν έχουν την πολυτέλεια, επιμένει, να ενδώσουν στην κούραση. «Εδώ και πολύ καιρό αυτός ο πόλεμος είναι και αυτός των συμμάχων. Αν η Ουκρανία χάσει, δεν θα είναι μόνη. Αυτό που διακυβεύεται είναι η αξιοπιστία όλων εκείνων που, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ορκίστηκαν να υπερασπιστούν την ευρωπαϊκή τάξη και το δίκαιο».
Ωστόσο, «η Δύση θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα για να οδηγήσει τον Πούτιν να αποτύχει», γράφει ο Economist, ο οποίος πιστεύει ότι οι βιομηχανικοί και οικονομικοί πόροι της Ουκρανίας δεν είναι ανάλογοι με εκείνους της Ρωσίας.Ετσι, οι Δυτικοί κερδίζονται από τη «μοιρολατρία, μια κάποια χαλάρωση και μια σκανδαλώδη απουσία στρατηγικού οράματος, ιδιαίτερα στην Ευρώπη ». «Για το δικό της συμφέρον και για αυτό της Ουκρανίας, η Δύση πρέπει να βγει από τον λήθαργο χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση», προειδοποιεί το ιστορικό εβδομαδιαίο περιοδικό.Κατά κανόνα δε μάλλον στοχεύει σωστά
